حبیب بن مظاهر؛ پیر میدان‌دار عشق امام حسین(ع)
گروه اندیشه: معمولاً هرچه از عمر انسان می‌گذرد شبهات در ذهن انسان بیشتر می‌شود و همین شبهات پای ماندن در مسیر حق را سست می‌کند اما حبیب که بیش از ۷۰ سال از عمر او گذشته بود، لحظه‌ای در حمایت از امام خویش تعلل نکرد.
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) از خراسان جنوبی، عشقی عمیق که از کودکی تا به بزرگی همراه او بود، لحظه‌لحظه زندگی‌اش را نام و یاد محبوب می‌گذراند تا اینکه موهای سرش به رنگ سپید درآمد. حبیب بن‌مظاهر اسدی مردی است که به راستی مصداق عشاق‌الحسین(ع) بود.
وی چهارده سال پیش از هجرت پیامبر اسلام در خاندان بنی اسد در یمن به‌دنیا آمد. سال نهم هجری با خانواده‌اش به مدینه آمد و در آنجا ساکن شد. حبیب از کسانی بود که برای امام حسین(ع) نامه نوشت و هنگامی که مسلم بن عقیل به کوفه وارد شد، در منزل مختار به حمایت از او سخن گفت آنها پس از خیانت کوفیان به سمت کربلا رفته و با او همراه گشتند.
فاصله سنی زیادی با محبوبش حسین(ع) نداشت، اما همواره در رکاب او و پدرش علی بن ابطالب گام بر می‌داشت. خیلی‌ها نقل کرده‌اند حبیب بن مظاهر اسدی حافظ قرآن کریم بوده و در بسیاری از علوم از جمله فقه، تفسیر، قرائت، حدیث، ادبیات، جدل و مناظره تبحر داشت.
مرقد حبیب بن مظاهر اسدی پس از شهادت نیز از دوست و محبوب خود فاصله نگرفت و مرقد وی نیز هم اکنون در کربلا در نزدیکی حرم حضرت سیدالشهدا(ع) قرار دارد و زیارتگاه کسانی است که می‌خواهد محبوب امام خویش باشند.
حبیب بن مظاهر؛ مصداق پایداری در مسیر امامت
حجت‌الاسلام جواد اکبری‌مطلق، سرپرست دفتر نهاد نمایندگی رهبری در دانشگاه پیام نور خراسان جنوبی گفت: بیشتر از پذیرش ولایت، استقامت و ماندن در این خط مهم است که نمونه افرادی که توانستند تا آخرین لحظه عمر بر مسیر امامت پایدار بمانند حبیب بن مظاهر است.
وی بیان کرد: معمولا هرچه از عمر انسان می‌گذرد شبهات در ذهن انسان بیشتر می‌شود و همین شبهات پای ماندن در مسیر حق را سست می‌کند اما حبیب که بیش از 70 سال از عمر او گذشته بود لحظه‌ای در حمایت از امام خویش تعلل نکرد.
سرپرست دفتر نهاد نمایندگی رهبری در دانشگاه پیام نور خراسان جنوبی اظهار کرد: امام در نامه‌ای که برای این یار خویش می‌نویسد بیان می‌دارد که من الغریب الی حبیب «از غریب برای حبیب» که این نوع خطاب کردن نشان از رابطه عمیق عاطفی میان این دو فرد دارد.
اکبری‌مطلق ادامه داد: وقتی در این خطاب امام خود را غریب و او را حبیب می‌خواند منظور اسم او نیست بلکه وی را دوست و حبیب خویش خطاب می‌کند و وی نیز خود را به امام می‌رساند.
وی با اشاره به درس‌هایی که می‌توان از زندگی حبیب بن مظاهر می‌توان گرفت، یادآور شد: باید به گونه‌ای زندگی کنیم که اگر همین لحظه امام زمان(عج) ظهور کرد و از ما تقاضای یاری نمود بدون هیچ تعللی درخواست ایشان را اجابت کنیم.
