هشدار برای ایمن نبودن از روزگار/فریفته دنیا نشویم

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) از لرستان، امام علی(ع) در فراز چهل و دوم از نامه خود به امام حسن‌مجتبی(ع) در رابطه با ایمن نبودن از روزگار فرموده است: «کسی‎که از نیرنگ روزگار ایمن باشد به او خیانت می‎کند و کسی‎که روزگار را بزرگ بشمارد خوارش می‎سازد» از این آموزه علوی، دو گونه برداشت می‎توان ارائه داد، نخست آن‌که: هر کس به وقت و زمان، اعتماد کند و کارهایش را به تعویق اندازد، زمان به او خیانت می‎کند و مجالِ خودسازی و تلاش مثبت را از او می‎گیرد.هم‌چنین کسی‎که برای زمان، شأن و منزلتی قائل باشد و زمان را ماندگار بداند، در زیر پای آن، خوار و ذلیل می‎گردد.
برداشت دوم این‌که: نباید از گذر روزگار و تحولات زمان و شرایط و موقعیت‌های دوران، غافل بود که آفت غفلت از تحولات روزگار، کشنده است.انسان باید از دنیا و نعمت‌های آن به بهترین وجه استفاده کند، اما هیچ‌گاه فریب آن‌را نخورد و از مکر آن، آسوده نباشد.زمانه و دنیا و جاذبه‌ها و حوادث آن، دائماً در کار فریب آدمیانند و کسانی‎که شیفته‌اش می‎شوند و به آن اطمینان می‎کنند و آسوده می‎خوابند، در چنگال حیله‌های آن گرفتار می‎شوند.
اساساً مردم دو دسته‌اند: عده‌ای شیفتگان و فریفتگان دنیا و دسته دوم، کسانی‎اند که هوشیارانه و بخردانه، به اطراف خود می‌نگرند و از حوادث روزگار عبرت می‎گیرند.
امام علی(ع) هشدار می‎دهد که: «مبادا آن فریفتگان روزگار که در دام آن گرفتار شده‌اند، شما را بفریبند، چراکه دنیا، سایه‌ای گسترده (وناپایدار) است که زمانی کوتاه و محدود دارد و دوام ندارد».
فریفتگان دنیا، همان کسانی‎اند که خود را در سایه ناپایدار دنیا و در برابر روزگار، در امن و امان می‎بینند و دنیای ایشان، خدای آن‌هاست و مغرورانه به آن دل بسته، در برابرش سر تعظیم و تسلیم و تکریم فرود آورده‌اند.
فرمایش دیگر امام علی(ع) در این باره، بسیار زیباست که فرمود: «چه دنیایی است که می‎فریبد، زیان می‎رساند و می‎گذرد.خدای متعال نپسندیده که دنیا را پاداش دوستان خود و کیفر دشمنان خود قرار دهد».
به تجربه هم ثابت شده که هر کس روزگار و دنیا را در قلبش بزرگ کرده، بیشتر خوار و ذلیل شده است.واقعیت این است که دنیا هم‌چون معشوقه‌ای است که آدمی دل‌داده جاذبه‌های آن می‎شود و سرانجام، به پای این عشق کاذب، هلاک می‎گردد.