حجتالاسلام و المسلمين سيدحبيب كراماتی، سرپرست اداره تبليغات اسلامی بخش گلهدار در گفتوگو با خبرگزاری بينالمللی قرآن(ايكنا) شعبه فارس، گفت: امام باقر(ع) به علم و دانش و فضيلت و تقوا معروف بود و پيوسته مرجع حل مشكلات علمى مسلمانان بهشمار میرفت و وجود ايشان مقدمهاى شد براى اقدام به وظايف دگرگونسازى امت، زيرا مردم، او را نشانههاى فرزند كسانى میشناختند كه جان خود را فدا كردند تا موج انحراف كه نزديك بود نشانههاى اسلام را از ميان ببرد متوقف شود.
حجتالاسلام كراماتی افزود: دوران امامت امام محمد باقر(ع) همزمان با حكومت مروانیهای اموی بود كه خليفه وقت، هشام از هيچ كوششی برای اذيت و آزار اهل بيت پيامبر(ص) و پيروانشان فروگذار نمیكرد.
وی تصريح كرد: مقام ممتاز علمی و موقعيت برجسته معنوی حضرت بهگونهای بود كه دوست و دشمن را وادار به اعتراف و تصديق میکرد و آوازه علوم و دانش امام باقر(ع) چنان اطراف و اكناف پيچيده بود كه ملقب به باقرالعلوم يعنی شكافنده دانشها شد.
حجتالاسلام كراماتی تصريح كرد: امام صادق(ع) در بيان پارسايی پدر گراميشان میفرمايد: «پدرم، امام محمد باقر(ع) همواره مشغول ذكر خدا بود؛ هنگام خوردن غذا ذكر خدا میگفت؛ وقتی با مردم صحبت می كرد از ياد خدا باز نمیماند و به آن دسته از اعضای خانواده كه قرائت قرآن میدانستند، خواندن قرآن را دستور میداد و بقيه را به گفتن ذكر خدا سفارش می كرد».
سرپرست اداره تبليغات اسلامی بخش گلهدار اظهار كرد: امام باقر(ع) دارای خصال ستوده و مؤدب به آداب اسلامی، بسيار گشادهرو و با مؤمنان و دوستان خوشبرخورد بود و با همه اصحاب مصافحه كرده و ديگران را نيز بدين كار تشويق میكرد و همواره سيرت و صورتش ستوده بود و لباس تميز و نو میپوشيد و در كمال، وقار و شكوه حركت میكرد و میگفت در زمان كنونی من اگر لباس آراسته نپوشم در اين انقلاب افكار، نمیتوانم تعظيم شعائر دين كنم.
اين مقام مسئول ذكر كرد: امام پنجم شيعيان 19 سال و 10 ماه پس از شهادت پدر بزرگوارش زندگی كرد و در تمام اين مدت به انجام دادن وظايف خطير امامت، نشر و تبليغ فرهنگ اسلامی، تعليم شاگردان، رهبری اصحاب و مردم، اجرا كردن سنتهای جد بزرگوارش ميان خلق، متوجه كردن دستگاه غاصب حكومت به خط صحيح رهبری و راه نشان دادن به مردم در جهت شناخت رهبر واقعی و امام معصوم، كه تنها خليفه راستين خدا و رسول(ص) در زمین است پرداخت و لحظهای از اين وظيفه غفلت نكرد.
حجتالاسلام كراماتی خاطرنشان كرد: دشمنان اسلام كه نمیتوانستند روشنگریهای او را تحمل كنند در هفتم ذيحجه سال 114هجری در سن 57 سالگی در مدينه او را مسموم كردند و اين امام همام را به شهادت رساندند و پس از آن پيروانش پيكر مقدس او را در قبرستان بقيع، كنار پدر بزرگوارش به خاك سپردند.