شیر؛ نعمتی باشرافت
گروه اندیشه: شیر نعمت ویژه‌ای است که باید برای آن شکر کرد با این‌که شیر جزء منافع حیوانات است، ولی این‌که نام آن به‌خصوص برده شده، اهمیت و شرافت آن‌را میرساند و در روایات آمده است: شیر عقل انسان را زیاد می‌کند و به ذهن او صفا میبخشد، روشنایی چشم را میافزاید، نسیان و فراموش‌کاری را برطرف و قلب را تقویت می‌کند.
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) از لرستان، بهره‌برداری از حیوانات تنها سوار شدن و تغذیه کردن نیست بلکه خداوند متعال در حیوانات سودهای دیگری از قبیل پشم و کرک و نوشیدنی گوارایی همچون شیر قرار داده است.خداوند متعال در آیه 66 سوره نحل فرموده است: «وَإِنَّ لَكُمْ فِي الأَنْعَامِ لَعِبْرَةً نُّسْقِيكُم مِّمَّا فِي بُطُونِهِ مِن بَيْنِ فَرْثٍ وَدَمٍ لَّبَنًا خَالِصًا سَآئِغًا لِلشَّارِبِينَ؛ و در دامها قطعا براى شما عبرتى است از آنچه در [لابلاى] شكم آنهاست از ميان سرگين و خون شيرى ناب به شما مینوشانيم كه براى نوشندگان گواراست».
خداوند متعال همچنین در آیات 71 تا 73 سوره «یس» به این موضوع اشاره کرده و فرموده است: «أَوَلَمْ يَرَوْا أَنَّا خَلَقْنَا لَهُمْ مِمَّا عَمِلَتْ أَيْدِينَا أَنْعَامًا فَهُمْ لَهَا مَالِكُونَ ﴿71﴾ وَذَلَّلْنَاهَا لَهُمْ فَمِنْهَا رَكُوبُهُمْ وَمِنْهَا يَأْكُلُونَ ﴿72﴾ وَلَهُمْ فِيهَا مَنَافِعُ وَمَشَارِبُ أَفَلَا يَشْكُرُون».
خدای متعال در این آیات به مسئله توحید و ربوبیت و تدبیر خداوند اشاره کرده و در ضمن بیان کردن تعدادی از علائم قدرت او با یک سنجش واضح و روشن توحید را اثبات نموده و بر اطراف شرک، بت و بت‌پرستی خط بطلان میکشد.در این آیات خداوند متعال میفرماید: «آیا کافران ندانستند؟ ما بدون شک برای انتفاع آنان، با دست قدرت خود از احداث چهارپایانی آفریدیم، بدون این‌که کمک، یاور و شریکی در آفرینش آن‌ها داشته باشیم و آنان مالک ان‌ها هستند».
اگر گاو و گوسفند وحشی بودند، دنیای لبنیات با همه منافعی که دارند به‌روی انسان بسته میشد لذا خداوند متعال در سوره نحل فرموده است: «در وجود چهارپایان درس عبرت برای شما قرار دارد».
برای این‌که به‌خوبی بتوانند از این چهارپایان بهره گیرند، خداوند متعال در آیه 72 سوره «یس» فرموده است: «و آن‌ها را برای آنان رام کرده‌ایم که برخی از آن‌ها مرکب آنان است و (گوشت) برخی از آن‌ها را میخورند».
اگر خداوند متعال این حیوانات زورمند و قوی را رام انسان نمی‌کرد، چندین نفر در مقابل یکی از آن‌ها عاجز میشدند ولی می‌بینیم، آن‌قدر خداوند آن‌ها را رام کرده و در اختیار انسان قرار داده که گاهی یک نفر گله‌ای از حیوانات را به ریسمانی بسته، هرجا دلش بخواهد میبرد در حالی‌که انسان قادر نیست پشه‌ای را رام خود گرداند این قدرت خداوند منان است که چنین حیوانات قوی را، رام انسان کرده است که هم از آن‌ها مرکب برای خود قرار میدهند و هم از آن‌ها تغذیه میکنند.
خداوند در این آیه میفرماید: بهره‌برداری از حیوانات تنها سوار شدن و تغذیه کردن نیست بلکه برای آنان در حیوانات سودهای دیگری از قبیل پشم و کرک و نوشیدنی‌های گوارایی است، با این حال شکر این نعمت‌ها را به‌جا نمی‌آورند.
پس شیر نعمت ویژه‌ای است که باید برای آن شکر کرد با این‌که شیر جزء منافع حیوانات است، ولی این‌که نام آن به‌خصوص برده شده، اهمیت و شرافت آن‌را میرساند و در روایات آمده است: شیر عقل انسان را زیاد می‌کند و به ذهن او صفا میبخشد، روشنایی چشم را میافزاید، نسیان و فراموش‌کاری را برطرف می‌کند، قلب را تقویت کرده و پشت را محکم می‌کند.
اهمیت شیر
در حدیث از نوشیدن شیر حیوانات حلال گوشت بسیار مدح و تعریف شده است، شیر غذای پیامبران است، شیر گوشت را میرویاند و بازو را محکم می‌کند، شیر با عسل، آب کمر را افزایش میدهد، شیر گاو دارویی است که گلودرد را شفا میدهد بر شما باید به شیر گاو که آن عصاره درخت است، چیزی که هم غذا باشد و هم آب، شیر است.زنان باردارتان را شیر بنوشانید که آن مایه عقل کودک است، برای گلودرد، درمانی بهتر از نوشیدن جرعه‌ای شیر نیافتم، جرعه جرعه نوشیدن شیر شفای هر دردی است جز مرگ.
محمدبن قیس از امام باقر(ع) نقل می‌کند که حضرت فرمود: شیر یک گوشفند سیاه رنگ بهتر است از شیر چندین گوسفند سرخ رنگ و شیر یک گاو سرخ رنگ بهتر است از شیر چندین گاو سیاه‌رنگ.
شخصی به امام صادق(ع) عرض کرد: من شیر نوشیدم و به بدن من ضرر رساند.راوی گوید: حضرت به او فرمود: نه، به خدا سوگند! آن تو را زیان و ضرر نزده، بلکه چیز دیگری با آن خورده‌ای که آن چیز موجب زیان تو شده و تو گمان کرده‌ای که زیان از شیر است.
از آن حضرت رسیده که: شیر شتر شفای هر دردی است و تن را پاک می‌کند و کثافات آن‌را بیرون میکشد و آن‌را کاملاً شست‌وشو میدهد.
ابوالحسن اصفهانی گوید: نزد امام صادق(ع) بودم، شخصی به حضرت عرض کرد: من در بدنم ضعف احساس میکنم، حضرت فرمود: حتماً شیر بخور، شیر گوشت میآورد(ضعف را از بین میبرد) و استخوان را محکم می‌کند.
یحی بن ابراهیم بن ابی البلاد از پدرش و او از جدش نقل کرده که گفت: به محضر امام محمدباقر(ع) از تباهی معده شکایت کردم، حضرت فرمود: چه چیز تو را از خوردن شیرگاو منع می‌کند؟ آیا تاکنون آن‌را نوشیده‌ای؟ عرض کردم: بلی، بارها نوشیده‌ام. فرمود: چه‌طور است؟ عرض کردم: شیر معده را دباغی می‌کند و به کلیه‌ها پیه میپوشاند و اشتهاآور میباشد.سپس حضرت فرمود: اگر فصلش بود با تو به ینبع(قریه‌ای است در چند فرسخی مدینه منوره) میرفتم و در آنجا شیر میخوریم.
خداوند متعال همچنین در آیات 71 تا 73 سوره «یس» به این موضوع اشاره کرده و فرموده است: «أَوَلَمْ يَرَوْا أَنَّا خَلَقْنَا لَهُمْ مِمَّا عَمِلَتْ أَيْدِينَا أَنْعَامًا فَهُمْ لَهَا مَالِكُونَ ﴿71﴾ وَذَلَّلْنَاهَا لَهُمْ فَمِنْهَا رَكُوبُهُمْ وَمِنْهَا يَأْكُلُونَ ﴿72﴾ وَلَهُمْ فِيهَا مَنَافِعُ وَمَشَارِبُ أَفَلَا يَشْكُرُون».
خدای متعال در این آیات به مسئله توحید و ربوبیت و تدبیر خداوند اشاره کرده و در ضمن بیان کردن تعدادی از علائم قدرت او با یک سنجش واضح و روشن توحید را اثبات نموده و بر اطراف شرک، بت و بت‌پرستی خط بطلان میکشد.در این آیات خداوند متعال میفرماید: «آیا کافران ندانستند؟ ما بدون شک برای انتفاع آنان، با دست قدرت خود از احداث چهارپایانی آفریدیم، بدون این‌که کمک، یاور و شریکی در آفرینش آن‌ها داشته باشیم و آنان مالک ان‌ها هستند».
اگر گاو و گوسفند وحشی بودند، دنیای لبنیات با همه منافعی که دارند به‌روی انسان بسته میشد لذا خداوند متعال در سوره نحل فرموده است: «در وجود چهارپایان درس عبرت برای شما قرار دارد».
برای این‌که به‌خوبی بتوانند از این چهارپایان بهره گیرند، خداوند متعال در آیه 72 سوره «یس» فرموده است: «و آن‌ها را برای آنان رام کرده‌ایم که برخی از آن‌ها مرکب آنان است و (گوشت) برخی از آن‌ها را میخورند».
اگر خداوند متعال این حیوانات زورمند و قوی را رام انسان نمی‌کرد، چندین نفر در مقابل یکی از آن‌ها عاجز میشدند ولی می‌بینیم، آن‌قدر خداوند آن‌ها را رام کرده و در اختیار انسان قرار داده که گاهی یک نفر گله‌ای از حیوانات را به ریسمانی بسته، هرجا دلش بخواهد میبرد در حالی‌که انسان قادر نیست پشه‌ای را رام خود گرداند این قدرت خداوند منان است که چنین حیوانات قوی را، رام انسان کرده است که هم از آن‌ها مرکب برای خود قرار میدهند و هم از آن‌ها تغذیه میکنند.
خداوند در این آیه میفرماید: بهره‌برداری از حیوانات تنها سوار شدن و تغذیه کردن نیست بلکه برای آنان در حیوانات سودهای دیگری از قبیل پشم و کرک و نوشیدنی‌های گوارایی است، با این حال شکر این نعمت‌ها را به‌جا نمی‌آورند.
پس شیر نعمت ویژه‌ای است که باید برای آن شکر کرد با این‌که شیر جزء منافع حیوانات است، ولی این‌که نام آن به‌خصوص برده شده، اهمیت و شرافت آن‌را میرساند و در روایات آمده است: شیر عقل انسان را زیاد می‌کند و به ذهن او صفا میبخشد، روشنایی چشم را میافزاید، نسیان و فراموش‌کاری را برطرف می‌کند، قلب را تقویت کرده و پشت را محکم می‌کند.
اهمیت شیر
در حدیث از نوشیدن شیر حیوانات حلال گوشت بسیار مدح و تعریف شده است، شیر غذای پیامبران است، شیر گوشت را میرویاند و بازو را محکم می‌کند، شیر با عسل، آب کمر را افزایش میدهد، شیر گاو دارویی است که گلودرد را شفا میدهد بر شما باید به شیر گاو که آن عصاره درخت است، چیزی که هم غذا باشد و هم آب، شیر است.زنان باردارتان را شیر بنوشانید که آن مایه عقل کودک است، برای گلودرد، درمانی بهتر از نوشیدن جرعه‌ای شیر نیافتم، جرعه جرعه نوشیدن شیر شفای هر دردی است جز مرگ.
محمدبن قیس از امام باقر(ع) نقل می‌کند که حضرت فرمود: شیر یک گوشفند سیاه رنگ بهتر است از شیر چندین گوسفند سرخ رنگ و شیر یک گاو سرخ رنگ بهتر است از شیر چندین گاو سیاه‌رنگ.
شخصی به امام صادق(ع) عرض کرد: من شیر نوشیدم و به بدن من ضرر رساند.راوی گوید: حضرت به او فرمود: نه، به خدا سوگند! آن تو را زیان و ضرر نزده، بلکه چیز دیگری با آن خورده‌ای که آن چیز موجب زیان تو شده و تو گمان کرده‌ای که زیان از شیر است.
از آن حضرت رسیده که: شیر شتر شفای هر دردی است و تن را پاک می‌کند و کثافات آن‌را بیرون میکشد و آن‌را کاملاً شست‌وشو میدهد.
ابوالحسن اصفهانی گوید: نزد امام صادق(ع) بودم، شخصی به حضرت عرض کرد: من در بدنم ضعف احساس میکنم، حضرت فرمود: حتماً شیر بخور، شیر گوشت میآورد(ضعف را از بین میبرد) و استخوان را محکم می‌کند.
یحی بن ابراهیم بن ابی البلاد از پدرش و او از جدش نقل کرده که گفت: به محضر امام محمدباقر(ع) از تباهی معده شکایت کردم، حضرت فرمود: چه چیز تو را از خوردن شیرگاو منع می‌کند؟ آیا تاکنون آن‌را نوشیده‌ای؟ عرض کردم: بلی، بارها نوشیده‌ام. فرمود: چه‌طور است؟ عرض کردم: شیر معده را دباغی می‌کند و به کلیه‌ها پیه میپوشاند و اشتهاآور میباشد.سپس حضرت فرمود: اگر فصلش بود با تو به ینبع(قریه‌ای است در چند فرسخی مدینه منوره) میرفتم و در آنجا شیر میخوریم.
