مبلغان و مسئولان قرآن در رسالت قرآنی خود به داشته‌هایشان تكيه كنند

محمود حمیداوی، مدرس قرآن در گفت‌وگو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) از خوزستان، وفای‌ به عهد را يكی از اصول رفتاری مورد تأكيد قرآن برشمرد و با بيان اينكه امروز نيازمند بازگشت به اين اصل اخلاقی و اجتماعی در رفتار خود هستيم، اظهار کرد: در هر سالی که ماه رمضان اتفاق می‌افتد، فعالان و مسئولان قرآنی با خود تصمیم‌های جدی می‌گیرند كه این تصمیم‌های جدی وقتی به ماه رمضان جدید می‌رسد، دچار آفت فراموشی می‌شود.

وی فراموشی و جدی نگرفتن اين گونه تصميم‌ها را مايه پس‌رفت فعاليت‌های قرآنی دانست و تصريح كرد: حال افراد در تصمیم‌هایی که اتخاذ كرده اما عملی نمی‌سازند، مثل کسی است که یک سال درس بخواند و پس از یک سال به نقطه اول برگردد.

حميداوی با اشاره به آیه 13 سوره مباركه احقاف؛ «إِنَّ الَّذِينَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا فَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ» گفت: خداوند در اين آيه می‌فرمايد: كساني كه ايمان بياورند و بر ايمان خود استقامت به خرج دهند، ترس و غمي نخواهند داشت. بنابراين يكی از ويژگی‌های مؤمنان بايد استقامت آنها در امور و تصميم‌هايشان باشد.

اين مدرس قرآن با تصريح به اينكه یکی از آفت‌هایی که تصمیم‌های ما در زندگی دچار آن می‌شود، آفت فراموشی است، خاطرنشان كرد: برخی از افراد به خصوص افرادی‌ كه به جايگاه يا سمتی‌ می‌رسند، فراموش می‌كنند كه کجا بودند و خدا آنها را به کجا رسانده است و دینی که نسبت به هموطنان خود دارند، فراموش می‌کنند. مسئولان ما قرار نبود در گرو امکانات باشند، قرار بود خود بانی باشند. 

وی ادامه داد: خداوند می‌فرماید: «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَوْفُوا بِالْعُقُودِ» به عهدهایی که بسته‌اید وفادار باشید. این یکی از نکات ظریف و مهمی است که باید به آنچه با خدا عهد بسته‌ایم در راستای ترویج قرآن عهد بسته‌ايم بازگردیم؟ بسیاری از مسئولان و مبلغان قرآن ممکن بود روزی می‌گفتند اگر به جایگاهی برسیم چنان و چنان می‌کنیم. شیخ فضل‌الله نوری یک مبنایی داشت که اساس حرکت ایشان بود. ايشان معتقد بود انسان باید به داشته‌های خود متکی باشد نه داشته‌های دیگران.

حميداوی با بيان اينكه هر کس باید در حد توان خود تلاش کند، گفت: هر کس اقدام به حرکتی و يا تصمیم به امری بگیرد؛ دو چیز می‌تواند مانع آن باشد: یکی نفس انسان و دیگری شیطان است. هر فرد خود بهتر می‌داند و می‌تواند به خود بازگردد و بررسی کند در کارهایی که در آنها پیشرفت کرده است آیا آنها را برای رضایت نفس خود انجام داده یا رضایت خداوند؟ آنچه برای رضایت نفس است، باقی نمی‌ماند و آنچه برای رضایت خداوند است ماندگار است و ادامه دارد. 

اين مدرس قرآن با بيان اينكه کارهایی که برای رضایت نفس دنبال می‌شود دچار آفت می‌شوند، تأكيد كرد: پس در هر قدمی که برمی‌داریم خوب است ببینیم در این قدم به دنبال رضایت چه کسی هستیم؟ انشاءالله در ماه مبارک رمضان که فرصت خودسازی است، تصمیم‌های فراموش شده‌مان را برای خود یادآوری کنیم.