آرامشی الهی که نا آرامش می‌کنیم

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن (ایکنا) از زنجان، طلاق یکی از مهم‌ترین معضلات اجتماعی است به طوری که این مسئله به یکی از شایع‌ترین مشکلات خانوادگی در اجتماع کنونی تبدیل شده است.

افزایش روزانه میزان طلاق نشان می‌دهد که باید به طور جدی همه مسئولین امر و مردم و خانواده‌ها به این مسئله توجه داشته باشند، این در حالی است که از پیامبررحمت، نقل شده است که فرمود: «مِا منْ شی ءٍ أحبُّ إلی اللّهِ منْ بیتٍ یعمرُ بالنکاحِ، وما مِنْ شی ءٍ أبغضُ إلی اللّهِ منْ بیتٍ یخرَبُ فِی الإسلامِ بالفُرقةِ، یعنی الطلاقَ»؛ «هیچ چیز در پیشگاه خدا محبوب‌تر از خانه‌ای که به ازدواج، آباد شده باشد نیست و هیچ چیز، در پیشگاه خدا منفورتر از خانه‌ای که به جدایی (طلاق) ویران شود، نیست».

در روایتی دیگر صادق آل محمد فرمود: «أن اللّهَ یُحِبُّ البَیتَ الذی فیهِ العرسُ، ویبغضُ البیتَ الذی فیه الطلاقُ، وما من شی ءٍ أبغضُ إلی اللّهِ من الطلاقِ»؛ « همانا خداوند خانه‌ای را که در آن مراسم عروسی باشد، دوست می‌دارد و خانه‌ای را که در آن طلاق باشد، دشمن می‌دارد و هیچ چیزی در پیشگاه خداوند، منفورتر از طلاق نیست». و نیز فرمود: «ما مِنْ شی ءٍ ممّا أحلّهُ اللّهُ أبغضُ إلیهِ منَ الطلاقِ، وإنّ اللّهَ یبغضُ المطلاقَ الذوّاقَ»؛ «هیچ حلالی در نزد خدا منفورتر از طلاق نیست و خداوند کسی را که زیاد طلاق می‌دهد و زیاد طلاق می‌گیرد، دشمن می‌دارد» و یا در فرمایش دیگر می‌فرماید: «تزوّجُوا ولا تطلِّقُوا فإنّ الطلاقَ یهتزُّ منهُ العرشُ»؛ «ازدواج کنید و طلاق ندهید که طلاق عرش خدا را می‌لرزاند».

ممکن است با توجه به روایات بالا این سؤال مطرح شود که چرا اسلام، قانون طلاق را تشریع کرده آیا بهتر نبود اسلام نیز همانند مسیحیت، طلاق را منع می‌کرد؟ در حالی که حقیقت این است که به همان میزان که اسلام به انعقاد پیمان زناشویی اهمیت می‌دهد، از شکسته شدن آن نیز بیزار و متنفر است اما با همه اهمیت و احترامی که زناشویی و تداوم آن در نظر شارع اسلام دارد، گاهی عدم تفاهم و توافق زن و شوهر، چنان به اوج می‌رسد و شدت می‌یابد که به هیچ وجه امکان ادامه زندگی وجود ندارد این جاست که قانونگذار حکیم، باید راه جدایی را باز بگذارد اگر قانونگذار حکیم اسلام، طلاق را به طور کلی منع می‌کرد، مشکل عظیمی برای پیروان خود به وجود می‌آورد و حتماً قانون شکنی‌ها نیز رواج پیدا می‌کرد.

باید توجه داشت طلاق وقتی منفور است که انسان دارای همسری باشد که اگر صد درصد، مطلوب و ایدآل نیست، ولی درصد بالایی از مطلوبیت را دارد و آن چنان است که می‌شود عمری را با او گذراند و از مزایای زندگی مشترک برخوردار شد و همه مطالبی که در بیانات پیشوایان معصوم، درباره مذمت طلاق وجود دارد، در همین زمینه است.

این در حالی است که خدای متعال خلق زوجین را نشانه‌ای از سوی خود می‌داند، و در آیه 21 از سوره مبارکه روم می‌خوانیم: «وَمِنْ آيَاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَكُمْ مِنْ أَنْفُسِكُمْ أَزْوَاجًا لِتَسْكُنُوا إِلَيْهَا وَجَعَلَ بَيْنَكُمْ مَوَدَّةً وَرَحْمَةً إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ»؛ «و از نشانه‏ هاى او اينكه از [نوع] خودتان همسرانى براى شما آفريد تا بدانها آرام گيريد و ميانتان دوستى و رحمت نهاد آرى در اين [نعمت] براى مردمى كه مى‏ انديشند قطعا نشانه‏ هايى است».

آسیب‌های فردی و اجتماعی طلاق و تبعات منفی آن بر کانون خانواده هر یک از زوجین نیز بر کسی پوشیده نیست و حساسیت مسئله زمانی بیشتر می‌شود که کودکان حاصل از ازدواج نیز به دلیل تسامح و تساهل والدین از داشتن زندگی آرام در کانون گرم خانواده محروم مانده و به عنوان فرزند طلاق عمری نتایج این حلال منفور را بر دوش بکشند.

باشد تا با تاسی به آموزه‌های والای دینی بتوانیم جامعه‌ای سرشار از خوبی درانداخته و شاهد گرمی هر چه بیشتر کانون خانواده‌ها باشیم.

سعیده مصطفوی