مهرداد فرید:
مقامات دولتی در اختتامیه جشنواره فجر چه می‌کنند
گروه هنر: یک کارگردان و تهیه‌کننده سینما گفت: تا زمانی‌که مقامات دولتی ردیف اول اختتامیه جشنواره فیلم فجر را به خود اختصاص دهند، این رویداد شکل استاندارد جهانی به خود نخواهد دید.
مهرداد فرید، کارگردان و تهیه‌کننده سینما در گفت‌وگو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) درباره سی‌و‌پنجمین جشنواره فیلم فجر اینگونه اظهار نظر کرد: جشنواره این دوره نیز، همانند تمامی دوره‌های گذشته با تمام حاشیه‌هایش به پایان رسید، اما به‌شخصه چند نکته دارم که می‌خواهم درباره تاثیرگذارترین رویداد سینمایی کشور آنها را مطرح کنم.
وی افزود: نکته اول این که جشنواره فیلم فجر بیش از اندازه چاق شده است، برای همین نیز مدیریت آن سخت شده و تبعا بر کیفیت آن تاثیر منفی گذاشته است؛ برای مثال به نظر من توجیهی وجود ندارد که در یک رویداد سینمایی بیش از بیست جایزه به فیلمهای مختلف داده شود، اتفاقی که به‌شخصه مشابه آن را در هیچ جشنواره خارجی ندیده‌ام.
کارگردان فیلم «دعوتنامه» ادامه داد: مطلب دیگر نحوه نمایش فیلمهای جشنواره در سینماهاست. اگر به جشنواره‌های «الف» دنیا توجه کنیم، خواهیم دید که تنها در دو یا سه سالن، فیلم‌ها را نمایش می‌دهند، اما در این جشنواره شاهدیم که نزدیک به 40 سالن در تهران، فیلم‌ها را نمایش می‌دهند! من به‌شخصه هیچ توجیهی برای آن پیدا نمی‌کنم.
فرید ادامه داد: وقتی از فربه‌شدن جشنواره سخن می‌گویم به نظرم حرف عجیبی نزده‌ام چون این یک امر اثبات شده است که هر اندازه کمیت بالا رود از میزان کیفیت کاسته می‌شود، برای همین اگر ما بتوانیم این رویداد را به لحاظ کمی در حد و استانداردهای سینمای جهان در‌آوریم باعث اتفاقی خوب در جشنواره فیلم فجر شده‌ایم.
این فیلمساز ادامه داد: معضل دیگر جشنواره فیلم فجر به نظر من شکل دولتی آن است؛ زیرا باور دارم جشنواره‌ای که دولت برگزارکننده آن باشد به هیچ‌وجه جواب نخواهد داد. با این توضیح اگر روزی ببینیم در مراسم اختتامیه فیلم فجر مدیران و وزرای دولتی حضور ندارند بدانید آن جشنواره توانسته به استانداردهای لازم برسد. این خواسته نیز گفته‌ای غیرمنطقی نیست، چون در هیچ جشنواره سینمایی در جهان، سیاست‌مداران را به مراسم خود راه نمی‌دهد.
کارگردان فیلم «دعوتنامه» در بخش دیگری از سخنانش تاکید کرد: می‌خواهم به نکته‌ای اشاره کنم که من از آن به عنوان رفتار غیرحرفه‌ای نام می‌برم. وقتی فیلم‌سازی فرم حضور در جشنواره را پر می‌کند، قبول می‌کند که درباره فیلمش داوری شود، پس چگونه است عده‌ای بعد از اعلام اسامی نامزدها از این جشنواره انصراف می‌دهند. این نکته را هم برای خوشایند هیئت داوران بیان نمی‌کنم، چون هیچ یک از دو فیلم من در بخش سودای سیمرغ جشنواره نبودند، اما به‌شخصه وقتی در جشنواره حضور پیدا می‌کنم یعنی داوری‌های آن را هم قبول می‌کنم.
وی در انتها درباره برخوردی که با فیلمش در جشنواره شد، اینگونه اظهار نظر کرد: نقدنویسی در کشور ما متأسفانه راه خود را گم کرده است، به‌ویژه در تلویزیون نقد فیلم با تمسخر و زیر سوال بردن داشته‌های فیلم، اشتباه گرفته می‌شود که به نظرم به هیچ وجه با اخلاقیات همخوانی ندارد.
وی افزود: نکته اول این که جشنواره فیلم فجر بیش از اندازه چاق شده است، برای همین نیز مدیریت آن سخت شده و تبعا بر کیفیت آن تاثیر منفی گذاشته است؛ برای مثال به نظر من توجیهی وجود ندارد که در یک رویداد سینمایی بیش از بیست جایزه به فیلمهای مختلف داده شود، اتفاقی که به‌شخصه مشابه آن را در هیچ جشنواره خارجی ندیده‌ام.
کارگردان فیلم «دعوتنامه» ادامه داد: مطلب دیگر نحوه نمایش فیلمهای جشنواره در سینماهاست. اگر به جشنواره‌های «الف» دنیا توجه کنیم، خواهیم دید که تنها در دو یا سه سالن، فیلم‌ها را نمایش می‌دهند، اما در این جشنواره شاهدیم که نزدیک به 40 سالن در تهران، فیلم‌ها را نمایش می‌دهند! من به‌شخصه هیچ توجیهی برای آن پیدا نمی‌کنم.
فرید ادامه داد: وقتی از فربه‌شدن جشنواره سخن می‌گویم به نظرم حرف عجیبی نزده‌ام چون این یک امر اثبات شده است که هر اندازه کمیت بالا رود از میزان کیفیت کاسته می‌شود، برای همین اگر ما بتوانیم این رویداد را به لحاظ کمی در حد و استانداردهای سینمای جهان در‌آوریم باعث اتفاقی خوب در جشنواره فیلم فجر شده‌ایم.
این فیلمساز ادامه داد: معضل دیگر جشنواره فیلم فجر به نظر من شکل دولتی آن است؛ زیرا باور دارم جشنواره‌ای که دولت برگزارکننده آن باشد به هیچ‌وجه جواب نخواهد داد. با این توضیح اگر روزی ببینیم در مراسم اختتامیه فیلم فجر مدیران و وزرای دولتی حضور ندارند بدانید آن جشنواره توانسته به استانداردهای لازم برسد. این خواسته نیز گفته‌ای غیرمنطقی نیست، چون در هیچ جشنواره سینمایی در جهان، سیاست‌مداران را به مراسم خود راه نمی‌دهد.
کارگردان فیلم «دعوتنامه» در بخش دیگری از سخنانش تاکید کرد: می‌خواهم به نکته‌ای اشاره کنم که من از آن به عنوان رفتار غیرحرفه‌ای نام می‌برم. وقتی فیلم‌سازی فرم حضور در جشنواره را پر می‌کند، قبول می‌کند که درباره فیلمش داوری شود، پس چگونه است عده‌ای بعد از اعلام اسامی نامزدها از این جشنواره انصراف می‌دهند. این نکته را هم برای خوشایند هیئت داوران بیان نمی‌کنم، چون هیچ یک از دو فیلم من در بخش سودای سیمرغ جشنواره نبودند، اما به‌شخصه وقتی در جشنواره حضور پیدا می‌کنم یعنی داوری‌های آن را هم قبول می‌کنم.
وی در انتها درباره برخوردی که با فیلمش در جشنواره شد، اینگونه اظهار نظر کرد: نقدنویسی در کشور ما متأسفانه راه خود را گم کرده است، به‌ویژه در تلویزیون نقد فیلم با تمسخر و زیر سوال بردن داشته‌های فیلم، اشتباه گرفته می‌شود که به نظرم به هیچ وجه با اخلاقیات همخوانی ندارد.
