رمضان؛ ماهی عاری از اجرای موفق نمایش‌های قرآنی/ مسئولان پاسخگو باشند
گروه هنر: در شرایطی که به دلیل کمبود بودجه حمایتی از گروه‌های نمایشی، شاهد کمرنگ شدن نقش تئاتر در ترویج معارف و مضامین دینی در ایامی همچون ماه رمضان هستیم، اما در عوض بودجه هنگفتی معطوف به تولید تنها یک اثر نمایشی ویژه این ایام می‌شود.
علی عمرانی، نویسنده و کارگردان تئاتر خیابانی در گفت‌و‌گو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) گفت: در ویژه‌برنامه «محفل مهر و ماه» که به همت کانون تئاتر خیابانی در محوطه تئاتر شهر و ویژه ایام ماه مبارک رمضان در حال برگزاری است با کارگردانی نمایش «از ماست که بر ماست» حضور دارم که روایتگر سیر تحول زندگی انسان بنا به انتخاب او تا رسیدن به فلاح و رستگاری و یا افتادن در ورطه انحطاط و ذلت و خواری بشری است که همه با استفاده از حرکات فرم و بدون دیالوگ اجرا می‌شود.
وی گفت: در شرایطی که نهادهای مرتبط با هنرهای نمایشی تنها وعده و وعید می‌دهند، اما در عمل کاری از پیش نمی‌برند و باید قدردان کانون تئاتر خیابانی باشیم که با دست خالی حداقل در هفته پایانی ماه مبارک رمضان، ولو با برنامه‌ریزی فشرده و اجراهای محدود اوضاع را سامان داد که هنرهای نمایشی سهمی هر چند کوچک در عرصه ترویج فرهنگ قرآنی و دینی متناسب با حال و هوای این ماه داشته باشد.
عمرانی تصریح کرد: در حالی روزهای پایانی این ماه بزرگ را پشت سر می‌گذاریم که از سوی مسئولان ارشد فرهنگی و هنری با وجود وقوفی که به تأثیر شگرف هنرهای نمایشی در تبلیغ پیام اسلام و رسالت نبوی دارند، اما اقدام مؤثر و موفقی آن هم با توجیه کسری بودجه و نبود منبع لازم و مورد نیاز به منظور حمایت از گروه‌های نمایشی، صورت نگرفت.
وی ادامه داد: این در حالی است که بسیاری از گروه‌های جوان و خلاق نمایشی، حرفی برای گفتن در این عرصه و موضوعات داشتند اما کاری از پیش نبردند و دوستان مسئول نیز ترجیح دادند بودجه‌ای که در اختیارشان بود را صرف یکی، دو کار معدود نمایشی کنند؛ در حالی که با تقسیم این میزان نقدینگی این امکان وجود داشت که بتوان به فراگیری هر چه بیشتر نمایش‌های مناسبتی و دینی ویژه این ایام امیدوار بود که طیف بیشتری از مردم و مخاطبان توانایی استفاده از آن را داشتند.
عمرانی در پایان گفت: حتی اگر قائل به این نکته باشیم که تولید و اجرای نمایشی با موضوع دینی و قرآنی با بهره‌مندی از گروهی کاملاً حرفه‌ای که حضورشان تضمین کننده استقبال پرشور مخاطبان است، انجام شود، این سوال مطرح است که مگر یک سالن نمایش گنجایش چه تعداد تماشاگر را دارد و لذا بسیاری از مخاطبان از تماشای آن بی‌بهره می‌مانند و در نتیجه باید با برنامه‌ریزی اصولی زمینه را برای افزایش کمی این گونه تولیدات نیز فراهم کرد.
امیرسجاد دبیریان
