یک پژوهشگر:
41 درصد زائران معتقدند فروشندگان مشهدی منفعت‌طلبند
گروه اجتماعی: مدیر گروه جامعه‌شناسی پژوهشکده گردشگری جهاددانشگاهی خراسان رضوی با استناد به تحقیقی که از گردشگران و زائران در مشهد صورت گرفته است، گفت: در مشهد میزان قابل توجهی نارضایتی از خدمات اطراف حرم وجود دارد، 27 درصد از زائران عنوان کردند که فروشنده‌های مشهدی آدم‌های خوشرویی هستند و 41 درصد گفتند که منفعت‌طلبند.
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) از خراسان رضوی، ایسنا نوشت: دکتر حامد بخشی در بیست و سومین جلسه از سلسله نشست‌های قصه شهر، با موضوع "راهبردهای توسعه ابعاد اجتماعی گردشگری شهر مشهد" در پژوهشکده ثامن برگزار شد، با اشاره به ابعاد اجتماعی حوزه گردشگری بیان کرد: باتوجه به اینکه گردشگری تجربه محور، زیاد شده است، وجه اجتماعی گردشگری روز به روز پررنگ تر می‌شود.
وی به ویژگی‌های یک گردشگر اشاره کرد و گفت: گردشگر یک غریبه است، گردشگر غریبه دو ویژگی دارد اول اینکه ناآشنا است، به این معنی که شهر و موقعیت‌هایی که برایش ایجاد خطر می‌کند را نمی‌شناسد. ویژگی دیگر این است که گردشگر غریبه ناتوان است، زیرا در شهر غریب از شبکه حمایتی برخوردار نیست، لذا افرادی شرایط سفر راحت‌تری را دارند که شبکه اجتماعی قوی‌تری در اختیار دارند.
مدیر گروه جامعه‌شناسی پژوهشکده گردشگری جهاددانشگاهی استان افزود: ناآشنایی سبب ایجاد ویژگی دیگری به نام گمنامی گردشگر می‌شود. همانطور که گردشگر، مردم شهر را نمی‌شناسد مردم نیز او را نمی‌شناسند، این باعث می‌شود گردشگر الزامی به انجام بسیاری از هنجارهای مهم که ما به دلیل نظارت رسمی و غیررسمی دیگران رعایت می‌کردیم نداشته باشد، به عبارتی گردشگر به دنبال کسب آبرو نیست، زیرا ما جایی آبرو داریم که کسی ما را بشناسد.
بخشی ادامه داد: بنابراین چنین گردشگری مستعد کج‌روی‌های اجتماعی در راستای ارضای نفس خودش است ، زیرا وقتی فرد ببیند آبرویش در خطر نیست، در راستای ارضای نیازهای نفسانی خود اقدام می‌کند.
این پژوهشگر اجتماعی اظهار کرد: وقت، برای گردشگران صرفه اقتصادی دارد و مسلما اینطور نیست که اگر اتفاقی برای یک توریست پیش بیاید تمام مدت حضورش در شهر مقصد را صرف پیگیری آن کار کند، از این رو سرقت از گردشگران بیشتر است، زیرا سارق گمان می‌کند که اگر چمدان گردشگر را بدزدد او به دنبال دادگاه و شکایت نمی‌ر‌ود.
بخشی عنوان کرد: گردشگر یک مشتری نیست بلکه یک خریدار است و این باعث می‌شود فروشنده سر او را کلاه بگذارد، زیرا سود فروشنده در بازگشت مشتری است، پس هیچگاه کالای خراب یا گران به او نمی‌دهد، اما زمانی که یقین حاصل کند طرف مقابل، گردشگر است سود را در هرچه گران‌تر فروختن آن کالا می‌بیند.
وی با استناد به تحقیقی که از گردشگران و زائران در مشهد صورت گرفته است، گفت: در مشهد میزان قابل توجهی نارضایتی از خدمات اطراف حرم وجود دارد، 27 درصد از زائران عنوان کردند که فروشنده‌های مشهدی آدم‌های خوشرویی هستند، 41 درصد گفتند که منفعت‌طلبند و 37 درصد مدعی شدند که فریبکارند، البته فریبکار مجموعه‌ای از صفات گران‌فروشی، سواستفاده‌گری، بی‌انصافی، دروغگویی یا کلاه‌برداری است.
مدیر گروه جامعه‌شناسی پژوهشکده گردشگری جهاددانشگاهی استان خاطرنشان کرد: این آمار یک زنگ خطر جدی است و قرار نیست 70 درصد زائران در مشهد ناراضی باشند تا ما به خود بیاییم، زیرا در آن صورت باید حوزه گردشگری در مشهد تعطیل شود.
بخشی ادامه داد: این تصور فریبکاری در فروشنده‌های مشهدی، زائر را وادار به چانه‌زنی می‌کند و چانه‌زنی زائر باعث می‌شود تا فروشنده قیمت آن کالا را بیشتر بگوید، تا زمانی که به گردشگر تخفیف بدهد به قیمت اصلی‌اش برسد.
وی توسعه پایدار گردشگری را مستلزم تقویت خدمات گردشگری دانست و به 3 راهکار در این زمینه اشاره کرد و گفت: اولین اتفاقی که ضروری است بیفتد استاندارد و شفاف‌سازی حداقلی خدمات است، یعنی کلیه اجناس در بازار اتیکت داشته باشد. راهکار دوم آموزش خدمت‌رسانان و فرهنگ‌سازی برای گردشگران است، زیرا بسیاری از مشکلاتی که از سمت گردشگران اتفاق می‌افتد به دلیل عدم آگاهی است و در سطح مردم بومی نیز باید فرهنگ‌سازی و اطلاع‌رسانی داشته باشیم.
بخشی ادامه داد: راهکار سوم این است که خدماتی مثل دادگاه و پلیس گردشگری خاص گردشگران وجود داشته باشد که در زمان سریع‌تری از روال عادی به کارهایشان رسیدگی کند.
وی یادآور شد: گردشگری مطلوب از دو مسیر باعث افزایش میزان توریست می‌شود، اول اینکه خود گردشگر دوباره به آن شهر یازمی‌گردد و دوم اینکه تبلیغ یک گردشگر، منجر به افزایش گردشگران آن منطقه خواهد شد.
وی به ویژگی‌های یک گردشگر اشاره کرد و گفت: گردشگر یک غریبه است، گردشگر غریبه دو ویژگی دارد اول اینکه ناآشنا است، به این معنی که شهر و موقعیت‌هایی که برایش ایجاد خطر می‌کند را نمی‌شناسد. ویژگی دیگر این است که گردشگر غریبه ناتوان است، زیرا در شهر غریب از شبکه حمایتی برخوردار نیست، لذا افرادی شرایط سفر راحت‌تری را دارند که شبکه اجتماعی قوی‌تری در اختیار دارند.
مدیر گروه جامعه‌شناسی پژوهشکده گردشگری جهاددانشگاهی استان افزود: ناآشنایی سبب ایجاد ویژگی دیگری به نام گمنامی گردشگر می‌شود. همانطور که گردشگر، مردم شهر را نمی‌شناسد مردم نیز او را نمی‌شناسند، این باعث می‌شود گردشگر الزامی به انجام بسیاری از هنجارهای مهم که ما به دلیل نظارت رسمی و غیررسمی دیگران رعایت می‌کردیم نداشته باشد، به عبارتی گردشگر به دنبال کسب آبرو نیست، زیرا ما جایی آبرو داریم که کسی ما را بشناسد.
بخشی ادامه داد: بنابراین چنین گردشگری مستعد کج‌روی‌های اجتماعی در راستای ارضای نفس خودش است ، زیرا وقتی فرد ببیند آبرویش در خطر نیست، در راستای ارضای نیازهای نفسانی خود اقدام می‌کند.
این پژوهشگر اجتماعی اظهار کرد: وقت، برای گردشگران صرفه اقتصادی دارد و مسلما اینطور نیست که اگر اتفاقی برای یک توریست پیش بیاید تمام مدت حضورش در شهر مقصد را صرف پیگیری آن کار کند، از این رو سرقت از گردشگران بیشتر است، زیرا سارق گمان می‌کند که اگر چمدان گردشگر را بدزدد او به دنبال دادگاه و شکایت نمی‌ر‌ود.
بخشی عنوان کرد: گردشگر یک مشتری نیست بلکه یک خریدار است و این باعث می‌شود فروشنده سر او را کلاه بگذارد، زیرا سود فروشنده در بازگشت مشتری است، پس هیچگاه کالای خراب یا گران به او نمی‌دهد، اما زمانی که یقین حاصل کند طرف مقابل، گردشگر است سود را در هرچه گران‌تر فروختن آن کالا می‌بیند.
وی با استناد به تحقیقی که از گردشگران و زائران در مشهد صورت گرفته است، گفت: در مشهد میزان قابل توجهی نارضایتی از خدمات اطراف حرم وجود دارد، 27 درصد از زائران عنوان کردند که فروشنده‌های مشهدی آدم‌های خوشرویی هستند، 41 درصد گفتند که منفعت‌طلبند و 37 درصد مدعی شدند که فریبکارند، البته فریبکار مجموعه‌ای از صفات گران‌فروشی، سواستفاده‌گری، بی‌انصافی، دروغگویی یا کلاه‌برداری است.
مدیر گروه جامعه‌شناسی پژوهشکده گردشگری جهاددانشگاهی استان خاطرنشان کرد: این آمار یک زنگ خطر جدی است و قرار نیست 70 درصد زائران در مشهد ناراضی باشند تا ما به خود بیاییم، زیرا در آن صورت باید حوزه گردشگری در مشهد تعطیل شود.
بخشی ادامه داد: این تصور فریبکاری در فروشنده‌های مشهدی، زائر را وادار به چانه‌زنی می‌کند و چانه‌زنی زائر باعث می‌شود تا فروشنده قیمت آن کالا را بیشتر بگوید، تا زمانی که به گردشگر تخفیف بدهد به قیمت اصلی‌اش برسد.
وی توسعه پایدار گردشگری را مستلزم تقویت خدمات گردشگری دانست و به 3 راهکار در این زمینه اشاره کرد و گفت: اولین اتفاقی که ضروری است بیفتد استاندارد و شفاف‌سازی حداقلی خدمات است، یعنی کلیه اجناس در بازار اتیکت داشته باشد. راهکار دوم آموزش خدمت‌رسانان و فرهنگ‌سازی برای گردشگران است، زیرا بسیاری از مشکلاتی که از سمت گردشگران اتفاق می‌افتد به دلیل عدم آگاهی است و در سطح مردم بومی نیز باید فرهنگ‌سازی و اطلاع‌رسانی داشته باشیم.
بخشی ادامه داد: راهکار سوم این است که خدماتی مثل دادگاه و پلیس گردشگری خاص گردشگران وجود داشته باشد که در زمان سریع‌تری از روال عادی به کارهایشان رسیدگی کند.
وی یادآور شد: گردشگری مطلوب از دو مسیر باعث افزایش میزان توریست می‌شود، اول اینکه خود گردشگر دوباره به آن شهر یازمی‌گردد و دوم اینکه تبلیغ یک گردشگر، منجر به افزایش گردشگران آن منطقه خواهد شد.
