رشد ملل اسلامی در گرو وحدت برآمده از آموزه‌های قرآنی است
گروه سياسی: استحكام روابط و رشد ملت‌های اسلامی در گرو داشتن وحدت برآمده از آموزه‌های قرآنی است.
حجت السلام و السلمين «اسكندری»، مسئول دارالقرآن سازمان تبليغات اسلامی آذربايجان شرقی در گفت‌وگو با خبرگزاری قرآنی ايران (ايكنا) منطقه شمال‌غرب كشور، گفت: بالندگی و تعالی يك ملت وابسته به وحدت ملی و انسجام اسلامی آن جامعه است، چرا كه وحدت در هر جامعه‌ای كليد موفقيت و رمز پيروزی است و هر مشكلی در سطح ملی با استفاده از مبانی وحدت قابل حل است تا جايی كه حتی اقتدار ملی نيز نشأت گرفته از پرتوهای وحدت ملی است.
وی افزود: تدوين منشور وحدت اسلامی به همت علمای اسلام، ضروری و مطالبه‌ای تاريخی است كه اگر امروز به اين وظيفه عمل نشود، نسل‌های بعدی مسئولان امر در عصر حاضر را مورد مؤاخذه قرار می‌دهند و اين منشور نيز بايد از سيره اهل بيت (ع) باشد، زيرا حيات طيبه بزرگترين و جامع‌ترين منشور وحدت و ملاك ثابت، دائم، جامع و حقيقی در اين زمينه است.
اين كارشناس علوم قرآنی خاطرنشان كرد: خانواده‌ها نقش به‌سزايی در رشد همه جانبه فرد و ايجاد زمينه‌های لازم برای شكل‌گيری نگرش مثبت نسبت به اتحاد ملی و انسجام اسلامی دارند و يكی از راهكاری‌های مناسب به‌منظور ايجاد بستر لازم برای تقويت اتحاد ملی و انسجام اسلامی ارائه آن در همان دوران اوليه رشد به كودكان و نوجوانان و بستر سازی برای آن در خانواده است.
اسكندری تصريح كرد: بايد علت سقوط دول و ملل مختلف دنيا را دريافت و برای آنكه اين اتفاق در جوامع اسلامی حاصل نشود بايد تمهيدات لازم با واقع بينی و تدبير لحاظ شود و بنا به فرموده «امام علی (ع)» كه می‌فرمايند: «از بلاهايی كه به سبب اعمال زشت و نكوهيده بر سر ملت‌های پيش از شما آمد، بپرهيزيد و احوال خوب و بد آنان را به ياد آوريد، اگر در احوال نيك و بد آنان بينديشيد، همان كاری را عهده‌دار شويد كه عزيزشان كرد و از كارهايی كه پشت آنان را شكست و قدرت آنان را از بين برد، دوری كنيد» از سرنوشت ديگر امت ها بايد عبرت گرفت.
وی با اشاره به اين‌كه علت اصلی شكست ساير ملل تفرقه، كينه توزی، دشمنی و ياری نكردن همديگر است، گفت: نقش روحانيت در تحكيم پايه‌های اهداف عاليه اسلام بسيار حياتی است تا جايی كه در طول تاريخ اسلام روحانيت در تمامی نهضت‌ها و عرصه‌ها پيشگام بوده و هر نهضتی كه بر پايه روحانيت بوده بر پايه اسلام نيز قرار داشته است.
مسئول دارالقرآن سازمان تبليغات اسلامی آذربايجان شرقی خاطرنشان كرد: تمامی مسلمانان بايد برای تحكيم پايه‌های وحدت، خود را مسئول بدانند و از هيچ تلاشی در اين زمينه فرو‌گذاری نكرده و در اين ميان روحانيت نيز بايد به‌عنوان هدايت كننده در كنار مردم و حتی بيشتر از آنان در اين زمينه ياری دهنده و پيشرو باشند.
وی افزود: تدوين منشور وحدت اسلامی به همت علمای اسلام، ضروری و مطالبه‌ای تاريخی است كه اگر امروز به اين وظيفه عمل نشود، نسل‌های بعدی مسئولان امر در عصر حاضر را مورد مؤاخذه قرار می‌دهند و اين منشور نيز بايد از سيره اهل بيت (ع) باشد، زيرا حيات طيبه بزرگترين و جامع‌ترين منشور وحدت و ملاك ثابت، دائم، جامع و حقيقی در اين زمينه است.
اين كارشناس علوم قرآنی خاطرنشان كرد: خانواده‌ها نقش به‌سزايی در رشد همه جانبه فرد و ايجاد زمينه‌های لازم برای شكل‌گيری نگرش مثبت نسبت به اتحاد ملی و انسجام اسلامی دارند و يكی از راهكاری‌های مناسب به‌منظور ايجاد بستر لازم برای تقويت اتحاد ملی و انسجام اسلامی ارائه آن در همان دوران اوليه رشد به كودكان و نوجوانان و بستر سازی برای آن در خانواده است.
اسكندری تصريح كرد: بايد علت سقوط دول و ملل مختلف دنيا را دريافت و برای آنكه اين اتفاق در جوامع اسلامی حاصل نشود بايد تمهيدات لازم با واقع بينی و تدبير لحاظ شود و بنا به فرموده «امام علی (ع)» كه می‌فرمايند: «از بلاهايی كه به سبب اعمال زشت و نكوهيده بر سر ملت‌های پيش از شما آمد، بپرهيزيد و احوال خوب و بد آنان را به ياد آوريد، اگر در احوال نيك و بد آنان بينديشيد، همان كاری را عهده‌دار شويد كه عزيزشان كرد و از كارهايی كه پشت آنان را شكست و قدرت آنان را از بين برد، دوری كنيد» از سرنوشت ديگر امت ها بايد عبرت گرفت.
وی با اشاره به اين‌كه علت اصلی شكست ساير ملل تفرقه، كينه توزی، دشمنی و ياری نكردن همديگر است، گفت: نقش روحانيت در تحكيم پايه‌های اهداف عاليه اسلام بسيار حياتی است تا جايی كه در طول تاريخ اسلام روحانيت در تمامی نهضت‌ها و عرصه‌ها پيشگام بوده و هر نهضتی كه بر پايه روحانيت بوده بر پايه اسلام نيز قرار داشته است.
مسئول دارالقرآن سازمان تبليغات اسلامی آذربايجان شرقی خاطرنشان كرد: تمامی مسلمانان بايد برای تحكيم پايه‌های وحدت، خود را مسئول بدانند و از هيچ تلاشی در اين زمينه فرو‌گذاری نكرده و در اين ميان روحانيت نيز بايد به‌عنوان هدايت كننده در كنار مردم و حتی بيشتر از آنان در اين زمينه ياری دهنده و پيشرو باشند.
