به گزارش خبرگزاری قرآنی ايران (ايكنا)، «عمربن سعدبن ابی وقاص»، كه از معاريف كوفه و از هواداران بنی اميه بود، پيش از ماجرای خونين كربلا، حكم ولايت «ری» شامل منطقه ری و بخش اعظمی از مناطق مركزی و شمالی ايران را از «عبيداللهبن زياد»، عامل يزيدبن معاويه در كوفه و بصره گرفته بود، ولی هنوز به اين أمر اقدام نكرده بود، كه مخالفت امام حسين(ع) با يزيد و حركت اين بزرگوار(ع) به سوی كوفه پيش آمد و همگان را به طريقی درگير ماجرا كرد.
عبيداللهبن زياد كه از توانايیهای عمربن سعد در مبارزات و جنگها با خبر بود و وی را در ميان هواداران بنی اميه، مناسب نبرد با امام حسين(ع) میديد، به وی پيشنهاد فرماندهی سپاه رزمی خويش، ضد امام حسين(ع) را داد و تنفيذ حكومت ری را مشروط به پايان بخشيدن ماجرای قيام امام حسين(ع) كرد.
عمربن سعد در آغاز برای پذيرش اين أمر مهم، از خود ترديد و دو دلی نشان داد، ولی در برابر تطميعهای شيطانی عبيدالله تسليم و پيشنهادش را پذيرفت و فرماندهی سپاه يزيدبن معاويه، ضد امام حسين(ع) را بر عهده گرفت.
وی، برای اين منظور در رأس يك سپاه چهار هزار نفری از كوفه خارج شد و در سوم محرمالحرام سال 61 قمری، يك روز پس از ورود امام حسين(ع) به كربلا، وارد اين سرزمين شد و از آن پس سپاه يك هزار نفری حربن يزيد نيز به او پيوست و در تحت فرماندهی وی قرار گرفت.*
------------------------------------------------------
* منابع: بحار الأنوار (علامه مجلسی)، ج 44، ص 384/ مقاتل الطالبيين (ابوالفرج اصفهانی)، ص 74/ منتهی الآمال (شيخ عباس قمی)، ج1، ص 333/ الفتوح (ابن اعثم كوفی)، ص 885/ پايگاه اطلاعرسانی تبيان.