نیمه شعبانی دیگر هم گذشت اما ماه کامل نشد...
گروه اجتماعی: آقا جان! حیف نیست ماه شب چهارده پشت ابرهای تیره و پاره پاره پنهان بماند، چه حیف که نیمه شعبان امسال هم بدون حضور مبارکتان بصورت نا تمام گذشت؛ حیف نیست دیده را شوق وصال باشد ولی فروغ دیده نباشد!
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) از گیلان، سلام مولای من، سلام معشوق عالمیان، سلام انتظار منتظران؛ نیمه شعبان دیگر هم گذشت اما خبری از قدوم مبارکتان نشد.
دیشب و امروز شور و نوایی در زمین برپا بود، منتظرانت از چندین روز قبل به مناسبت فرا رسیدن سالروز میلادت با آذین‌بندی مساجد، تکایا و مهدیه‌ها و با تهیه گل و گلدان، شیرینی و شربت، پرچم‌های الوان خود را مهیا برگزاری مراسم میلادت کردند.
یا صاحب‌الزمان رمز ظهور تو ترک گناه و یکدلی و دعای ماست... چقدر ناله مظلومانه کودکان و معصومانی را که زیر ستم‌اند بشنویم و سکوت کنیم. خودت بیا و این جهان را سامان بده و آباد کن. بیا و از آمدنت جهان را شاد کن. می‌دانی چندین هزار کودک بی‌پناهند و یتیم، خودت بیا و پناه بی‌پناهان باش.
ای منجی عالمیان، جهان در انتظار توست! نیستی تا ببینی محبانت روز میلادت یعنی رمز عشق پاک چه می‌کنند! چگونه بغض سنگین خود را در گلو نگه داشته‌اند و انتظار می‌کشند؛ منتظرند تا کسی بیاید و جهان را از عدل پرکند. بیا تا بعد از این در کوچه‌های غریب شهر روز میلادت را با بودنت جشن بگیریم و خیابان‌های تاریک و ظلمات را با نور بودنت چراغانی کنیم. بیا و ببین عاشقان روز آمدنت چه می‌کنند؟
1176 بهار و خزان گذشت و نیامدی. سالهاست نگاهمان پشت پنجره‌ای که متعلق به فرداست قاب گردیده و گرد و غبار هجران بر آن سایه افکنده است.
آقا جان! حیف نیست ماه شب چهارده پشت ابرهای تیره و پاره پاره پنهان بماند، حیف نیست دیده را شوق وصال باشد ولی فروغ دیده نباشد! چه حیف که نیمه شعبان امسال هم بدون حضور مبارکتان بصورت نا تمام گذشت.
بهترین روز تنها روز ظهور توست. کی می‌آید؟ کی می‌شود که خبر ظهورت تنها تیتر رسانه‌های جهان شود؟ و با صدای بلند فریاد بزنیم و به گوش جهانیان برسانیم «مولایمان ظهور کرد»...
یوسف فاطمه! بیا و قرار دل‌های بیقرارمان شو. بیا تا لحظه‌های خزان انتظار با وجودت شکوفه باران شود...
ای غریب‌تر از غریب‌الغربا حالا که به لحظات مغرب نزدیک می‌شویم و به زودی نوای ملکوتی اذان از گلدسته‌ها پخش می‌شود و دوباره پلک‌های شب سنگین می‌شود و ستاره‌ها در گوشه‌ای از آسمان، کهکشانی سفید می‌بافند، به خدای کعبه می‌سپارمت و سبد سبد نرگس و یاس چشم براهی می‌کنم؛ کاش می‌شد که خدا اجازه ظهورت را می‌داد؛ کاش می‌شد تو هم از انتظار خسته شوی و برای فرج دعا کنی...
«اللهم عجل لولیک الفرج»
لازم به ذکر است؛ دوره غیبت حضرت ولیعصر(عج) از 260 هجری قمری آغاز شده است. اکنون که 1436 هجری قمری است، 1176 سال از آغاز غیبت حضرت می‌گذرد. از 260 تا 329 به مدت 69 سال دوره غیبت صغری و از 329 تاکنون دوره غیبت کبرا است. این در صورتی است که آغاز غیبت امام را از هنگام شهادت امام حسن عسکری(ع) و از آغاز امامت آن حضرت بدانیم؛ حال اگر آغاز غیبت حضرت را از هنگام تولد، یعنی 255 هجری در نظر بگیریم، پنج سال افزوده می‌شود.
