نامه فرزند شهید ناصری به افرادی که پدرش را شهید نمی‌دانند
گروه جهاد و حماسه: روز تشییع شما، لبخند بر لب داشتی و آرام بودی، مثل پروانه‌ای که در پیله‌اش آرام گرفته تا به پروانه بالغ تبدیل شود و کفن، همان پیله‌ای است که تو را به آسمان‌ها می‌برد.
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) شهید علی ناصری سال گذشته از استان قم به صورت داوطلب راهی سوریه شد تا رزمندگان اسلام را در مقابله با دشمنان تکفیری همراهی کند.
وی که از رزمندگان تیپ فاطمیون بود، پنجم دی‌ماه سال گذشته به سوریه اعزام شد و پنج ماه پیش در قم به شهادت رسید. شهید ناصری در طی عملیاتی پشت دوشکا می‌نشیند، در این حین دشمنان با توپ به سمت نیروهای رزمنده شلیک می‌کنند، رزمندگان اسلام که در یک ساختمان بودند که با اصابت توپ دشمن دیوار بتنی از جا کنده شده و قسمتی از آن روی قفسه‌ای سینه شهید ناصری می‌افتد و زیر آوار می‌ماند. به گفته همراهانش همه از زنده ماندن شهید ناصری کاملاً ناامید می‌شوند، بعد از اتمام عملیات یکی از دوستانش به نام سید امین شهید ناصری را به بیمارستان منتقل می‌کند. در این مدت شهید ناصری بعد از چند روز بستری بودن در بیمارستان روز به هوش می‌آید. در روز ۲۶ اسفند سال نیز حال او در بیمارستان به‌شدت بد می‌شود اما بعد از مدتی حالش کمی بهبود میابد و او را به مرخصی می‌فرستند و به ایران باز می‌گردد. حدود شش ماه به او مرخصی داده بودند، اما شهید ناصری چهار ماه و نیم بیشتر کنار خانواده نماند و در حالی که دوباره برای رفتن به سوریه اقدام کرده بود بر اثر عوارض جراحات به دیدار دوستان شهیدش شتافت.
اکنون بعد از گذشت حدود پنج ماه از شهادت وی، هنوز پیگیری‌ها برای احراز شهید بودن و یا نبودن او ادامه دارد و هیچ رسیدگی به خانواده و مزار شهید نشده است، در این مدت همسر شهید هیچگونه درخواست مادی نداشته و فقط به دنبال حفظ حرمت همسر شهیدش بوده است، از طرف دیگر پسر 10 ساله شهید ناصری نیز از اینکه پدرش را شهید نمی‌دانند در عذاب بوده و با نوشتن انشاء و دلنوشته‌ای به افرادی که پدرش را شهید نمی‌دانند این چنین پاسخ داده است؛
برای خواندن متن گفت‌وگو با همسر شهید علی ناصری اینجا کلیک کنید.
وی که از رزمندگان تیپ فاطمیون بود، پنجم دی‌ماه سال گذشته به سوریه اعزام شد و پنج ماه پیش در قم به شهادت رسید. شهید ناصری در طی عملیاتی پشت دوشکا می‌نشیند، در این حین دشمنان با توپ به سمت نیروهای رزمنده شلیک می‌کنند، رزمندگان اسلام که در یک ساختمان بودند که با اصابت توپ دشمن دیوار بتنی از جا کنده شده و قسمتی از آن روی قفسه‌ای سینه شهید ناصری می‌افتد و زیر آوار می‌ماند. به گفته همراهانش همه از زنده ماندن شهید ناصری کاملاً ناامید می‌شوند، بعد از اتمام عملیات یکی از دوستانش به نام سید امین شهید ناصری را به بیمارستان منتقل می‌کند. در این مدت شهید ناصری بعد از چند روز بستری بودن در بیمارستان روز به هوش می‌آید. در روز ۲۶ اسفند سال نیز حال او در بیمارستان به‌شدت بد می‌شود اما بعد از مدتی حالش کمی بهبود میابد و او را به مرخصی می‌فرستند و به ایران باز می‌گردد. حدود شش ماه به او مرخصی داده بودند، اما شهید ناصری چهار ماه و نیم بیشتر کنار خانواده نماند و در حالی که دوباره برای رفتن به سوریه اقدام کرده بود بر اثر عوارض جراحات به دیدار دوستان شهیدش شتافت.
اکنون بعد از گذشت حدود پنج ماه از شهادت وی، هنوز پیگیری‌ها برای احراز شهید بودن و یا نبودن او ادامه دارد و هیچ رسیدگی به خانواده و مزار شهید نشده است، در این مدت همسر شهید هیچگونه درخواست مادی نداشته و فقط به دنبال حفظ حرمت همسر شهیدش بوده است، از طرف دیگر پسر 10 ساله شهید ناصری نیز از اینکه پدرش را شهید نمی‌دانند در عذاب بوده و با نوشتن انشاء و دلنوشته‌ای به افرادی که پدرش را شهید نمی‌دانند این چنین پاسخ داده است؛
برای خواندن متن گفت‌وگو با همسر شهید علی ناصری اینجا کلیک کنید.
