سیر و سفر با تعقل؛ کسب تجربه گرانبهایی است از زندگی انسان‌ها در طول تاریخ
گروه شهرستان‌ها: عبرت گرفتن از زندگی ديگران یقیناً از كسب تجربه‌های شخصی مهم‌تر و پرارزش‌تر است؛ زيرا انسان گاهی اوقات بايد برای اندوختن تجربه زيان‌هايي را متحمل شود تا مسائلي را بياموزد ولي به وسيله عبرت گرفتن از زندگي و تجارب ديگران بي آنكه متحمل ضرر و زيانی شود توشه گران‌بهايي مي‌اندوزد.
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) از خراسان رضوی، در آیات مختلفی از قرآن کریم به گشت و گذار و سیر و سفر اشاره شده است؛ از جمله در آیه 11 سوره انعام که بیان شده است:« قُلْ سِيرُوا فِي الْأَرْضِ ثُمَّ انْظُرُوا كَيْفَ كانَ عاقِبَةُ الْمُكَذِّبِين» یا در آیه 69 سوره نمل که خداوند سبحان فرموده است:« قُلْ سِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَانْظُرُوا كَيْفَ كانَ عاقِبَةُ الْمُجْرِمِين».
با توجه به اینکه در آیات مختلف قرآن گفته شده است« سیروا فی الارض»؛ منظور گشتن به دور دنیا نیست بلکه این سیر وحرکت در یک محیط کوچک تری مانند یک شهر و روستا نیز می‌تواند باشد و از آیات قرآن می‌توان استنباط کرد که این سیر به معنای گشتن در بیابان‌ها و کوهها نمی‌تواند باشد بلکه گشتن در جاهایی است که جامعه و قوم و قبیله ای در آن جا زندگی کرده اند و یا می کنند چرا که در بخش دوم آیه به عاقبت مکذبین اشاره شده است.
« سِيرُوا فِي الْأَرْضِ» باید با تدبر و تعقل باشد
با توجه به آیات قرآن و کلماتی که در این آیات استفاده شده با استفاده از ترجمه آنها می‌توان بیان کرد«انظروا»؛ نظر به معنای نگاه با تامل است و فقط به معنای مشاهده با چشم نیست بلکه مشاهده با ادراک است لذا، مطالعه قرآن را که در آن به عاقبت برخی از اقوام اشاره شده است می‌توان سیر در زمین بیان کرد و فقط سیر جسمی نباشد.
نکته بعدی اینکه تکرار« سِيرُوا فِي الْأَرْضِ» نشان از اهمیت این آیه دارد تا مسلمانان ضمن بهـره مندی از مزایای بهــداشت جسمی و روانی آن، از عاقـبـت کارگناهکاران، تکذیب کنندگان معاد و ستمگـران تاریخ آگاه شـده و از سرنوشت شـوم آنها عـبـرت بگـیــرند، نه اینکه صرفاً به دیدن ساختمانها و آثار گذشتگان و تماشای زیبائی های طبیعـت اکتفا کرده و هیچگـونه تـدبّــر و تفکـری در باره آنها و سرنوشت سازندگان آنها نکنند و عـبـرت نگیرند.
اگر از منظر دنیوی و جسمی بخواهیم به این آیات نگاهی بیاندازیم و نظری به سرنوشت گذشتگان بکینم باید با سفر به عتبات و عالیات که هرساله زائران بسیار زیادی به این مناطق سفر می‌کنند درس عبرت بگیریم؛ درسی به یاد ماندنی همراه با تفکر و تعقل.
عبرت از تاریخ گذشتگان در سفر عتبات و عالیات
در سـرزمین‌های عـراق، شام و حجاز چندان نام و نشانی از خلفای جبّار بنی امیه و بنی عـبـاس و سازندگان کاخ ها و عمارت‌های محکم و اسـتــوار باقی نمانده؛ در حالی که بعضی از ساختمان های آنها هنوز پا برجاست، ولی نام و یاد مظلومین تاریخ که به دست آنها یا به فــرمان آن ستمگـران به شهـــــادت رسیده اند قـلـوب مردم جهان را تسخیر کرده و مؤمنین در اشتیاق زیارت قـبــور مطهـر آن اولیاء خـدا و آن ستمدیدگان تاریخ لحظه شماری و با دیدن صحـن و مرقـــد مطهــر آن ها اشک شوق می ریزند.
امروزه از معاویة ابن ابی سفیان صاحب کاخ سبز«قصرالخضراء» در شهر دمشق چندان اثری دیده نمیشود، ولی بارگاه ملکوتی امیـــــــرالمؤمنین امــــام علی(ع) همچون خورشـیدی تابناک در شهر نجـف می درخشــد. و برخی از یاران وفادار آن امام همام در نقاط مختلف جهان دارای قبه و بارگاه هستند.
از منصور دوانیقی سازنده شهــر بغـداد، معـتصــم عـبـاسی سازنده شهــر سامـــرّا، متوکل عـبـاسی صاحب کاخ لــؤلــؤ در سامـرّا، اثــری به چشم نمی خورد، ولی گـنبــد و بارگاه امام هــادی(ع) و امام عسکــری(ع) چون نگینی زیبا در شهــر ســـامـــــرّا می درخشـــد.
از یزید و یزیدیان، ابن سعـد، شمر و سنان، خولی و حرمله و کوفـیـان، نه در شام؛ نه در کوفه و نه در هیچ کجای جهان، جز ننگ و نفـرین، باقی نمانده است، ولی کــربــــــلا قبله گاه عاشقان، زیارتگاه مؤمنان، و میعادگاه همه آزادگان جهان است.
با عمل به آیات قرآن و سیر و سفر در این دنیای خاکی با عبرت گرفتن از زندگي ديگران یقینا از كسب تجربه هاي شخصي مهم تر و پرارزش تر است. زيرا انسان گاهی اوقات بايد برای اندوختن تجربه زيان‌هايي را متحمل شود تا مسائلي را بياموزد ولي به وسيله عبرت گرفتن از زندگي و تجارب ديگران بي آنكه متحمل ضرر وزياني شود توشه گران بهايي مي اندوزد.
با اندیشه و تامل در این آیه«قُلْ سِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَانْظُرُوا كَيْفَ كانَ عاقِبَةُ الْمُجْرِمِين؛ بگو در روی زمین سیر کنید تا بنگرید عاقت حال بدکاران به کجا کشید» به وضوح دیده می شود که عاقبت کسانی که به ائمه اطهار(س) بی حرمتی و آنان را به شهادت رساندند به کجا رسیده است.
با توجه به اینکه در آیات مختلف قرآن گفته شده است« سیروا فی الارض»؛ منظور گشتن به دور دنیا نیست بلکه این سیر وحرکت در یک محیط کوچک تری مانند یک شهر و روستا نیز می‌تواند باشد و از آیات قرآن می‌توان استنباط کرد که این سیر به معنای گشتن در بیابان‌ها و کوهها نمی‌تواند باشد بلکه گشتن در جاهایی است که جامعه و قوم و قبیله ای در آن جا زندگی کرده اند و یا می کنند چرا که در بخش دوم آیه به عاقبت مکذبین اشاره شده است.
« سِيرُوا فِي الْأَرْضِ» باید با تدبر و تعقل باشد
با توجه به آیات قرآن و کلماتی که در این آیات استفاده شده با استفاده از ترجمه آنها می‌توان بیان کرد«انظروا»؛ نظر به معنای نگاه با تامل است و فقط به معنای مشاهده با چشم نیست بلکه مشاهده با ادراک است لذا، مطالعه قرآن را که در آن به عاقبت برخی از اقوام اشاره شده است می‌توان سیر در زمین بیان کرد و فقط سیر جسمی نباشد.
نکته بعدی اینکه تکرار« سِيرُوا فِي الْأَرْضِ» نشان از اهمیت این آیه دارد تا مسلمانان ضمن بهـره مندی از مزایای بهــداشت جسمی و روانی آن، از عاقـبـت کارگناهکاران، تکذیب کنندگان معاد و ستمگـران تاریخ آگاه شـده و از سرنوشت شـوم آنها عـبـرت بگـیــرند، نه اینکه صرفاً به دیدن ساختمانها و آثار گذشتگان و تماشای زیبائی های طبیعـت اکتفا کرده و هیچگـونه تـدبّــر و تفکـری در باره آنها و سرنوشت سازندگان آنها نکنند و عـبـرت نگیرند.
اگر از منظر دنیوی و جسمی بخواهیم به این آیات نگاهی بیاندازیم و نظری به سرنوشت گذشتگان بکینم باید با سفر به عتبات و عالیات که هرساله زائران بسیار زیادی به این مناطق سفر می‌کنند درس عبرت بگیریم؛ درسی به یاد ماندنی همراه با تفکر و تعقل.
عبرت از تاریخ گذشتگان در سفر عتبات و عالیات
در سـرزمین‌های عـراق، شام و حجاز چندان نام و نشانی از خلفای جبّار بنی امیه و بنی عـبـاس و سازندگان کاخ ها و عمارت‌های محکم و اسـتــوار باقی نمانده؛ در حالی که بعضی از ساختمان های آنها هنوز پا برجاست، ولی نام و یاد مظلومین تاریخ که به دست آنها یا به فــرمان آن ستمگـران به شهـــــادت رسیده اند قـلـوب مردم جهان را تسخیر کرده و مؤمنین در اشتیاق زیارت قـبــور مطهـر آن اولیاء خـدا و آن ستمدیدگان تاریخ لحظه شماری و با دیدن صحـن و مرقـــد مطهــر آن ها اشک شوق می ریزند.
امروزه از معاویة ابن ابی سفیان صاحب کاخ سبز«قصرالخضراء» در شهر دمشق چندان اثری دیده نمیشود، ولی بارگاه ملکوتی امیـــــــرالمؤمنین امــــام علی(ع) همچون خورشـیدی تابناک در شهر نجـف می درخشــد. و برخی از یاران وفادار آن امام همام در نقاط مختلف جهان دارای قبه و بارگاه هستند.
از منصور دوانیقی سازنده شهــر بغـداد، معـتصــم عـبـاسی سازنده شهــر سامـــرّا، متوکل عـبـاسی صاحب کاخ لــؤلــؤ در سامـرّا، اثــری به چشم نمی خورد، ولی گـنبــد و بارگاه امام هــادی(ع) و امام عسکــری(ع) چون نگینی زیبا در شهــر ســـامـــــرّا می درخشـــد.
از یزید و یزیدیان، ابن سعـد، شمر و سنان، خولی و حرمله و کوفـیـان، نه در شام؛ نه در کوفه و نه در هیچ کجای جهان، جز ننگ و نفـرین، باقی نمانده است، ولی کــربــــــلا قبله گاه عاشقان، زیارتگاه مؤمنان، و میعادگاه همه آزادگان جهان است.
با عمل به آیات قرآن و سیر و سفر در این دنیای خاکی با عبرت گرفتن از زندگي ديگران یقینا از كسب تجربه هاي شخصي مهم تر و پرارزش تر است. زيرا انسان گاهی اوقات بايد برای اندوختن تجربه زيان‌هايي را متحمل شود تا مسائلي را بياموزد ولي به وسيله عبرت گرفتن از زندگي و تجارب ديگران بي آنكه متحمل ضرر وزياني شود توشه گران بهايي مي اندوزد.
با اندیشه و تامل در این آیه«قُلْ سِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَانْظُرُوا كَيْفَ كانَ عاقِبَةُ الْمُجْرِمِين؛ بگو در روی زمین سیر کنید تا بنگرید عاقت حال بدکاران به کجا کشید» به وضوح دیده می شود که عاقبت کسانی که به ائمه اطهار(س) بی حرمتی و آنان را به شهادت رساندند به کجا رسیده است.
