متانت، شرافت و بزرگمنشی در رویارویی با افراد نادان؛ از خصوصیات بارز امام حسن مجتبی(ع)
گروه اندیشه: اخلاق نیکو، تواضع و دستگیری از نیازمندان در رفتار امام حسن‌مجتبی(ع) متجلی بود، ایشان در مواجهه با توهین‌ها و پرخاشگری‌های افراد نادان با متانت، شرافت و بزرگمنشی رفتار می‌کرد.
حجت‌الاسلام حشمت‌الله بیاتیان، رئیس اداره تبلیغات شهرستان ازنا در گفت‌وگو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) از لرستان، گفت: بخشی از زندگانی شریف امام حسن مجتبی(ع) در زمان پیامبر(ص) و بخشی از آن در دوران امامت حضرت علی(ع) بوده است که پس از شهادت امیرالمؤمنین(ع)، ایشان حکومت را به‌دست گرفتند.
وی ادامه داد: مردم امام حسن مجتبی(ع) را به‌خاطر حضرت فاطمه(س) و رسول اکرم(ص) تکریم می‌کردند و کینه‌ای که از امام علی(ع) داشتند در مورد امام حسن(ع) کمتر بود.
حجت‌الاسلام بیاتیان با اشاره به صلح امام حسن مجتبی(ع)، تصریح کرد: امام حسن(ع) بنا داشت که سپاهی تشکیل دهد تا به مقابله با معاویه و ریشه‌کنی کفر و الحاد بپردازد، امام همین که مردم با پیشنهاد دنیوی معاویه و کیسههای زر مواجه شدند، دین خود را به دنیا فروختند و امام خود را تنها گذاشتند.
رئیس اداره تبلیغات شهرستان ازنا اضافه کرد: وقتی امام حسن(ع) سپاهی برای قیام نداشت و ایستادگی او در مقابل معاویه به حفظ دین نمی‌انجامید و فقط جان شیعیان و انصار امام(ع) و به خطر می‌افتاد، بنابراین چاره‌ای نداشت جز این‌که صلح‌نامه را امضا کند.
حجت‌الاسلام حشمت‌الله بیاتیان اضافه کرد: اگر امام حسن مجتبی(ع) قیام می‌کرد، معاویه با مکر و نیرنگ، به‌شکلی حوادث و اتفاقات را جلوه می‌داد که شهادت امام(ع) نتواند تبلیغ لازم برای از بین بردن چهره کریه ظلم و تباهی باشد، از طرفی تمام شیعیان راستین و مخلص و یاوران دین را نیز به شهادت می‌رساند.
وی بیان کرد: برخی از شیعیان معترض بودند که چرا امام حسن(ع) صلح را پذیرفته، اما با گذشت زمان مصلحت و دوراندیشی و تدبیر امام(ع) بر مردم آشکار شد و به حقیقت و حکمت این تصمیم مناسب پی بردند.
حجت‌الاسلام بیاتیان عنوان کرد: امام حسن(ع) پس از واگذاری ظاهری حکومت به معاویه و امضای صلح‌نامه، به مدینه مشرف شد و در آن‌جا نیز به تبلیغ و ترویج دین پرداخت.
رئیس اداره تبلیغات شهرستان ازنا در رابطه با سیره اجتماعی امام حسن مجتبی(ع)، تصریح کرد: اخلاق نیکو، تواضع و دستگیری از نیازمندان در رفتار امام حسن(ع) متجلی بود، ایشان در مورد توهین‌ها و پرخاشگری‌های افراد نادان با متانت، شرافت و بزرگمنشی رفتار می‌کرد.
حشمت‌الله بیاتیان اظهار کرد: در روایتی نقل شده که روزی امام حسن مجتبی(ع) از محله‌ای گذر کرد، مردمی رنجور، بیمار وفقیر آن‌جا بودند که امام را به مهمانی دعوت کردند، ایشان نیز پذیرفت و امام(ع) نیز متقابلاً از آنها دعوت کرد که به منزل ایشان بروند و استقبال گرمی هم از آنان کرد.
رئیس اداره تبلیغات شهرستان ازنا بیان کرد: وقتی امام حسن مجتبی(ع) وارد مدینه شد، فردی شروع به ناسزا گفتن به امام کرد، وقتی امام حسن(ع) با برخورد زشت و زننده آنها مواجه شد در کمالی بزرگمنشی، متانت و آرامش خطاب به آنها فرمود: «برادر اگر گرسنه‌ای به تو غذا بدهم؟ اگر تشنه‌ای تو را سیراب نمایم؟ اگر خسته‌ای در منزل ما استراحت کن و اگر مرکب نداری به تو مرکب می‌دهیم».
حجت‌الاسلام حشمت‌الله بیاتیان ادامه داد: آن شخص از رفتار خود شرمنده شد و خطاب به امام حسن عسگری عرض کرد: «یاابن رسول‌الله؛ تا امروز دشمنترین افراد نزد من شما بودید و لی از این پس از نظر من شما بهترین فرد عالم هستید».
رئیس اداره تبلیغات شهرستان ازنا در پایان اظهار کرد: امام حسن(ع) بسیار مظلوم بود و در چنان شرایط دشوار و خفقان‌آوری زندگی می‌کرد که اجازه بیان آشکار احادیث خود را هم نداشت، این امام بزرگوار سختی‌ها و تنگناهای بسیار را متحمل شد.
