نامه سرگشاده «حامد ولیزاده» به رئیس سازمان اوقاف
گروه مسابقات: قاری بین المللی کشورمان طی نامه ای سرگشاده به رئیس سازمان اقاف و امور خیریه به بیان پاره ای از مطالبات خود و جامعه قرآنی پرداخته است.
حامد ولیزاده،قاری بین المللی کشورمان طی نامه ای سرگشاده خطاب به رئیس سازمان اوقاف و امور خیریه به بیان برخی از حاشیه های به وجود آمده در زمان افتتاحیه سی و چهارمین دوره مسابقات بین المللی قرآن پرداخته و این نامه را در اختیار خبرگزاری بین المللی قرآن(ایکنا) قرار داده است. ایکنا در صورت تمایل مسئولان سازمان اوقاف و امور خیریه، آماده دریافت پاسخ است. در ادامه مشروح این نامه آمده است.
بسم الله الرحمن الرحیم
جناب حجت الاسلام والمسلمین محمدی
ریاست محترم سازمان اوقاف و امورخیریه
سلام علیکم
«مَنْ كَانَ يُرِيدُ الْعِزَّةَ فَلِلَّهِ الْعِزَّةُ جَمِيعًا»
حمد و سپاس بیکران تقدیم خالق یکتا که توفیق تلاوت کلام الله مجید را نصیب حقیر کرد تا از این مسیر ره توشه ای برای خود ذخیره کنم تا بلکه در زمره شفاعت شوندگان قرآنی قرار بگیرم ؛ امیدوارم بتوانم قدردان زحمات اساتیدم باشم انشالله
نمیدانم این مرقومه پیش رو را چه بنامم!!؟رنجنامه؟بیانیه؟درددل؟گلایه؟اعتراض؟نمیدانم واقعا ...اما هر چه با خود اندیشیدم فقط یک موضوع به ذهنم رسید و آنهم دفاعیه بود، دفاعیه از ساحت قرآن و دفاع از مظلومیت اهل آن ...درست است که قرآن کریم به من آموخته در هر شرایطی بگویم « الحمدالله رب العالمین علی کل حال » چرا که سیریکم آیاته ....اما ظلم ستیزی را نیز به عنوان یکی اصلی ترین مولفه های سیره حکومتی پیامبر رحمت محمد مصطفی ص آموخته است
چون نمیدانم از کجا شروع نمایم، پس ابتدا کمی از خود بگویم ، نه خودستایی بلکه خودشناختی، اینجانب در طول دو دهه گذشته سال های فراوانی را محضر بزرگان قرآنی استان و کشورم شاگردی نموده ام و با بسیاری از خوبان از اهل قرآن در جای جای کشور مراوده و دوستی و همنشینی داشته ام، همه شان روحیه، منش، اخلاق و رفتار مرا میشناسند، میدانند نه توقع آنچنانی دارم، نه غروری، نه جاه طلبی و نه کوچکترین حاشیه ای اما اینها بدین معنا نیست که بسیاری از مسائل را رصد ننموده و موشکافانه بررسی تخصصی ننمایم لکن تاکنون بواسطه وجود بزرگان و به رسم ادب و برخی ملاحظات، مبحثی را مطرح ننموده ام اما اتفاقات اخیر در جریان مسابقات بین المللی قرآن، مرا بر آن داشت تا به برخی از این موضوعات و موضوعی اخیر اشاره نمایم
جناب حجت الاسلام محمدی
در طول دو سال اخیر مسئولین برگزاری مسابقات و رویدادهای قرآنی سازمان اوقاف، تلاش دارند با سلسه ای از اقدامات خود را تحول گرا نشان دهند که البته این تحول گرایی گاهی به تجددگرایی هم انجامیده است ، البته تحول فی ذاته موضوع بدی نیست و می تواند هم جنبه مثبت داشته باشد و هم منفی، لکن مع الاسف طبق نظر بسیاری از اهل فن و صاحبنظران قرآنی، جنبه های منفی بر جنبه های مثبت غلبه یافته است، به گونه ای که سنت های حسنه و معهود در مسابقات و رویدادهای قرآنی گذشته، رنگ تحول به خود گرفته و گاهی تحول گرایانه نسخ می شوند، حال سوال اینجاست! آیا اساسا همه چیز در هرجا و هر زمان تحول گراست؟آیا لزوما تحول به معنای حذف یک سنت حسنه و رویه درست است؟یا تحول به معنای اصلاح اموری است که در گذشته یا حال در اثر تصمیمات اشتباه و نسجیده به وجود آمده است؟آیا تحول صرفا توجه به ظواهر مسابقات و اقدامات ظاهری چون دکور،پخش زنده، بنرآرایی و ... است؟یا توجه به ماهیت و ذات اینگونه رویدادها؟آیا گمان نمیکنید رویدادهای قرآنی سازمان اوقاف با همین نگاه، به سمت سبک برگزاری جشنواره های هنری یا ورزشی پیش می روند؟ بنظرتان ما باید از جشنواره های هنری الگو بگیریم یا آنها از ما؟متاسقانه بارها از زبان برخی مسئولین قرآنی اوقاف لفظ فستیوال قرآنی شنیده شده است که بنظر زیبنده این رویداد و این اسم بزرگ نیست...
مزید اطلاعتان عرض نمایم، در اثر همین نگاه تحول گرا، در این دوره از مسابقات بین المللی سنت حسنه تکریم از رتبه اول دوره گذشته بعنوان ثمره و میوه دوره گذشته همین رویداد قرآنی، که در قالب تلاوت آغازین رویداد دوره بعد متبلور می گردید منسوخ انگاشته شد، کسی که پس از تحمل بسیاری از سختی ها و مرارت فراوان حائز این رتبه شده است، آری من حامد ولیزاده حائز رتبه نخست دوره گذشته مسابقات بین المللی ایران هستم که با تدبیر ستاد محترم برگزاری مسابقات، به افتتاحیه مسابقات هم حتی دعوت نمیشوم چه رسد به تلاوت آغازین!!!!
جالب است بدانید عزیزان ستاد برگزاری و مسئولین محترم چنان با بی احترامی و بی توجهی با این موضوع برخورد نمودند که فریاد اعتراض جامعه قرآنی ، بنده را برآن داشت تا گلایه ای صمیمانه به این عزیزان داشته باشم. اما این گلایه نیز اثرگذار نیفتاد و کار به رسانه ملی کشید که در آنجا سرانجام دبیر محترم مسابقات پس از وساطت ریاست محترم شبکه قرآن و معارف سیما و برخی از اساتید، اعلام نمودند نه تنها ایشان تلاوت خواهند کرد بلکه تجلیلی ویژه نیز برایشان درنظر گرفته شده است، اما برخلاف وعده ایشان، نه تنها تلاوتی توسط اینجانب انجام نگردید بلکه بعنوان آخرین بخش از برنامه ، یعنی زمانی که بخش عمده ای از جمعیت حاضر در سالن در حال ترک آن بودند، برای ایراد خاطره ای 30 ثانیه ای بروی صحنه دعوت شدم.
توضیح بیشتر نمی دهم چرا که همگان می دانند. و بازهم جالب تر آنکه پس از پایان این مراسم و گلایه های فراوان اهالی جامعه قرآنی به این تصمیم مسئولین سازمان، شاهد مصاحبه ای از دبیر مسابقات بودیم مبنی بر اینکه قولی به ولیزاده نداده بودیم و تلویحا و بلکه صراحتا هم اشاره نمودند که سطح تلاوت برخی از حائزین رتبه نخست مسابقات بین المللی از جمله بنده، در حد یک تلاوت مجلسی بین المللی در مقابل مسئولین نظام نمی باشد!
حال سوالی دارم ...آیا این زیر سوال بردن اصل و اساس مسابقات بین المللی جمهوری اسلامی ایران نیست؟ آیا این مطلب که از سوی بالاترین مقام قرآنی یک سازمان مطرح می شود، توهین به جایگاه حقوقی رتبه داران ادوار گذشته، حال و آینده مسابقات ایران نیست؟ اگر خود قاریانمان را آنچنان قبول نداریم دیگر چه انتظار داریم که در کشورهای دیگر آن هم با شرایط سخت سیاسی و دینی موفق گردند؟؟؟ آیا به عواقب این جملات اندیشیده شده است؟؟؟!!!
در اثر همین نگاه تحول گرا
مسابقات کشوری تواشیح و مدیحه سرایی از رویدادی بزرگ و دارای ابعاد گسترده تبلیغی و ترویجی تبدیل به بخشی یک روزه از یک رویداد به نام جشنواره قرآنی کشوری اوقاف گردید، آیا می دانستید این اقدام مرکز قرآنی سازمان متبوعتان، زمینه دلسردی و اضمحلال و فروپاشی چند گروه تواشیح را در جای جای کشور فراهم آورد؟حتما جامعه تواشیح که خود به عضویت در آن افتخار میکنم بر این مطلب صحه میگذارند..
در اثر همین نگاه تحول گرا
مسابقات کشوری شکوفه ها به عنوان مسابقات پایه ای اوقاف برای تربیت قاریان و حافظان آینده دار با تلفیق در مسابقات دانش آموزی تعطیل و تضعیف گردید ، آیا تاکنون نظرسنجی در این خصوص صورت گرفته است که چه میزان نارضایتی به بار آورده است؟
در اثر همین نگاه تحول گرا، به اذعان برخی از اساتید قرآن کشور، میل برای حضور در جلسات مرکز قرآنی تبدیل به بی میلی شده است، چرا که ظاهرا تصمیمات از قبل اتخاذ شده و صرفا عکس های یادگاری اش را با حضور اساتید می گیرند و بعد هم عنوان می کنند در فلان تصمیم، جمعی از کارشناسان همراهی کرده اند و قس علی هذا
در اثر همین نگاه تحول گرا، حضور بسیاری چهره های ممتاز قرآنی با هنرهای مختلف از جمله ابتهال، اذان، قاریان نوجوان، گرئه های ملی تواشیح و...از صحن علنی مسابقات بین المللی حذف گردیده اند، متاسفانه انتخاب گروه های تواشیح برای اجرا نیز با سلیقه و نفوذ برخی افراد معدود و محدودصورت پذیرفته است و عده فراوانی معترض به وضع موجودند..
در اثر همین نگاه تحول گرا، صندلی برای نشستن اساتید قرآن در این رویداد بزرگ قرآنی که حقا متعلق به همین عزیزان و شاگران ایشان است، در نظر گرفته نمی شود اما دکوری با ابعاد کل سالن با کاربری ناملموس در نظر گرفته می شود، در مقابل صندلی مسئولین در مصاحبه های تلویزیونی و رادیویی هیچگاه خالی نمی ماند ، آیا این موضوع خود آسیبی بزرگ نیست؟
جناب آقای محمدی
بنظر میرسد در این ایام، حلقه تصمیم گیر در فعالیت های قرآنی سازمان اوقاف، بعضا فاقد بصیرت و تدبیر لازم برای تصمیم گیری در خصوص سیاست های قرآنی سازمان و کشور است و بیم آن می رود که در آینده ای نه چندان دور، زمینه بروز اتفاقاتی بسیار ناگوارتر در عرصه اینگونه فعالیت ها را فراهم آورد،
مع الاسف
در جریان رویداد فعلی بین المللی، شاهد آن بودم که در جمع های دو و سه نفره اساتید و صاحبنظران قرآنی، صحبت از ضعف و بی نظمی در برگزاری مسابقات و عدم وجود استراتژی مشخص برای اداره مسابقات بودم، هرچند عده ای ظاهر را حفظ نموده و احتمالا برای دلسرد نشدن دوستان برگزارکننده، از ارائه مطالب خودداری می نماید البته عدم پذیرش نقد منصفانه نیز مزید بر علت اینگونه سکوت ها گردیده است.
جناب آقای محمدی
باعث تاسف است که در برنامه زنده تلویزیونی دبیر مسابقات بین المللی قرآن کریم تلویحا خود را تنها تصمیم گیر در مسابقات ندانسته و به نوعی بروز مشکلات به برخی عوامل و افراد برون و درون سازمانی تان نسبت دهد ...
در پایان ضمن تشکر از جنابعالی، برخود وظیفه می دانم از اتفاقات رخ داده ابراز تاسف نموده و از همه عزیزان از جمله اساتید استانی و کشوری که در این چند روز حقیر را مورد تفقد قرار دادند تشکر نمایم .
امیدوارم با تدابیر عالمانه و دلسوزانه جنابعالی زین پس شاهد بروز چنین بی احترامی هایی به ساحت نورانی قرآن کریم و اهالی آن نباشیم ، ای کاش حداقل دبیر محترم مسابقات به قولی که در پیشگاه ملت شریف ایران دادند وفا می کردند و حداقل از جامعه قرآنی عذرخواهی می نمودند که ما پذیرای این موضوع نیز بودیم .
چاره اینست و ندارم به از این رای دگر که دهم جای دگر دل به دل آرای دگر
چشم خود فرش کنم زیر کف پای دگر بر کف پای دگر بوسه زنم جای دگر
بعد از این رای من اینست و همین خواهد بود من بر این هستم و البته چنین خواهد بود
پیش او یار نو و یار کهن هردو یکی ست حرمت مدعی و حرمت من هردو یکی سی
قول زاغ و غزل مرغ چمن هردو یکی ست نغمه بلبل و غوغای زغن هر دو یکی ست
این ندانسته که قدرهمه یکسان نبود زاغ را مرتبه مرغ خوش الحان نبود
چون چنین است پی کاردگرباشم به چند روزی پی دلدار دگر باشم به
عندلیب گل رخسار دگر باشم به مرغ خوش نغمه گلزار دگر باشم به
و العاقبه للمتقین
حامد ولیزاده
2 اردیبهشت 1396
ارومیه
بسم الله الرحمن الرحیم
جناب حجت الاسلام والمسلمین محمدی
ریاست محترم سازمان اوقاف و امورخیریه
سلام علیکم
«مَنْ كَانَ يُرِيدُ الْعِزَّةَ فَلِلَّهِ الْعِزَّةُ جَمِيعًا»
حمد و سپاس بیکران تقدیم خالق یکتا که توفیق تلاوت کلام الله مجید را نصیب حقیر کرد تا از این مسیر ره توشه ای برای خود ذخیره کنم تا بلکه در زمره شفاعت شوندگان قرآنی قرار بگیرم ؛ امیدوارم بتوانم قدردان زحمات اساتیدم باشم انشالله
نمیدانم این مرقومه پیش رو را چه بنامم!!؟رنجنامه؟بیانیه؟درددل؟گلایه؟اعتراض؟نمیدانم واقعا ...اما هر چه با خود اندیشیدم فقط یک موضوع به ذهنم رسید و آنهم دفاعیه بود، دفاعیه از ساحت قرآن و دفاع از مظلومیت اهل آن ...درست است که قرآن کریم به من آموخته در هر شرایطی بگویم « الحمدالله رب العالمین علی کل حال » چرا که سیریکم آیاته ....اما ظلم ستیزی را نیز به عنوان یکی اصلی ترین مولفه های سیره حکومتی پیامبر رحمت محمد مصطفی ص آموخته است
چون نمیدانم از کجا شروع نمایم، پس ابتدا کمی از خود بگویم ، نه خودستایی بلکه خودشناختی، اینجانب در طول دو دهه گذشته سال های فراوانی را محضر بزرگان قرآنی استان و کشورم شاگردی نموده ام و با بسیاری از خوبان از اهل قرآن در جای جای کشور مراوده و دوستی و همنشینی داشته ام، همه شان روحیه، منش، اخلاق و رفتار مرا میشناسند، میدانند نه توقع آنچنانی دارم، نه غروری، نه جاه طلبی و نه کوچکترین حاشیه ای اما اینها بدین معنا نیست که بسیاری از مسائل را رصد ننموده و موشکافانه بررسی تخصصی ننمایم لکن تاکنون بواسطه وجود بزرگان و به رسم ادب و برخی ملاحظات، مبحثی را مطرح ننموده ام اما اتفاقات اخیر در جریان مسابقات بین المللی قرآن، مرا بر آن داشت تا به برخی از این موضوعات و موضوعی اخیر اشاره نمایم
جناب حجت الاسلام محمدی
در طول دو سال اخیر مسئولین برگزاری مسابقات و رویدادهای قرآنی سازمان اوقاف، تلاش دارند با سلسه ای از اقدامات خود را تحول گرا نشان دهند که البته این تحول گرایی گاهی به تجددگرایی هم انجامیده است ، البته تحول فی ذاته موضوع بدی نیست و می تواند هم جنبه مثبت داشته باشد و هم منفی، لکن مع الاسف طبق نظر بسیاری از اهل فن و صاحبنظران قرآنی، جنبه های منفی بر جنبه های مثبت غلبه یافته است، به گونه ای که سنت های حسنه و معهود در مسابقات و رویدادهای قرآنی گذشته، رنگ تحول به خود گرفته و گاهی تحول گرایانه نسخ می شوند، حال سوال اینجاست! آیا اساسا همه چیز در هرجا و هر زمان تحول گراست؟آیا لزوما تحول به معنای حذف یک سنت حسنه و رویه درست است؟یا تحول به معنای اصلاح اموری است که در گذشته یا حال در اثر تصمیمات اشتباه و نسجیده به وجود آمده است؟آیا تحول صرفا توجه به ظواهر مسابقات و اقدامات ظاهری چون دکور،پخش زنده، بنرآرایی و ... است؟یا توجه به ماهیت و ذات اینگونه رویدادها؟آیا گمان نمیکنید رویدادهای قرآنی سازمان اوقاف با همین نگاه، به سمت سبک برگزاری جشنواره های هنری یا ورزشی پیش می روند؟ بنظرتان ما باید از جشنواره های هنری الگو بگیریم یا آنها از ما؟متاسقانه بارها از زبان برخی مسئولین قرآنی اوقاف لفظ فستیوال قرآنی شنیده شده است که بنظر زیبنده این رویداد و این اسم بزرگ نیست...
مزید اطلاعتان عرض نمایم، در اثر همین نگاه تحول گرا، در این دوره از مسابقات بین المللی سنت حسنه تکریم از رتبه اول دوره گذشته بعنوان ثمره و میوه دوره گذشته همین رویداد قرآنی، که در قالب تلاوت آغازین رویداد دوره بعد متبلور می گردید منسوخ انگاشته شد، کسی که پس از تحمل بسیاری از سختی ها و مرارت فراوان حائز این رتبه شده است، آری من حامد ولیزاده حائز رتبه نخست دوره گذشته مسابقات بین المللی ایران هستم که با تدبیر ستاد محترم برگزاری مسابقات، به افتتاحیه مسابقات هم حتی دعوت نمیشوم چه رسد به تلاوت آغازین!!!!
جالب است بدانید عزیزان ستاد برگزاری و مسئولین محترم چنان با بی احترامی و بی توجهی با این موضوع برخورد نمودند که فریاد اعتراض جامعه قرآنی ، بنده را برآن داشت تا گلایه ای صمیمانه به این عزیزان داشته باشم. اما این گلایه نیز اثرگذار نیفتاد و کار به رسانه ملی کشید که در آنجا سرانجام دبیر محترم مسابقات پس از وساطت ریاست محترم شبکه قرآن و معارف سیما و برخی از اساتید، اعلام نمودند نه تنها ایشان تلاوت خواهند کرد بلکه تجلیلی ویژه نیز برایشان درنظر گرفته شده است، اما برخلاف وعده ایشان، نه تنها تلاوتی توسط اینجانب انجام نگردید بلکه بعنوان آخرین بخش از برنامه ، یعنی زمانی که بخش عمده ای از جمعیت حاضر در سالن در حال ترک آن بودند، برای ایراد خاطره ای 30 ثانیه ای بروی صحنه دعوت شدم.
توضیح بیشتر نمی دهم چرا که همگان می دانند. و بازهم جالب تر آنکه پس از پایان این مراسم و گلایه های فراوان اهالی جامعه قرآنی به این تصمیم مسئولین سازمان، شاهد مصاحبه ای از دبیر مسابقات بودیم مبنی بر اینکه قولی به ولیزاده نداده بودیم و تلویحا و بلکه صراحتا هم اشاره نمودند که سطح تلاوت برخی از حائزین رتبه نخست مسابقات بین المللی از جمله بنده، در حد یک تلاوت مجلسی بین المللی در مقابل مسئولین نظام نمی باشد!
حال سوالی دارم ...آیا این زیر سوال بردن اصل و اساس مسابقات بین المللی جمهوری اسلامی ایران نیست؟ آیا این مطلب که از سوی بالاترین مقام قرآنی یک سازمان مطرح می شود، توهین به جایگاه حقوقی رتبه داران ادوار گذشته، حال و آینده مسابقات ایران نیست؟ اگر خود قاریانمان را آنچنان قبول نداریم دیگر چه انتظار داریم که در کشورهای دیگر آن هم با شرایط سخت سیاسی و دینی موفق گردند؟؟؟ آیا به عواقب این جملات اندیشیده شده است؟؟؟!!!
در اثر همین نگاه تحول گرا
مسابقات کشوری تواشیح و مدیحه سرایی از رویدادی بزرگ و دارای ابعاد گسترده تبلیغی و ترویجی تبدیل به بخشی یک روزه از یک رویداد به نام جشنواره قرآنی کشوری اوقاف گردید، آیا می دانستید این اقدام مرکز قرآنی سازمان متبوعتان، زمینه دلسردی و اضمحلال و فروپاشی چند گروه تواشیح را در جای جای کشور فراهم آورد؟حتما جامعه تواشیح که خود به عضویت در آن افتخار میکنم بر این مطلب صحه میگذارند..
در اثر همین نگاه تحول گرا
مسابقات کشوری شکوفه ها به عنوان مسابقات پایه ای اوقاف برای تربیت قاریان و حافظان آینده دار با تلفیق در مسابقات دانش آموزی تعطیل و تضعیف گردید ، آیا تاکنون نظرسنجی در این خصوص صورت گرفته است که چه میزان نارضایتی به بار آورده است؟
در اثر همین نگاه تحول گرا، به اذعان برخی از اساتید قرآن کشور، میل برای حضور در جلسات مرکز قرآنی تبدیل به بی میلی شده است، چرا که ظاهرا تصمیمات از قبل اتخاذ شده و صرفا عکس های یادگاری اش را با حضور اساتید می گیرند و بعد هم عنوان می کنند در فلان تصمیم، جمعی از کارشناسان همراهی کرده اند و قس علی هذا
در اثر همین نگاه تحول گرا، حضور بسیاری چهره های ممتاز قرآنی با هنرهای مختلف از جمله ابتهال، اذان، قاریان نوجوان، گرئه های ملی تواشیح و...از صحن علنی مسابقات بین المللی حذف گردیده اند، متاسفانه انتخاب گروه های تواشیح برای اجرا نیز با سلیقه و نفوذ برخی افراد معدود و محدودصورت پذیرفته است و عده فراوانی معترض به وضع موجودند..
در اثر همین نگاه تحول گرا، صندلی برای نشستن اساتید قرآن در این رویداد بزرگ قرآنی که حقا متعلق به همین عزیزان و شاگران ایشان است، در نظر گرفته نمی شود اما دکوری با ابعاد کل سالن با کاربری ناملموس در نظر گرفته می شود، در مقابل صندلی مسئولین در مصاحبه های تلویزیونی و رادیویی هیچگاه خالی نمی ماند ، آیا این موضوع خود آسیبی بزرگ نیست؟
جناب آقای محمدی
بنظر میرسد در این ایام، حلقه تصمیم گیر در فعالیت های قرآنی سازمان اوقاف، بعضا فاقد بصیرت و تدبیر لازم برای تصمیم گیری در خصوص سیاست های قرآنی سازمان و کشور است و بیم آن می رود که در آینده ای نه چندان دور، زمینه بروز اتفاقاتی بسیار ناگوارتر در عرصه اینگونه فعالیت ها را فراهم آورد،
مع الاسف
در جریان رویداد فعلی بین المللی، شاهد آن بودم که در جمع های دو و سه نفره اساتید و صاحبنظران قرآنی، صحبت از ضعف و بی نظمی در برگزاری مسابقات و عدم وجود استراتژی مشخص برای اداره مسابقات بودم، هرچند عده ای ظاهر را حفظ نموده و احتمالا برای دلسرد نشدن دوستان برگزارکننده، از ارائه مطالب خودداری می نماید البته عدم پذیرش نقد منصفانه نیز مزید بر علت اینگونه سکوت ها گردیده است.
جناب آقای محمدی
باعث تاسف است که در برنامه زنده تلویزیونی دبیر مسابقات بین المللی قرآن کریم تلویحا خود را تنها تصمیم گیر در مسابقات ندانسته و به نوعی بروز مشکلات به برخی عوامل و افراد برون و درون سازمانی تان نسبت دهد ...
در پایان ضمن تشکر از جنابعالی، برخود وظیفه می دانم از اتفاقات رخ داده ابراز تاسف نموده و از همه عزیزان از جمله اساتید استانی و کشوری که در این چند روز حقیر را مورد تفقد قرار دادند تشکر نمایم .
امیدوارم با تدابیر عالمانه و دلسوزانه جنابعالی زین پس شاهد بروز چنین بی احترامی هایی به ساحت نورانی قرآن کریم و اهالی آن نباشیم ، ای کاش حداقل دبیر محترم مسابقات به قولی که در پیشگاه ملت شریف ایران دادند وفا می کردند و حداقل از جامعه قرآنی عذرخواهی می نمودند که ما پذیرای این موضوع نیز بودیم .
چاره اینست و ندارم به از این رای دگر که دهم جای دگر دل به دل آرای دگر
چشم خود فرش کنم زیر کف پای دگر بر کف پای دگر بوسه زنم جای دگر
بعد از این رای من اینست و همین خواهد بود من بر این هستم و البته چنین خواهد بود
پیش او یار نو و یار کهن هردو یکی ست حرمت مدعی و حرمت من هردو یکی سی
قول زاغ و غزل مرغ چمن هردو یکی ست نغمه بلبل و غوغای زغن هر دو یکی ست
این ندانسته که قدرهمه یکسان نبود زاغ را مرتبه مرغ خوش الحان نبود
چون چنین است پی کاردگرباشم به چند روزی پی دلدار دگر باشم به
عندلیب گل رخسار دگر باشم به مرغ خوش نغمه گلزار دگر باشم به
و العاقبه للمتقین
حامد ولیزاده
2 اردیبهشت 1396
ارومیه
کمی تفکر
متاسفم برای ما و مردم ما که نهاد شریف وقف رو دادن به اینگونه افراد...
حالا تلاوت نکردن چیزی از ایشان کم نمیکند اما اینگونه گلایه ها موجب تغییر نگرش مردم نسبت به ایشان میشود
احسنت به ایشان
قاری قرآن نباید فقط قاری محض باشه . باید زبان گویا و بیانی فصیح داشته باشه برای گفتن حقایق.
به شخصه لذت بردم از این متن. هم اخلاق و انصاف رعایت شده بود و هم خیلی خوب نقد شده بود.
تبریک میگم که قاریان امروز ایران ، علاوه بر جنبه های هنری تلاوت قرآن ، در زمینه کارشناسی هم خیلی خوب و منطی تحلیل می کنند و ابراز عقیده می کنند.
برای همه دوستان آرزوی موفقیت میکنم. علی الخصوص برای ایشون