یاری محرومان به نوروزمان رنگ فاطمی می‌دهد
گروه اجتماعی: شاید علی(ع) و فاطمه(س) برای ما سخت باشد، اما اگر در آستانه سال نو که از سرتا پای کودک دلبندمان را نو می‌کنیم، کمی هم به فکر همسایه چند کوچه بالاتر باشیم که نمی‌داند حقوق اندکی که از کارگری به دست می‌آورد را خرج اجاره خانه کند یا مواد غذایی برای خانه بخرد، یا قبض گاز و برق و آب و قسط بانک را بدهد، آن وقت نوروزمان رنگ فاطمی می‌گیرد.
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) از خراسان‌جنوبی، هفته‌ها و روزهای آخر سال در حال سپری شدن هستند و بازارها و پاساژها و فروشگاه‌ها پر از مردمی است که دوست دارند در آستانه سال نو خانه و لباس تن و کفش پایشان نو باشد و می‌خواهند با خرید یک لباس مورد علاقه فرزندشان دل او را شاد کنند.
اما روزهای پایانی سال 95 یک ویژگی خاص دارد و آن اینکه اسفند امسال پر از نام و یاد بهترین بانوی جهان است. دوازدهمین روز از اسفند شهادت و بیست و نهمین روز از اسفند نیز میلاد حضرت فاطمه(س) است که به رسم هرسال همگان به دست بوسی مادر می‌رود.
اما به نظر می رسد این همزمانی اسفند ماه، آخرین ماه سال با نام و یاد بانویی که نامش زینت بخش چند ملیون دختر و بانوی ایرانی است باید درس دیگری هم غیر از مجالس عزاداری در ایام شهادت و یا دست بوسی از مادر در روز میلاد داشته باشد.
مگر نه اینکه بارها خوانده‌ایم و می‌خوانیم که این دختر بی همتای رسول الله(س) شب ازدواج لباس عروسی خود را به فقیر نیازمند داد، مگر نه اینکه می‌شنویم و می‌خوانیم که این مادر نمونه که برای سلامت فرزندانش روزه نذر کرده بود به همراه دیگر اعضای خانواده افطاری خود را به مسکین و یتیم و فقیر هدیه داد.
مگر نه اینکه در کتاب‌های حدیثی و تاریخی آمده که حضرت علی چیزی را فروخت که برای خانه غذایی تهیه کند اما وقتی نیازمندی را دید، آن مبلغ از حاصل از فروش را به نیازمند داد و وقتی به خانه برگشت دریافت که همسرش چقدر در این امر خیر با او همراه است؟
به راستی آیا این درس‌ها و نکته‌ها فقط برای شنیده شدن است؟ آیا برای این است که فقط ساعتی را پای منبر بنشینیم و بعد در مسیر زندگی آن را به فراموشی بسپاریم؟ یا این‌ها را باید در لحظه لحظه زندگی‌مان جاری کنیم.
شاید علی(ع) و فاطمه(س) برای ما سخت باشد، حتی شاید چون فضه و قنبر این خدمتگزاران معصومین(ع) بودن برایمان مشکل باشد، اما حدأقل می‌توانیم در آستانه سال نو که از سرتا پای کودک دلبندمان را نو می‌کنیم، کمی هم به فکر همسایه چند کوچه بالاتر باشیم که نمی‌داند حقوق اندکی که از کارگری به دست می‌آورد را خرج اجاره خانه کند یا مواد غذایی برای خانه بخرد، یا قبض گاز و برق و آب و قسط بانک را بدهد یا دست فرزندش را بگیرد و به ارزان‌ترین فروشگاه شهر ببرد.
کمی به فکر آن زنی باشیم که دز آستانه سال نو از او خواسته‌ایم که برای خانه تکانی و..به خانه‌مان بیاید. چه می‌شود اگر اندکی بیش از حق الزحمه‌ای که معین کرده‌ایم به او بدهیم تا لبخند رضایتی بر لبانش بنشیند و این بار با خریدن چند کیلو میوه به خانه برود. مگر از زبانش نشنیده بودیم که همسرش بیمار و از کارافتاده است و جز خودش کس دیگری نان‌آور خانه نیست.
آیا رسم فاطمی و علوی بودن با بی‌تفاوتی به نیاز نیازمندان سازگار است؟ ایام فاطمیه را باید برای مرور این درس‌ها قدر دانست. آن را از عمق جان شنید و اندکی به زندگی‌ها رنگ فاطمی شدن پاشید. آن وقت نوروزمان واقعا عید می‌شود.
حکیمه بهمن زاده
