محمدرضا سنگری، نویسنده و پژوهشگر کشورمان در گفتوگو با خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) درباره دلایل کمکاری نویسندگان در رابطه با پیامبر اکرم(ص) گفت: ما اگر حداکثر حدود 80 سال اخیر را ببینیم، میتوانیم از کارهایی چون «پیامبر رهنما» اثر زینالعابدین رهنما و یا کتابی که میثاق امیرفجر برای پیامبر(ص) نوشته، سعی کردهاند اضلاع و ابعاد حوادث زندگی پیامبر(ص) را بیان کنند و یا «آنک آن یتیم نظرکرده» نوشته محمدرضا سرشار و یا کتابی که ابراهیم حسنبیگی درباره آن حضرت نوشته است را به عنوان آثار خوب این حوزه نام ببریم. وی افزود: درباره معراج پیامبر(ص) نیز کارهایی انجام شده است، اما 23 سال زندگی آن حضرت ابعاد و زوایای پنهانی دارد که میتواند مورد توجه نویسندگان و داستاننویسان قرار گیرد؛ چرا که وسعت و ظرفیت داستانی داشته و قابل طرح است که به بسیاری از آنها پرداخته نشده و امیدواریم این اتفاق بیفتد.
سنگری در ادامه به کمبود منابع درباره پیامبر(ص) اشاره کرد و گفت: البته منابعی وجود دارد، اما جستجو برای یافتن منبع و ارتباط با آن از سوی نویسندگان باید بیشتر انجام شود. وقتی یک نویسنده میخواهد درباره موضوعی بنویسد، باید مدتها مطالعه کند و اجزای آن را بکاود، به ویژه داستان که ممکن است جزئی از یک موضوع را بزرگ کند که به چشم دیگران نیامده و داستان از همان جا آغاز شود.
این نویسنده تصریح کرد: به عنوان مثال آنتوان بارا، نویسنده مسیحی میگفت، وقتی میخواستم کتاب «زینب فریاد فرمند» را بنویسم، 25 سال مطالعه کردم تا این کتاب را نوشتم و یا کسی مانند جرج جرداق میگوید، 220 بار نهجالبلاغه را خواندهام تا بتوانم کتابی درباره امام علی(ع) بنویسم؛ این در حالی است که این نویسندگان مسیحی هستند و من به عنوان یک مسلمان وظیفه سنگینتری دارم، از این رو باید وقت بیشتری در این زمینه بگذارم.
نویسنده کتاب «از نتایج سحر» ادامه داد: اگر بتوانیم شیوههای پرداختن به زندگی پیامبر(ص) و ابعاد مطرح نشده آن را مورد توجه قرار دهیم، افقهای روشنی پیش روی نویسندگان باز خواهد شد. البته در این راستا باید از فضای مجازی بهره بیشتری ببریم؛ چرا که نویسندگان سر و کار کمتری با کتاب دارند و بیشتر با این فضاها در ارتباط هستند.
سنگری در پاسخ به اینکه چرا در کنار اغلب کارهایی که درباره امام حسین(ع) و عاشورا انجام داده، به زندگی پیامبر(ص) نپرداخته است، عنوان کرد: درباره پیامبر(ص) کتابی نوشتهام که عنوان آن «امام حسین(ع) و پیامبر(ص)» است و چندین مطلب نیز نوشتهام، اما درست است، شاید هم این گونه درست باشد؛ چرا که ممکن است فرد دیگری درباره شخصیتهای دیگر این سؤال را بپرسد. خیلی خوب است اگر کسی تمام زندگیاش را روی یک موضوع کار کند و من 34 سال است که در حوزه عاشورا مطالعه، تحقیق و پژوهش میکنم. به گمانم این کار رهآورد بهتری داشته است تا اینکه به صورت مقطعی برای شخصیتهای گوناگون کار میکردم.