جایگاه مؤسسات قرآنی در تبلیغات شهری کجاست/ رقابت کلاسهای قرآنی با هنری ـ ورزشی؛ رقابتی غیرمنصفانه
گروه مؤسسات قرآنی مردم‌نهاد ــ با شروع فصل تابستان و بازار داغ کلاسهای تابستانی به بررسی جایگاه کلاسهای قرآنی در تبلیغات شهری پرداخته‌ایم.
با شروع فصل تابستان و بازار داغ دورههای آموزشی تابستانی، دانش‌آموزان در تکاپوی رقم زدن فصلی پر نشاط و پربار هستند. سرکشی به فرهنگسراها، وزرشگاه‌ها، آموزشگاه‌های متنوع و غیره از جمله دغدغه این روزهای نوجوانان است.
هرکس بنا به ذائقه شخصی و استعدادی که در خود سراغ دارد به سمتی کشیده می‌شود و اوقات فراغت را سپری می‌کند، حال در این میان چند درصد از این قشر تمایل به حضور در کلاسهای قرآنی ـ دینی دارد، جای سؤال دارد. البته ناگفته نماند که اعمال نظر والدین آنها در این تصمیم‌گیری بی‌تأثیر نیست و بنابر تجربه‌ای که دارند در این زمینه نظراتشان کمک شایانی در روند انتخاب نوجوانان دارد.
در همین راستا هر ساله شاهد این هستیم که با شروع فصل تابستان تمامی مراکز در رقابتی تنگاتنگ برای جذب مخاطب دست به تبلیغات گسترده‌ای در سطح شهر می‌زنند، البته این مهم نیازمند حمایتی از سوی مسئولان و نهادهای مربوطه است و تا پشتوانه‌ای گرم نباشد راه به جایی نخواهیم برد، در اینجا نیز شاهد هستیم که نهادهایی چون شهرداری، کانون فرهنگی ـ هنری مساجد و سازمان اوقاف در بقاع متبرکه و... نقشی تأثیرگذار دارند.
حال مؤسسات و خانههای قرآن شهری و روستایی چه جایگاهی در این تبلیغات گسترده شهری در قالب بیلبورد‌های تبلیغاتی و بنرهایی در ابعاد گسترده در سطح شهر دارند، خود مسئله‌ای است که جای بحثی مفصل دارد و در همین زمینه مدیران مؤسسات و خانههای قرآنی اذعان دارند که در حال حاضر متأسفانه شاهد این هستیم که مباحث قرآنی با بی‌مهری روبه‌رو است و کمتر کسی در فصل فراغت از تحصیل و درس و مدرسه تمایل به حضور در کلاس‌ها و دورههای قرآنی دارد، که این خود ناشی از آن است که آن طور که باید و شاید حق مطلب را در بیان آموزه‌های قرآنی به جا نیاورده و دین خود را نسبت به کتاب الهی ادا نکرده‌ایم.
بازار داغ کلاسهای ورزشی و هنری
تا چشم کار می‌کند در سطح شهر تنها با بنرها و تبلیغات رنگارنگ کلاسهای تابستانی آن هم از جنس ورزشی و هنری روبه‌رو می‌شویم و این خود تأثیری بس مضاعف در جذب مخاطب دارد، اگر بخواهیم خیلی هم غیرمنصفانه به این مسئله ننگریم باید گفت، تنها اگر گذرمان به مسجد و مراکزی دینی بخورد، چشمانمان مجذوب بنری آن هم در ابعادی کوچک با رنگ و لعابی قرآنی می‌شود که در واقع همان کم‌لطفی و مهجور بودن کلام الله به ذهنمان خطور می‌کند. زمانی هم که از مسئولان برگزاری این دوره‌ها و مدیران مؤسسات و خانههای قرآن جویای این موضوع می‌شوی، می‌گویند بودجه و حمایت کافی برای تبلیغ و اطلاع‌رسانی کلاسیمان نداریم.
چه خوب است در این روزگار که همگی به نوعی به دلیل دور بودن از قرآن و مسائل دینی دچار مشکلاتی اعم از فرهنگی و اجتماعی هستیم بیشتر برای حضور خود و فرزندانمان در کلاس‌هایی با چاشنی قرآن بها دهیم تا لحظه‌ای هرچند کوتاه به دور از هرگونه دغدغه‌ای خود را به قرآن و آموزه‌های پندآموز آن بسپاریم.
امروزه شاهد هستیم، هستند دلسوزانی در نقطه به نقطه ایران زمین که فارغ از هر گونه چشم‌داشتی به مسائل مالی دل در گروی قرآن نهاده و برای ترویج آموزه‌های این کلام الهی از هر گونه تلاشی دریغ نمی‌کنند و به هر طریقی سعی دارند تا با هر ترفندی که شده کلاس‌ها و دورههای قرآنی را دایر و نوجوانان و جوانان را جذب این کلاس‌ها کنند، ولی چه خوب است نهادها و مسئولان مربوطه در کنار این مدیران باشند و مبلغی از بودجه‌هایی که در دستشان است را به این مهم اختصاص دهند.
کم نیستند مؤسسات و خانههای قرآن شهری و روستایی که سال‌هاست با کسب مجوز از دو نهاد(اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی و سازمان تبلیغات اسلامی) فعالیت‌های قرآنی خود را آغاز کرده‌اند، اما آیا تنها دادن مجوز کافی است؟ آیا نباید در ادامه راه نیز این نهادهای مربوطه حامی‌گر این مراکز باشند؟ و سؤالاتی از این قبیل سال‌هاست که نه تنها ذهن مدیران بلکه مخاطبان این مراکز قرآنی را به خود مشغول کرده، که جایگاه نهادهای مسئول در جذب مخاطب آن هم در قالب تبلیغات گسترده و ترویج فرهنگ قرآنی کجاست؟
شاید بی انصافی باشد اگر بگویم تاکنون هیچ حمایتی در این راستا صورت نگرفته اما این سؤال باقی می‌ماند که آیا این حمایت‌ها آن هم از مؤسسات و خانههای قرآن که تمام آمال و آرزویشان تربیت نسل قرآنی است، کافی است؟ آیا نباید بودجه‌هایی که پس از دالان پر پیچ و خم اداری به نهادهای مربوطه می رسد، به صورت کاملا برنامه‌ریزی شده در اختیار مؤسسات قرآنی قرار گیرد، تا با این مبلغ هر چند اندک برنامه‌ای را برای تربیت قاریان و حافظان و برپایی دورههای قرآنی خود داشته باشند؟
بودن چندین هزار مؤسسه آن هم فعال در سطح کشور برای پرداختن به آموزه‌های قرآنی و ترویج آن کم نیست، اما آیا این مؤسسات قرآنی و خانههای قرآن شهری و روستایی برای جذب مخاطب و برپایی دورههای قرآنی خود نباید هزینه‌ای متقبل بشوند؟ اینها باید از کجا تأمین شود؟ دریافت شهریه، خودکفایی و برپایی نمایشگاه‌های دستاورد‌های قرآنی این مراکزی تنها درصد کمی از هزینه‌های آنها را تأمین می‌کند و حمایت دولتی برای تبلیغ و اطلاع‌رسانی کلاس‌ها و دورههای مؤسسات کمترین توقعی است که آنها می‌توانند داشته باشند.
متأسفانه با بیان این گونه سؤالات و مسائل متعدد چیزی که به ذهن هر مخاطب و دلسوز قرآنی خطور می‌کند این است که تنها آقایان مسئول دغدغه حفظ جایگاه و سمتی که در آن خدمت می‌کنند، هستند و در واقع تنها با امضای چندین برگه و دادن مجوز و مواردی از این قبیل رفع تکلیف کرده و خدمت به قرآن‌دوستان را در این خلاصه می‌کنند در صورتی که باید این مهم در نظر گرفته شود که پس از قبول مسئولیت تازه اول راه است و برای بودن در جوار قرآن و کار برای کلام الله بار سنگینی را بر دوش مسئولان گذاشته و چه خوب است که آنها علاوه بر منافع شخصی خود کمی هم دلسوزانه به فکر منافع معنوی جامعه باشند.
این را نه تنها مدیران و خادم واقعی قرآن بلکه مخاطبان و قرآن‌دوستان باید در نظر داشته باشند که در واقع این مؤسسات و خانههای قرآن شهری و روستایی هستند که با توجه به مشکلات مالی و نبود حمایت‌‌هایی از جنس معنوی و مادی همچنان به کارشان ادامه می‌دهند و برای پیشبرد اهداف قرآنی جامعه از هیچ تلاشی دریغ نمی‌کنند و شاید بتوان به جرأت این را بیان کرد که درصد زیادی از قاریان و حافظان و فعالان قرآنی از دل همین مؤسسات قرآنی رشد کرده و در حال حاضر در جایگاه قابل قبولی در حیطه قرآن فعال هستند، با همه این تفاسیر می‌طلبد تا برای برپایی محافل، کلاس‌ها و دورههای قرآنی بیش از این که هست هزینه کنیم تا سرمایه‌های قرآنی خود را از دست ندهیم.
آیا به همان مقدار که برای تبلیغ و جذب مخاطب در کلاسهای هنری، ورزشی و آموزشی هزینه شده است برای کلاسهای قرآنی هم شده است؟ با وجود اینکه نیاز هر فردی است که بنا بر فراخور دینی که دارد با مسائل و آموزه‌های دینی خود آشنا شود و ما و فرزندانمان که معجزه‌ای به عظمت قرآن را در زندگی و طالعمان داریم باید بیش از اینها دغدغه کتاب آسمانیمان را داشته باشیم و برای فراگیری آموزه‌هایش از جان و دل مایع گذاریم.
آقایان مسئول تاکنون چه تدابیری اندیشیده‌اید تا به فراخور زمان و موقعیت برای جذب دانش‌آموزان آن هم در فصل فراغت از تحصیلیشان به سمت آموزه های قرآنی قدمی بردارید؟ تنها به اسم اینکه حامی مراکزی قرآنی هستید، کافی است؟ آیا نباید حال که مؤسسات و خانههای قرآن با مشکلات مالی شدیدی مواجه هستند، حداقل برای معرفی آنها به مخاطبان کاری از پیش ببرید؟
نتیجه گیری؛ گنجاندن کلاس ها و دوره های قرآنی در پوسترهای تبلیغاتی کلاس های تابستانه نه تنها بازگو کننده ان است که مباحث قرآن چیزی بدور از مباحث فرهنگی و هنری و ورزشی نیست بلکه موجب می شود تا کسانی که در این راه قدم گذاشته اند عزمشان را جزم کنند و برای هر چه پر بار تر شدن این کلاس ها تلاش کنند.
بها دادن به محافل، کلاس و دوره های قرآنی و حامی موسسات و خانه های قرآن بودن خود موجب می شود تا تعاملی دو جانبه ایجاد شود تا هم مراکز و نهاد های مربوطه در برگزاری طرح های قرآنی خود از موسسات یاری جویند و هم اینکه موسسات با همفکری و ایده پردازیشان یارای این مراکز باشند.
مریم علئی
انتهای پیام
