به گزارش خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا)، پایگاه اینترنتی شبکه خبری فاکسنیوز با انتشار گزارشی نوشت: زهره اعتضادالسلطنه، این معلم بازنشسته ایرانی اکنون 52 ساله است و عمر خود را وقف کمک به دیگرانی کرده که ناتوانی مشابهی دارند تا بتوانند زندگی کامل و رضایتآمیزی داشته باشند.
این گزارش میافزاید: داستان او داستان یک پیروزی شخصی و روحیهای شکستناپذیر است. به گفته اعتضادالسلطنه همه ممکن است محدویتها و نواقصی داشته باشند،اما اگر روح شما پاک و پرورشیافته باشد، جسم مهم نخواهد بود.
در ادامه این گزارش آمده است: پس از گذراندن تحصیلات ابتدایی در مدرسه ویژه معلولین، اعتضادالسلطنه وارد دانشگاه و سرانجام در رشته روانشناسی فارغالتحصیل میشود.
اکنون او به جوانانی که مشکلات مشابهی دارند، آموزش میدهد. در میان دانشآموزان او روحالله جعفر، پسر 8 سالهای است که دستهای خود را در یک تصادف از دست داده و اکنون از اعتضادالسلطنه نقاشی و خطاطی با پا را یاد میگیرد.
در ابتدای جلسه، اعتضادالسلطنه با مهارت پاهای پسربچه را ماساژ میدهد و به او میآموزد که چگونه قلم را میان انگشتانش نگه دارد و کنترل کند.
پاهای اعتضادالسلطنه آنقدر مهارت پیدا کرده که راکت پینگپونگ و قلم نقاشی را به خوبی نگه دارد. وی نمایشگاههای متعددی برپا کرده و فروش آثارش کمک هزینهای برای بازنشستگیاش است.
آسوشیتد پرس، دویچه وله و برخی دیگر از خبرگزاریها و پایگاههای خبری نیز در گزارشی با درج تصاویری از گوشههایی از زندگی زهره اعتضادالسلطنه، روحیه امیدوار و مقاوم او را ستودهاند.
زهره اعتضادالسلطنه متولد سال ۱۳۴۱ در تهران است و به صورت مادرزادی دچار معلولیت از ناحیه دو دست است.
زهره اعتضادالسلطنه دوران ابتدایی خود را در مدرسه استثنایی گذارند اما از سال پنجم ابتدایی آموزش خود را در مدارس عادی ادامه داد و آن را با موفقیت به اتمام رساند. او در رشته روانشناسی تا مقطع کارشناسی ارشد تحصیل کرده است.
این بانوی هنرمند در خانوادهای با ۹ خواهر و برادر به دنیا آمده است. زهره اعتضادالسلطنه اخیرا در گفتوگویی با روزنامه ایران گفته مادرش از کودکی از او میخواست که از پاهایش برای انجام کارهای خود کمک بگیرد و زندگی عادی داشته باشد.
زهره اعتضادالسلطنه: «همیشه فکر میکردم که اگر خانواده پیش من نباشند چه کسی باید کارهای مرا انجام دهد. از این رو هر طور شده با تمرین آن کار را با پا انجام میدادم. خیلی هم صدمه میدیدم ولی ول کن نبودم تا یاد بگیرم.»
زهره اعتضادالسلطنه معلم کودکان توانخواه هم است و به آنان آموزش میدهد.
او میگوید: «من با وجود معلولیت بدون معلم و با کمک مادر و پدرم و خواهر و برادرهایم توانستم با لذت زندگی کنم و در مبارزه با سختیها به زندگی لبخند زدم و لذت بردم. اکنون میخواهم آنچه آموختهام را در اختیار همنوعان خودم قرار دهم که میتوان با معلولیت هم به زندگی لبخند زد و لذت برد.»
بانوی هنرمند ایرانی خوشنویسی میکند و این هنر را به کودکان توانخواه بدون دست نیز آموزش میدهد.
او درباره معلولیت معتقد است وقتی فردی دچار مشکلی میشود، باید خود را پیدا کند.
او میگوید:«باورم این است وقتی آهنی آبدیده شود، باارزشتر میشود. هر چقدر انسان هم دچار سختی و مصیبت شود، آبدیده و ارزشمندتر میشود. افرادی که با سختی به جایی رسیدهاند تبدیل به الگو میشوند.»
این بانوی ایرانی علاوه بر کارهای خود از اعضای خانوادهاش نیز پرستاری میکند. زهره اعتضادالسلطنه برای انجام کارهای روزمره خود مستقل است.