کوتاه قامت بلند همت
گروه اجتماعی: مریم دختری 26 ساله با 50 سانتیمتر قد که اراده‌ای قوی، همتی بلند و دستانی توانمند دارد.
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) از کهگیلویه و بویراحمد، حالا که می‌خواهی همه واژه‌هایت را در کنار هم بچینی و به نوک زبانت بیاوری، تا چند خطی برایشان بنویسی، آنقدر ناتوان از گفتن ناگفته‌ها می‌شوی که یادت می‌رود چقدر همان‌هایی که سال‌هاست و یا از همان ابتدا عنوان معلول را همانند نام و نام خانوادگی‌شان، در کنار خود دارند، مملو از توانایی‌های عجیب و غریب هستند.
توجه و نگاه به معلولین را تنها مربوط به یک روز از سال ندانیم و سعی کنیم تمام سال را روز معلول بدانیم، چراکه او نیز شهروند این جامعه است، به فکرش باشیم.
معلولین جسمی و حرکتی قشری از جامعه هستند که بیشتر آنها ذهن سالم و پویایی دارند به‌خصوص اینکه ضایعات جسمی نیز در آنان به عنوان انگیزه عمل و موتور شتابان ذهنی آنان را خوب آب دیده می‌کند، بنابراین قدرت استدلال، استنباط فکری و تفکر صوری این عزیزان بالاست که بیشتر آنها نیز به مراحل عالی پیشرفت تحصیلی دست پیدا می‌کنند و اگر هم ناکامی باشد به طور قطع موانع محیطی بوده است که نگذاشته استعداد آنها شکوفا شود.
مریم غفاری‌نیا، دختر 26 ساله از روستای دزدک سادات محمودی از توابع شهرستان دنا در فاصله 75کیلومتری یاسوج، مرکز استان کهگیلویه و بویراحمد است که تنها 50 سانتیمتر قد دارد و در بافتن گلیم، سفره آریایی، کار با کاغذ توانایی دارد و هنرنمایی می‌کند.
وی که پدر و مادرش دخترخاله و پسرخاله هستند به خبرنگار ایسنای کهگیلویه و بویراحمد گفت: چهار برادر و یک خواهر دارم و یکی از برادرانم که اصغر نام دارد نیز همانند خودم کوتاه قد است. اصغر اکنون با 36 سال سن حدود 50 سانتیمتر دارد.
مریم غفاری‌نیا افزود: تا کلاس چهارم ابتدایی درس خوانده‌ام، اما به علت اینکه مدرسه در روستای دیگری و راه مدرسه تا خانه ما خیلی دور و شرایط جسمی من نیز نامناسب بود، نتوانسته‌ام ادامه تحصیل بدهم.
وی بیان کرد: رفتن به مدرسه بهترین خاطره من است و بدترین چیزی که آزارم می‌دهد، این است که نمی‌توانم جایی بروم و کارهایم را خودم انجام دهم. به کاشت گل‌های طبیعی علاقه بسیار زیادی دارم اما به علت نداشتن امکانات نمی‌توانم به آرزویم برسم.
این دختر که 50 سانتیمتر قد دارد، تصریح کرد: گاهی اوقات گلیم می‌بافم که به علت ضعیف بودن دستهایم خیلی قادر به انجام این کار نیستم و انجام این کار برایم سخت تمام می‌شود.
غفاری‌نیا ابراز کرد: رفتار مردم روستا با من خیلی خوب است، همه به من احترام می‌گذارند، تحقیرم نمی‌کنند و هیچ‌کس من را به چشم کوتولگی نمی‌بیند.
وی ادامه داد: نداشتن امکانات خانگی مناسب و وضعیت منزل من را خیلی اذیت می‌کند، بهترین آرزویم این است که خانه‌ای مناسب شرایطم داشته باشم و سرویس بهداشتی نامناسب و دور از محل زندگی‌ام مرا به شدت آزار می‌دهد.
این دختر 26 ساله عنوان کرد: از مسئولین انتظار دارم که تا جایی که می‌توانند به منزلی که در آن زندگی می‌کنم، رسیدگی کنند، چراکه محل زندگی‌ام نامناسب است و به‌خصوص در روزهای برفی و بارانی خیلی اذیت می‌شوم و از اینکه مادرم همیشه درگیر کارهای من است ناراحت هستم.
غفاری‌نیا اضافه کرد: پدرم قبلا کارهای کشاورزی انجام می‌داد اما اکنون به علت داشتن دیسک کمر و ناراحتی قلبی قادر به کار کردن نیست. جمعیت هلال احمر استان برای من یک ویلچر هدیه آورده که اگرچه خودم نمی‌توانم آن را به حرکت در بیاورم اما کار مادرم را راحت‌تر کرده است و از این بابت خوشحال هستم.
منبع: ایسنا
توجه و نگاه به معلولین را تنها مربوط به یک روز از سال ندانیم و سعی کنیم تمام سال را روز معلول بدانیم، چراکه او نیز شهروند این جامعه است، به فکرش باشیم.
معلولین جسمی و حرکتی قشری از جامعه هستند که بیشتر آنها ذهن سالم و پویایی دارند به‌خصوص اینکه ضایعات جسمی نیز در آنان به عنوان انگیزه عمل و موتور شتابان ذهنی آنان را خوب آب دیده می‌کند، بنابراین قدرت استدلال، استنباط فکری و تفکر صوری این عزیزان بالاست که بیشتر آنها نیز به مراحل عالی پیشرفت تحصیلی دست پیدا می‌کنند و اگر هم ناکامی باشد به طور قطع موانع محیطی بوده است که نگذاشته استعداد آنها شکوفا شود.
مریم غفاری‌نیا، دختر 26 ساله از روستای دزدک سادات محمودی از توابع شهرستان دنا در فاصله 75کیلومتری یاسوج، مرکز استان کهگیلویه و بویراحمد است که تنها 50 سانتیمتر قد دارد و در بافتن گلیم، سفره آریایی، کار با کاغذ توانایی دارد و هنرنمایی می‌کند.
وی که پدر و مادرش دخترخاله و پسرخاله هستند به خبرنگار ایسنای کهگیلویه و بویراحمد گفت: چهار برادر و یک خواهر دارم و یکی از برادرانم که اصغر نام دارد نیز همانند خودم کوتاه قد است. اصغر اکنون با 36 سال سن حدود 50 سانتیمتر دارد.
مریم غفاری‌نیا افزود: تا کلاس چهارم ابتدایی درس خوانده‌ام، اما به علت اینکه مدرسه در روستای دیگری و راه مدرسه تا خانه ما خیلی دور و شرایط جسمی من نیز نامناسب بود، نتوانسته‌ام ادامه تحصیل بدهم.
وی بیان کرد: رفتن به مدرسه بهترین خاطره من است و بدترین چیزی که آزارم می‌دهد، این است که نمی‌توانم جایی بروم و کارهایم را خودم انجام دهم. به کاشت گل‌های طبیعی علاقه بسیار زیادی دارم اما به علت نداشتن امکانات نمی‌توانم به آرزویم برسم.
این دختر که 50 سانتیمتر قد دارد، تصریح کرد: گاهی اوقات گلیم می‌بافم که به علت ضعیف بودن دستهایم خیلی قادر به انجام این کار نیستم و انجام این کار برایم سخت تمام می‌شود.
غفاری‌نیا ابراز کرد: رفتار مردم روستا با من خیلی خوب است، همه به من احترام می‌گذارند، تحقیرم نمی‌کنند و هیچ‌کس من را به چشم کوتولگی نمی‌بیند.
وی ادامه داد: نداشتن امکانات خانگی مناسب و وضعیت منزل من را خیلی اذیت می‌کند، بهترین آرزویم این است که خانه‌ای مناسب شرایطم داشته باشم و سرویس بهداشتی نامناسب و دور از محل زندگی‌ام مرا به شدت آزار می‌دهد.
این دختر 26 ساله عنوان کرد: از مسئولین انتظار دارم که تا جایی که می‌توانند به منزلی که در آن زندگی می‌کنم، رسیدگی کنند، چراکه محل زندگی‌ام نامناسب است و به‌خصوص در روزهای برفی و بارانی خیلی اذیت می‌شوم و از اینکه مادرم همیشه درگیر کارهای من است ناراحت هستم.
غفاری‌نیا اضافه کرد: پدرم قبلا کارهای کشاورزی انجام می‌داد اما اکنون به علت داشتن دیسک کمر و ناراحتی قلبی قادر به کار کردن نیست. جمعیت هلال احمر استان برای من یک ویلچر هدیه آورده که اگرچه خودم نمی‌توانم آن را به حرکت در بیاورم اما کار مادرم را راحت‌تر کرده است و از این بابت خوشحال هستم.
منبع: ایسنا
