به گزارش خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) آیتالله مهدی هادوی تهرانی 27 اردیبهشت ماه در ادامه تفسیر سوره مبارکه محمد(ص) گفت: کسانی که از رضوان الهی کراهت داشته و با اینکه قبلا ایمان داشتهاند ولی از ایمان خود برگشتهاند اعمالشان حبط میشود. وی افزود: خداوند فرمود آیا این افراد تصور میکنند خداوند این حقدها و کینه و بغضهای این افراد را آشکار نمیکند و بروز نخواهد داد که مردم بفهمند در سینه اینها چه میگذرد زیرا اینها به ظاهر مومن هستند ولی در باطن ایمانی ندارند.
هادوی تهرانی ادامه داد: خداوند فرمود ما اگر اراده کنیم باطن این افراد را آشکار میکنیم ولی شما نیز از گفتار آنان میتوانید بفهمید که آنان دنبال منافع خود هستند و خود را وارد صف شما کردهاند.
این استاد تفسیر حوزه عنوان کرد: مشکل جدی ما این است که ما چقدر قبول داریم که اصلا خدایی وجود دارد؟ زیرا اگر قبول داریم چرا پشت صحنه زندگی ما با روی آن متفاوت است و در خلوت و جلوت رفتار متفاوتی داریم.
وی همچنین در تفسیر آخرین آیه سوره فتح افزود: براساس این آیه، پیروان پیامبر و خود ایشان شدت بر کفار دارند و در میان خود مهربانند البته این شدت در برابر کفار به معنای تندخویی و خشونت و زدن و کشتن نیست بلکه مومنان در برابر زیادهخواهی دشمنان و در محدوده ارزشهای خودشان حاضر نیستند کوتاه بیاند.
هادوی تهرانی با بیان اینکه مومنان در برابر ارزشهای خلاف اسلام سر تعظیم فرود نمیآورند عنوان کرد: البته اگر کفار ارزشهای مشترکی با مومنان داشته باشند و کلمه سواء باشد استقبال میکنند و در نظام اسلامی نیز اگر قراردادی امضا میشود که ممکن است خلاف موازین اسلامی باشد معمول است که با تحفظ امضاء میشود.
این استاد حوزه باب بیان اینکه اشداء به معنای حمله و تهاجمی بودن نیست؛ عنوان کرد: این مسئله قرآنی در ارتباط با کفار است لذا تکلیف در برابر داخل جامعه اسلامی روشن است و محور روابط باید مهربانانه و توام با دوستی باشد.
هادوی تهرانی با بیان اینکه در معنای یک آیه باید آن را در متن سنت پیامبر و اهلبیت(ع) معنا کنیم گفت: نباید طوری آیه را معنا کنیم که با رفتار پیامبر هیچ سنخیتی ندارد؛ پیامبر در همین سوره با مشرکان قرارداد صلح امضاء کرده است.
وی افزود: ما گاهی با دیگران نرم هستیم ولی در داخل کشور خودمان با یکدیگر ستیزهجو و خشن هستیم به خصوص در این روزها که انتخابات در حال برگزاری است باید میان خودمان دوست باشیم و جنگ و جدال نکنیم.