نسترن ابوالحسنزاده، سرپرست گروه موسیقی محلی «هرای قوچان»، در گفتوگو با خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) گفت: مشکل اصلی عرصه موسیقی کشور در شرایط کنونی فقدان موسیقی سالم است، موسیقی که بتواند فارغ از تمامی عوارض مخرب به کارگیری ناصحیح ساز و ادوات موسیقی، تأثیرات معنوی و سازندهای بر روی مخاطب و شنونده خود داشته باشد.
وی گفت: این میان موسیقی بومی و نواحی به دلیل ممزوج بودن و تنیده شدنش با باورهای اعتقادی و ملی ایرانیان از اهمیت ویژهای برخوردار است و باید به آن بهای بیشتری داد و از ظرفیتهای موجود در اعتلای فرهنگی و هنری بهرهبرداری اصولی کرد.
این نوازنده موسیقی تصریح کرد: موسیقی بومی و نواحی ایران به دلیل قرابتی که از دیرباز با باورهای ملی و دینی مردم داشته و دارد، نقش تعیین کنندهای را در ترویج و اشاعه فرهنگ و مفاهیم اسلامی ایفا کرده است و این وضعیت به گونهای است که به جرئت میتوان گفت موسیقی دینی چیزی جز آنچه در موسیقی محلی و نواحی شاهد آن هستیم، نیست.
خلآ موجود در زمینه موسیقی ایرانی، فرصت نفوذ و هجمه موسیقی غربی را داده است
وی با انتقاد از نگرش مناسبتی و مقطعی به موسیقی محلی و نواحی گفت: این نوع موسیقی باید جاری و ساری در تمامی مقاطع زندگی ایرانیان علاقهمند باشد اما متأسفانه به دلیل خلأ ایجاد شده شاهد هستیم که برای تأمین خوراک مخاطبان و دوستداران موسیقی، نوعی موسیقی غربی هجوآمیز که نه در شعر و ترانه تجانسی میان آن با باورهای انسانی وجود ندارد و نه در به کار بردن ادوات موسیقی، ذوق و سلیقه مخاطب ایرانی لحاظ میشود، رواج یافته تا آنجا که پس از مدتی به دلیل عادت شنیداری مخاطبان، گویی موسیقی غیر از آنچه در جامعه رواج یافته وجود خارجی ندارد.
ابوالحسنزاده در ادامه گفت: حتی اگر قائل به نگرش مناسبتی و مقطعی به موسیقی نواحی و محلی باشیم، مدتهاست که زمینه برای تبلور و بروز این موسیقی در رویدادهای رسمی موسیقی کشور رو به افول گذاشته است؛ به گونهای که اکنون در عمل تنها در دو جشنواره «موسیقی فجر» و جشنواره «موسیقی نواحی» شاهد بارقههای آن هستیم که البته در «موسیقی فجر» مدتهاست دیگر بخشی به نام محلی و نواحی وجود ندارد و در جشنواره «موسیقی نواحی» نیز که با حضور پیشکسوتان موسیقی برگزار میشود، جایی برای بروز استعدادهای تازه نیست.
دیگر اثری از جشنوارههای متنوع موسیقی دینی و مذهبی نیست
این هنرمند عرصه موسیقی تأکید کرد: پیشتر جشنوارههای موسیقی متنوعی در حوزه موسیقی دینی و مذهبی در کشور در حال برگزاری بود؛ جشنواره «موسیقی رضوی» که مدت دو سال است چراغ آن خاموش است، جشنواره موسیقی «ذکر الذاکرین»، جشنواره «موسیقی عرفانی» که در سقز برگزار میشد و جشنواره موسیقی خنیاگران انقلاب اسلامی که مرکز موسیقی حوزه هنری آن را برگزار میکرد اما دیگر هیچ اثری از آنها نیست.
ابوالحسنزاده گفت: در چنین شرایطی زمینه برای پویایی و روند پیشرفت موسیقی نواحی و محلی ایرانی به عنوان قالب شناخته شده موسیقی آئینی و مذهبی ما وجود ندارد که این آرام آرام همانگونه که گفتم با جایگزینی ساحت فرهنگی ایرانی با فرهنگ نامتجانس غربی به زوال فرهنگی و اعتقادی منتهی میشود.
وی در پایان گفت: بر مسئولان این مهم فرض است که فکری به حال احیای این نوع موسیقی کنند که البته با حضور مدیر جدید دفتر موسیقی ارشاد این امیدواری تا حد زیادی وجود دارد و بر هنرمندان نیز امر مهم دیگری فرض است و آن اینکه پشتکار در زمینه تولید این آثار باشد و با تلاش خود مسئولان را مجاب کنند تا به فکر احیای موسیقی ایرانی به عنوان یکی از اسناد فرهنگ ملی و دینی باشند.