فرزند آیت‌الله معرفت:
آیت‌الله معرفت دید و بازدید نوروز را به جلسه علمی و معنوی تبدیل می‌کرد/ رواج تحقیق و مطالعه در نوروز
گروه حوزه‌های علمیه: فرزند آیت‌الله محمدهادی معرفت، مفسر، فقیه و قرآن‌پژوه برجسته تاکید کرد: آیت‌الله معرفت رسم و رسوم درست و مطابق عقل و شرع را رعایت می‌کردند و از ویژگی‌های ایشان این بود که جلسات دید و بازدید نوروزی را به جلسات علمی تبدیل می‌کردند.
حجت‌الاسلام و المسلمین محمدباقر معرفت، فرزند آیت‌الله معرفت و عضو هیئت علمی جامعة المصطفی(ص) در گفت‌وگو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن (ایکنا) ضمن تبریک سال جدید شمسی به ملت ایران و به خصوص طلاب و قرآن‌پژوهان کشور گفت: دأب آیت‌الله محمدهادی معرفت این بود که با رسومی که بر خلاف اصول اولیه اسلام از جمله سیره متشرعین و عقل نباشد مخالفتی نداشتند لذا در نوروز نیز ضمن توجه به این ایام تلاش می‌کردند تا جهت‌دهی علمی و معنوی به این ایام داشته باشند.
وی با بیان اینکه صله رحم یکی از کارهای مورد اقبال مردم در نوروز است اظهار کرد: این مفسر و قرآن‌پژوه به تبعیت از قرآن کریم و روایات اهتمام ویژه‌ای به مسئله صله رحم داشتند و روز اول نوروز همه افراد فامیل ناهار را مهمان حاج آقا بودند و ما هم به تبعیت از ایشان این رسم را ادامه می‌دهیم و روز اول نوروز همه اقوام و فامیل منزل ما مهمان هستند.
معرفت بیان کرد: با وجود اینکه آیت‌الله معرفت اشتغالات علمی زیادی داشتند ولی در خانه‌تکانی کمک می‌کردند و حتی در خرید لباس نو برای بچه‌ها همکاری داشتند و برخی سال‌ها نیز در ایام نوروز به مشهد مسافرت می‌کردیم و سفرمان جنبه تفریحی زیارتی داشت.
محمدباقر معرفت تصریح کرد: آیت‌الله معرفت بزرگ خاندان معرفت بودند به همین دلیل اقوام اولین جایی که برای دید و بازدید می‌رفتند منزل ما بود و والد ما هم مقید بودند تا دیدارها را پس بدهند و به عبارتی بازدید آن را انجام بدهند به همین دلیل روزهای اولیه نوروز را به این کار اختصاص می‌دادند اما این دلیل نمی‌شد که از تحقیق و مطالعه دست بردارند.
فرزند آیت‌الله معرفت عنوان کرد: وقتی هم دید و بازدید انجام می‌شد چون چندین روحانی در خاندان ما وجود دارد و برخی باجناق‌های حاج آقا نیز روحانی هستند این مراسم به جلسه و گعده‌های علمی تبدیل می‌شد.
وی ادامه داد: آیت‌الله معرفت همان طور که با سنت‌های صحیح همراهی داشتند به شدت از برخی سنت‌های غلط و خرافی که متاسفانه در کشور وجود دارد ناراحت می‌شدند و مبارزه می‌کردند مانند آنچه با عنوان چهارشنبه سوری و سیزده بدر رسم شده است البته سیزده تبدیل به روز طبیعت شده و همین تغییر جنبه مثبتی به آن داده است و ایشان نیز در این روز در صورتی که ما تمایل داشتیم به طبیعت برویم منعی نمی‌کردند و مخالفتی نداشتند.
فرزند آیت‌الله معرفت افزود: ایشان در عیدی دادن هم دست گشاده و سخاوتمندی داشت البته برخی سال‌ها که سعه اقتصادی بیشتری داشتند بیشتر عیدی می‌دادند و برخی مواقع نیز کمتر لذا اگر پول داشتند عیدی می‌دادند و اگر نداشتند هم به کمترین وجه اکتفا می کرد.
وی بیان کرد: اگرچه آیت‌الله معرفت بر حفظ شانیت اصرار داشتند ولی در عین حال رعایت زهد و ساده‌زیستی جزء سیره و منش زندگی آن مرحوم بود ولی زهد را بر کسی تحمیل نمی‌کرد و ما را مجبور به تحمل سختی‌هایی که ایشان خودشان تحمل می‌کردند نداشت.
فرزند آیت‌الله معرفت تصریح کرد: هیچ جلسه‌ای نبود که بعد از مقداری خوش و بش بحثی علمی و معنوی مطرح نشود و حتی از ما نیز اظهار نظر در مورد مطالب طرح شده را می‌خواستند و کسی را از ارایه نظر محروم نمی‌کردند البته مباحث در حد بسیار کمی به سمت مسایل سیاسی می‌رفت ولی عمدتا به سمت مباحث دینی و اعتقادی سوق می‌دادند.
وی افزود: امسال عید مقارن با میلاد با سعادت حضرت زهرا و روز زن بود و ایشان هم در سال‌هایی که چنین تقارناتی ایجاد می‌شد و البته در تمامی اعیاد در طول سال این رویه را داشتند که مجلس شادی برپا می‌کردند و از مداح دعوت می‌شد حتی در مراسم ازدواج من مداح دعوت کردیم و در مدح حضرت علی(ع) مدیحه‌سرایی و جشن و شادی برپا شد.
محمدباقر معرفت گفت: ایشان سنت‌هایی که خلاف عقل نبود را منکر نمی‌شد به همین دلیل سبزه کاشتن و علاقه به گل، رفتن سر قبور را رعایت می‌کردند ولی خرافات را مضحک می‌دانستند و به دلیل خلاف عقل و شرع بودن با آن مقابله داشتند.
وی تاکید کرد: اینکه برخی مقید هستند که روز 13 را به دلیل یک رسم خرافی و سنت بیرون باشند و یا عدد 13 را نحس می‌دانند مورد قبول ایشان نبود و آن را خرافه می‌دانست اما اگر خانواده دوست داشتند در این روز بیرون بروند منعی نداشت و به عنوان استفاده از فضای طبیعت مانع نمی‌شد.
وی تاکید کرد: آن مرحوم در تمام ایام تعطیلی کار تحقیق و پژوهش را تعطیل نمی‌کرد و روزانه هشت ساعت به این امر اختصاص می‌داد و رویه ایشان این طور بود که بعد از نماز صبح نمی‌خوابیدند و تا نیمی از روز مشغول تحقیق و مطالعه بود و تدریس نیز داشتند و ظهر مقید بودند در نماز جماعت حضور داشته باشند و عصر نیز تا غروب در کتابخانه مشغول تحقیق بود ولی شب را هم مقید بودند که کنار خانواده باشند و با آنان سپری کنند که نشان می دهد برای زندگی خود برنامه‌ریزی و نظم ویژه‌ای داشتند.
