لزوم استخراج فعالیت‌های نشاط آور قرآنی از دریای کلام وحی
گروه فعالیت‌های قرآنی: تولیت آستان مقدس حضرت معصومه(س) خطاب به مسئولان مسابقات قرآنی گفت: فعالیت‌های نشاط آور قرآنی را از خود قرآن استخراج کرده و جزو محورهای مسابقات قرار دهید.
به گزارش خبرگزاری بین‌لمللی قرآن(ایکنا) از خراسان رضوی، آیت الله سید محمد سعیدی، تولیت حرم حضرت معصومه(س)، عصر روز گذشته، پنجم شهریورماه در مراسم اختتامیه چهاردهمین جشنواره سراسری علوم قرآن و حدیث امام رضا(ع) «سراج منیر» که در سالن همایشهای آستان قدس رضوی برگزار شد، با ارائه یک پیشنهاد خطاب به برگزارکنندگان این مسابقات، گفت: بهترین روش در انجام فعالیت‌های قرآنی این است که از خود قرآن مدد گرفته و امور قرآنی را بر اساس قرآن تنظیم کنیم. به عنوان مثال ورزش قرآنی که در بخش‌هایی از قرآن به آن اشاره شده است و تا کنون اینچنین سرفصلی مطرح نشده و شما می‌توانید آن را فتح باب کنید.
آیت‌الله سعیدی ادامه داد: در خصوص ورزش، هنر، نقاشی و برنامه‌های نشاط آور اینچنینی می‌توانید از خود قرآن ایده گرفته و بهره ببرید. همچنانکه خداوند در آیه 20 سوره حدید اشاره می‌کند: «اعْلَمُواْ أَنَّمَا الْحَیَاةُ الدُّنْیَا لَعِبٌ وَلَهْوٌ، بدانید که زندگى دنیا، در حقیقت، بازى و سرگرمى است...» و از آنجا که آیه با «أَنَّمَا» شروع شده، یعنی «منحصرا» این گونه است. بنابراین دنیا یک محل بازی است که البته این بازی‌ها مجوز دارد و خلاف شرع نیست.
وی با تاکید بر اینکه منتها از ما خواسته شده با رعایت قواعد بازی، جوانمردانه بازی کنیم و مومن کسی است که بهترین بازی را در این دنیا انجام دهد، ابراز کرد: طبق سخن امیرالمونین(ع) «الدُّنْیَا... مَتْجَرُ أَوْلِیَائِهِ...، دنیا محل تجارت اولیاء خداست» اینها افرادی هستند که به قواعد زندگی دنیا ملتزم بوده اند. پس حال که اینگونه هست بیایید ما نیز از قرآن، درست بازی کردن را بیاموزیم و این فرهنگ را انتشار دهیم.
تاکید پیامبر(ص) بر قرآن کریم و عترت به عنوان دو شاخص مهم در امر هدایت
تولیت حرم حضرت معصومه(س) در ادامه خطاب به مسئولان مسابقات عنوان کرد: از بنیاد پژوهشهای اسلامی آستان قدس رضوی که در بیش از 20 بخش در حال فعالیت و پژوهش هستند مطالبه کنید تا فعالیت‌های نشاط آور قرآن را استخراج کرده و در واقع آن‌ها مواد را به شما بدهند و شما آن را در قالب فعالیت‌های قرآنی به انجام برسانید.
وی در ادامه با اشاره به حدیث ثقلین عنوان کرد: پیامبر عظیم الشان(ص) همواره و علی الخصوص زمانی که روح مطهرشان در حال عروج بود بر دو شاخص تاکید داشتند، یکی قرآن که ثقل اکبر است و دیگری عترت(ع)؛ افرادی که تابع پیامبر(ص) و دین خدا بودند، با شنیدن این پیام و مطالبه رسول الله(ص) همت گماشتند تا قرآن را تلاوت، حفظ و درس زندگی کنند، همچنین عترت را به عنوان جانشینان پس از نبی مکرم(ص)، مفسران قرآن و حاکمان منصوب از طرف خداوند در زمین، شناخته و در عمل به آنان اقتدا کنند.
عدم تمسک به ثقل اکبر و عترت(ع)، زمینه ساز بسیاری از مشکلات جامعه اسلامی
وی با بیان اینکه قلیلی از متدینان این طریق را درپیش گرفته و به توصیه رسول اکرم(ص) عمل کردند، عنوان کرد: عده ای نیز بنا به دلایل و جوهایی، توصیه پیامبر(ص) در این زمینه را برنتافته و به هیچیک از این شاخص ها متمسک نشدند و در نهایت، بلایی بر سر جامعه اسلامی آمد که امروز نیز آسیب هایش همواره جهان اسلام را تهدید می‌کند.
قرائت قرآن، بابی برای کسب معرفت
تولیت آستان مقدس فاطمه معصومه(س) با تاکید بر لزوم تحلیل و بررسی پیرامون حدیث ثقلین در جلسات قرآنی، بیان کرد: ما به عنوان کسانی که توصیه پیامبر(ص) در خصوص ثقل اکبر و عترت را پذیرفتیم، باید در عمل نیز به آن ملتزم باشیم. مثلا در خصوص ثقل اکبر، قرائت قرآن، باب و مدخل است و باب را می گشایند تا وارد خانه شوند.
آیت الله سعیدی در تشریح این موضوع افزود: اگر کسی در را باز کرد ولی وارد خانه نشد دیگر ارزشی ندارد، زیرا در برای این است که انسان از این مسیر عبور کرده و به مقصد برسد. از همین رو تلاوت قرآن، باب معرفت است، یعنی باید قرآن را بخوانیم تا بفهمیم.
وی با بیان اینکه معرفت نیز، خود یک اصل نبوده بلکه مقدمه ای برای عمل است، گفت: بنابراین باید ابتدا از ابواب، داخل بیوت شویم تا معرفت لازم را کسب کرده و در نهایت به عمل برسیم، زیرا طبق آیات قرآن اگر «آمنوا» باشد ولی «عملوا» به همراه نداشته باشد، خسارت خواهد زد.
اهتمام امام رضا(ع) به تلاوت زیاد قرآن در شب
تولیت حضرت معصومه(س) با بیان اینکه اهل بیت(ع) در این زمینه خود اسوه و الگو برای ما بودند، گفت: در کتاب عیون اخبارالرضا(ع) آمده است که زمانی که امام رضا(ع) را از مدینه به خراسان تبعید کردند، ایشان شبها هنگامی که در محل استراحت خود قرار می گرفتند، بسیار قرآن تلاوت می کردند.
وی همچنین ابراز کرد: ایشان در هنگام تلاوت قرآن، در آیاتی که سخن از عذاب و آتش به میان آمده بود، می گریستند و به خدا به پناه می بردند و زمانی که به آیات مربوط به بهشت می رسیدند، از خداوند می خواستند که اهل بهشت بشوند؛ این عمل امام هشتم(ع) برای ما حامل این پیام است که ما نیز باید اینگونه عمل کنیم. به این معنا که باید با قرآن زندگی کنیم، با قران بخوابیم و با قرآن بیدار شویم.
