ماجرای ۶۷ قرآنی که وصال شیرازی کتابت کرد

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)، در مخزن کتابخانه ملی ایران نسخ خطی فراوانی وجود دارد که قرآن‌های زیبا و ارزشمندی از روزگاران کهن در آن نگهداری می‌شود. این قرآن‌ها به دو دسته تقسیم می‌شوند که بخشی زیبا بوده و نمایانگر مکاتب هنری ایرانیان است و بخش دیگر قرآن‌هایی را شامل می‌شود که از سوی خوشنویسان به نام و مشهور نگاشته شده‌اند. 

یکی از قرآن‌های موجود در این مخزن، قرآن منسوب به وصال شیرازی است که نام کامل این کاتب، میرزامحمد شفیع وصال شیرازی از بزرگترین شعرای دوره قاجار است که در سال 1192 یا 1193هجری قمری در شیراز به دنیا آمد.

وی مردی حکیم، دانشمند و شاعر بود و آنچه می‌سرود سرشار از نکات برجسته اخلاقی، تربیتی و عرفانی بود. از راه کتابت قرآن زندگانی را می‌گذراند، به طوری که در حدود 65 سال زندگی، 67 جلد قرآن نوشته است که از نظر هنری هر یک گنجینه‌ای عظیم به شمار می‌آید و به دلیل کار مفرط نیز در این راه دار فانی را وداع گفته است.

وی مقدمات خوشنویسی را از دایی خود میرزاعبدالله که کاتب قرآن بود فرا گرفت و با عشق مفرطی که به این هنر پیدا کرده بود پا به پای آموزش علوم و ادبیات، لحظه‌ای قلم را از خود دور نکرد تا اینکه در انواع خط استاد شد و هفت خط را به استادی هر چه تمام می‌نگاشت و این هنر را به فرزندان خود نیز آموخت.

دو نمونه قرآن از وصال شیرازی، شاعر‌، قرآن‌نگار و خوشنویس ایرانی در گنجینه کتابخانه ملی ایران وجود دارد که اوج هنر خوشنویسی و تذهیب در آن به کار رفته و به نسخ ممتاز به کتابت درآمده است و مکتب ارزشمند کتاب‌آرایی با عنوان مکتب شیراز در آن به چشم می‌خورد.

یکی از موارد مورد توجه در این قرآن‌ها این است که سنگ‌های کانی و طلا در آن به کار رفته، به طوری که از سنگ‌های کانی گوناگون رنگ تهیه و در تذهیب به کار برده می‌شد و کیفیت این رنگ‌ها به قدری بالاست که با گذشت چندین سال، تازگی داشته و از بین نرفته است و نظر هر بیننده‌ای را به خود جلب می‌کند.

قرآن‌های وصال شیرازی مربوط به دوره فتحعلی شاه و آقا محمدخان قاجار است و همه تذهیب‌ها و تزئینات به کار رفته در آن نمونه همه آرایه‌ها و تزئیناتی است که در ایران استفاده می‌شد.

یادآور می‌شود، آرامگاه این هنرمند در شاهچراغ شیراز قرار دارد.