حجتالاسلام خادمیان بیان کرد:
خطرناکترین رهزن سبک زندگی از منظر قرآن/ طاغوت فرهنگی؛ مهمترین علت آسیب‌های اجتماعی
گروه جامعه: قرآن برای انسان‌ها سه رهزن و خطر را معرفی می‌کند که رهزن و خطر فرهنگی از همه این موارد خطرناک‌تر و حساس‌تر است؛ لذا اگر ما بتوانیم این مورد را از بین ببریم می‌توانیم دو خطر دیگر را مرتفع کنیم.
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)، یکی از ابزارهای امروزه ترویج هدایت‌گری مردم به سمت سبک زندگی اسلامی-ایرانی، رسانهها هستند که همچون چاقوی دو لبه می‌مانند؛ برخی رسانه‌های امروزی باعث برخی تضادها در سبک زندگی اسلامی-ایرانی شده‌اند و نتوانسته‌اند به خوبی جریان پردازش این موضوع را در جامعه نشان دهند؛ لذا از این منظر و با توجه به اهمیت موضوع، گفتوگویی را با حجتالاسلام والمسلمین سیدحسین خادمیان نوشآبادی، چهره ماند‌گار تبلیغ و خطیب برتر کشور داشتیم؛ وی در این گفت‌وگو به تشریح جایگاه مسائل فرهنگی در سبک زندگی اسلامی می‌پردازد، که در ادامه این گفت‌وگو را دنبال خواهید کرد.
*علل بروز آسیب در سبک زندگی امروزی چیست و راه نجات از این معضلات از منظر قرآن کریم چیست؟
قرآن برای انسان‌ها سه رهزن و خطر را معرفی می‌کند تا با شناخت آنها در دام بلایای دنیایی قرار نگیرد؛ اولین این رهزن‌ها طاغوت، رهزن و خطر سیاسی حکام حاکمان بر مردم است؛ دومین مورد طاغوت، رهزن و خطر اقتصادی است؛ آنهایی که به دنبال چپاول مالی، اختلاس و ربا هستند و سومین مورد طاغوت، رهزن و خطر فرهنگی است که از همه این موارد خطرناک‌تر و حساس‌تر است؛ لذا اگر ما بتوانیم طاغوت، رهزن و خطر فرهنگی را از بین ببریم می‌توانیم دو مورد دیگر را درست کنیم.
متاسفانه ما تاکنون به طاغوت سیاسی پرداخته‌ایم و توانستیم شاه را بیرون کنیم، صدام را زمین‌گیر و آنهایی را که گردن‌کش سیاسی بودند بشناسیم و به مردم معرفی و طردشان کنیم؛ حتی در باب اقتصاد وارد شدیم، به‌طوری که همه دانستند اختلاس بد است؛ اما برای طاغوت، رهزن و خطر فرهنگی هیچ‌کاری نکردیم. متاسفانه مؤثرین حوزه فرهنگ، امروز بود و نبودشان فرقی نمی‌کند.
به‌جای حل مشکلات صورت مسئله را پاک می‌کنیم!
می‌گویند ما کشوری پر از تعطیلات هستیم، و بعد بدون معطلی اعلام می‌کنند که باید تعطیلات را کم کنیم؛ این یعنی برای حل کردن مشکلات صورت مسئله را پاک کردن؛ اما باید بدانیم که تعطیلات به معنای تعطیل شدن همه وظایف نیست؛ آیا اسلام که روز جمعه را روز تعطیل قرار داده یعنی تعطیلی همه‌چیز؟ یا ما باید فرهنگ استفاده از تعطیلات را به جامعه یاد دهیم؟ ما هم باید فرهنگ استفاده از تعطیلات را داشته باشیم؛ اینکه فکر می‌کنیم تعطیلی یعنی به بطالت گذراندن وقت بسیار اشتباه است؛ زمانی که این مسئله می‌آید در پس آن می‌گویند که تعطیلات را کم کنید؛ کما اینکه وقتی هم که تعطیل نیست به بطالت گذشته می‌شود؛ چراکه ما فرهنگ اشتغال و مشغول بودن هم نداریم؛ این موضوع آنقدر جدی است که در ادارات ما یک کارمند خانم و آقا نمی‌داند زمانی در محل کار چگونه باید شاغل باشد.
*طاغوت فرهنگی به چه معناست و جامعه چه وظیفه‌ای در این موضوع دارند؟
مشکل امروزی که مردم تضادها را در رسانهها می‌بینند این است که رسانه‌های ما هم نمی‌داند چه چیزهایی را باید بگویند و چه هدفی دارند؛ شاخصه‌ها، سلیقه‌ای تایید می‌شود و اگر افراد با این شاخصه‌ها تطابق پیدا کردند صفت خوب بودن را به او می‌دهیم و اجازه می‌دهیم سخنانش را مردم بشنوند، اما اگر با این شاخصه‌ها تطبیق پیدا نکردند می‌گوییم که خلاف جهت آب حرکت می‌کنند و آنها را ترد می‌کنیم؛ ما باید بدانیم که نه در جهت آب و نه در جهت خلاف آب بلکه در جهت وظیفه‌ای که داریم باید شنا کنیم.
امروز مکررا می‌گوییم طلاق زیاد شده است؛ اما چرا به این سوال پاسخ نمی‌دهیم که چرا این اتفاق رخ داده است؟ اگر رسانه، حوزه، سازمان تبلیغات، وزارت فرهنگ، فیلم‌ساز، قصه‌نویسان و کاتبان و کل جامعه فرهنگی ما طاغوت فرهنگی را بشناسند آینده نگر میشوند و از امروز به فکر خواهند بود تا کاری کنند که در آینده مشکلات و آسیب‌ها به حداقل برسد؛ رسانه ما باید فیلم‌هایی بسازد که 10 سال آینده بچه طلاق چه می‌شود؛ خانم مطلقه و مرد طالق چه میشوند؛ ما اینها را نمی‌بینیم؛ اما 10 سال بعد که در چاه بچه‌های طلاق و زنان مطلقه و مردان طالق افتادیم، نمی‌دانیم با آنها چه کنیم؛ اینجاست که باید به خود بگوییم 10 سال قبل باید به فکر این موضوع می‌افتادیم. طاغوت فرهنگی یعنی همین.
ضعف بزرگ ما در هیئت‌ها
چگونه است که ما برای جلوگیری از طاغوت سیاسی قانون گذاشته‌ایم و هر رئیس جمهور را چهار سال یک بار با شرایط خاص خودش انتخاب می‌کنیم؛ اما آیا برای فرهنگیانمان اینچنین کاری نکرده‌ایم؟ ضعف بزرگ ما امروز در هیئت‌ها چیست؟ این است که تنها بدنبال آن روحانی و مداحی می‌رویم که روی آنتن و چهره شناخته شده در جامعه هستند؛ خیلی اوقات می‌گویند فلانی چیزی برای گفتن نداشت، سوال می‌کنیم چرا دعوت شد؟ پاسخ می‌دهند چون فلانی روی آنتن سیما است و مردم را به هیئت می‌کشاند.
رسانه ما می‌گوید جهت آب شنا کنید نه جهت وظیفه
قبل از انقلاب روئسای هیئت‌ها، حوزه‌های علمیه می‌رفتند و پای درس روحانیون و علما می‌نشستند، تا استادی که حرفی برای گفتن داشت را به مجلسشان دعوت کنند؛ حرف برای گفتن یعنی هم مطلب برای گفتن داشته باشد و هم بیان خوبی در ارائه کند؛ لذا می‌دیدم منبری‌‌های آن زمان امثالی همچون آیت‌الله وحید خراسانی، آیت‌الله مکارم شیرازی بودند که درجه تدین و فرهنگ داشتند و باعث شدند شاه از کشور بیرون شود؛ امروز این مسئله در جامعه ما گم شده است؛ اگر یک منبری امروز در جامعه مطلبی را خلاف جریان بگوید مردم ابتدا او را مسخره و بعد هم نهی می‌کنند؛ آن روحانی هم اگر ادامه دهد طردش می‌کنند؛ رسانه ما اینگونه شده که می‌گوید جهت آب شنا کنید نه جهت وظیفه؛ تعارض فرهنگی که امروز شاهد آن هستیم به دلیل است که به طاغوت فرهنگی توجه نداریم.
*طاغوت فرهنگی چگونه بر مسائل مذهبی و سبک زندگی جامعه اثر می‌گذارد؟
عید شده بود و نوه مرحوم بهبهانی، با یک لباس شیک پیش او آمد؛ مرحوم بهبهانی با دیدن این تصویر مادر نوه‌اش را کنار کشید و در گوشش گفت اگر تو مختار باشی بین دل به دست آوردن و یا دل شکستن کدام را انتخاب می کنی؟ عروس در جواب گفت قطعا دل به دست آوردن را؟ مرحوم بهبهانی به او گفت امروز در شهر یتیم زیاد است، اما زمانی که شما این لباس‌های جدید را تن فرزندانت می‌کنی آن بچه یتیم حسرت می‌خورد، اما اگر یک لباس ساده بر تن کند، مادر آن بچه یتیم خود با پوشش خود و بچه‌هایش دیگر ناراحت نمی‌شود.
کاری کرده‌ایم که از روز ولادت حضرت علی(ع)، بچه‌های یتیم و طلاق خاطره بدی پیدا کنند
جامعه امروز ما پر است از بچه‌های یتیم، شهید و طلاق؛ اما می‌بینیم که ما می‌آییم و روز پدر می‌گذاریم؛ یا فکر نمی‌کنیم این بچه‌ها با این رفتار‌ها به هم می‌ریزند؟ اینها اگر این مشکلات را در خودشان بریزند یک آسیب دارد و اگر در خانواده بریزند آسیب بزرگ دیگری است؛ متاسفانه ما کاری می‌کنیم که از روز ولادت حضرت علی(ع)، بچه‌های یتیم و طلاق خاطره بدی پیدا کنند؛ امروز که من این حرف‌ها را می‌زنم قطعا خیلی‌ها باور نخواهند کرد و آن را به سخره می‌گیرند ولی مطمئن باشید که 10 سال دیگر به این موضوع خواهیم رسید. درحالی که ما باید کاری کنیم روز ولادت حضرت علی به واقع روز ولادت ایشان باشد؛ پس به‌جای اینکه بگوییم روز پدر باید همچون حضرت علی(ع) در این روز هدیه‌ای را برای فقرا و یتیمان ببریم؛ آن زمان است که روز ولادت حضرت یکی از مهمترین روزهای ما می‌شود.
طاغوت‌های فرهنگی مخفی...
در جامعه‌ای که آمار طلاق بالا است روز زن و مادر معنا نخواهد داشت؛ اینها طاغوت‌های فرهنگی مخفی هستند، یک عده وقتی این را بیان می‌کنیم با چهره‌های حق به جانب جلو می‌آیند که آیه «وَ بِالْوالِدَیْنِ إِحْساناً» را پس حذف کنید؛ پس باید دانست زمانی که می‌خواهیم این آیه را بگوییم روز تعیین نمی‌کنیم، بلکه یک مقدمه و موخره دارد و شما باید حتی اگر پدر و مادرتان از دنیا رفته‌اند احترامشان کنید؛ حتی اگر به دین دیگری باشند؛ حتی روایت داریم که پدر و مادر می‌توانند در برزخ هم فرزند خود را آق والدین کنند؛ اما وقتی جامعه امروز در روز ولادت حضرت علی(ع)؛ تبلیغات روز پدر می‌کند و مغازه‌ها، بازار تماما تبلیغات روز پدر را انجام می‌دهند، نهایتا این می‌شود که بچه‌های یتیم و طلاق مقابل پدر و یا مادرشان می‌ایستند و عقده می‌کنند.
سندی دارم که یکی از معلمان عزیز می‌گفت، زمانی که برای بچه‌های کلاس دیکته می‌گفتم، برخی بچه‌ها وقتی به کلمه بابا می‌رسیدند از نوشتنش امتناع می‌کردند؛ اوایل فکر می‌کردیم این بچه بلد نیست این کلمه را بنویسد؛ اما بعد از مشاوره به ما گفت، بابایی که مادرم را طلاق داد هیچ وقت نمی‌نویسم؛ این نشان می‌دهد که متن کتب درسی ما هم باید تغییر کند و واقع نگرانه باشد و بچه‌های یتیم، بچه‌های شهدا و امثال اینها با این متون آسیب می‌بینند.
*راهکار چیست؟
اگر می‌خواهیم فضای منحرف فعلی را که در رسانه، هیئات، جامعه، متن زندگی و در سبک زندگی ما است، را کم کنیم باید طاغوت فرهنگی را جدی بگیریم؛ وقتی مدام بگوییم کار فرهنگی اما شعاری رفتار کنیم و عمل نداشته باشیم کاری پیش نخواهیم برد؛ ما بارها برای بی‌حجابی گفته‌ایم که باید کار فرهنگی شود، اما هیچ کار فرهنگی برای این مسئله تاکنون انجام ندادهایم. چرا در تلویزیون ما مسئله حجاب تبلیغ نمی‌شود؟ ما امروز می‌گوییم باید با ماهوارهها مقابله کنیم اما نحوه مقابله با آن را یاد نگرفتهایم؛ پس ضروری است که به فرهنگ خودمان برگردیم؛ تا زمانی که به خودمان برنگردیم این موفقیت حاصل نمی‌شود.
تمام زندگی ما سبک مد مقلد شده است
بارها دیده‌ایم که جوانان عرب هرچقدر هم که ثروتمند باشند با لباس محلی خودشان در محیط حاضر میشوند و یک جوان عرب را نخواهیم دید که با لباس مقلد و مد روز بیرون بیاید و جالب اینجاست که هیچ ادعایی هم در اینباره ندارند و با فرهنگشان زندگی می‌کنند؛ متاسفانه ما ادعای فرهنگ و تدین داریم ولی تمام زندگی‌مان سبک مد مقلد شده است؛ از همین جهت آسیب‌های روانی، اجتماعی، اقتصادی و روحی فراوانی می‌بینیم.
زمانی‌که مقام معظم رهبری بحث نامگذاری را مطرح می‌کنند، تنها شعار نیست و برای این است که ما را بشناسند؛ لذا اگر سینمای ما، رسانه ما، حوزه ما و امثال اینها موفق نیستند بخاطر این است که به طاغوت فرهنگی توجه نمی‌کنند و آن را فراموش کرده‌اند.
گفت‌وگو از وهاب خدابخشی
*علل بروز آسیب در سبک زندگی امروزی چیست و راه نجات از این معضلات از منظر قرآن کریم چیست؟
قرآن برای انسان‌ها سه رهزن و خطر را معرفی می‌کند تا با شناخت آنها در دام بلایای دنیایی قرار نگیرد؛ اولین این رهزن‌ها طاغوت، رهزن و خطر سیاسی حکام حاکمان بر مردم است؛ دومین مورد طاغوت، رهزن و خطر اقتصادی است؛ آنهایی که به دنبال چپاول مالی، اختلاس و ربا هستند و سومین مورد طاغوت، رهزن و خطر فرهنگی است که از همه این موارد خطرناک‌تر و حساس‌تر است؛ لذا اگر ما بتوانیم طاغوت، رهزن و خطر فرهنگی را از بین ببریم می‌توانیم دو مورد دیگر را درست کنیم.
متاسفانه ما تاکنون به طاغوت سیاسی پرداخته‌ایم و توانستیم شاه را بیرون کنیم، صدام را زمین‌گیر و آنهایی را که گردن‌کش سیاسی بودند بشناسیم و به مردم معرفی و طردشان کنیم؛ حتی در باب اقتصاد وارد شدیم، به‌طوری که همه دانستند اختلاس بد است؛ اما برای طاغوت، رهزن و خطر فرهنگی هیچ‌کاری نکردیم. متاسفانه مؤثرین حوزه فرهنگ، امروز بود و نبودشان فرقی نمی‌کند.
به‌جای حل مشکلات صورت مسئله را پاک می‌کنیم!
می‌گویند ما کشوری پر از تعطیلات هستیم، و بعد بدون معطلی اعلام می‌کنند که باید تعطیلات را کم کنیم؛ این یعنی برای حل کردن مشکلات صورت مسئله را پاک کردن؛ اما باید بدانیم که تعطیلات به معنای تعطیل شدن همه وظایف نیست؛ آیا اسلام که روز جمعه را روز تعطیل قرار داده یعنی تعطیلی همه‌چیز؟ یا ما باید فرهنگ استفاده از تعطیلات را به جامعه یاد دهیم؟ ما هم باید فرهنگ استفاده از تعطیلات را داشته باشیم؛ اینکه فکر می‌کنیم تعطیلی یعنی به بطالت گذراندن وقت بسیار اشتباه است؛ زمانی که این مسئله می‌آید در پس آن می‌گویند که تعطیلات را کم کنید؛ کما اینکه وقتی هم که تعطیل نیست به بطالت گذشته می‌شود؛ چراکه ما فرهنگ اشتغال و مشغول بودن هم نداریم؛ این موضوع آنقدر جدی است که در ادارات ما یک کارمند خانم و آقا نمی‌داند زمانی در محل کار چگونه باید شاغل باشد.
*طاغوت فرهنگی به چه معناست و جامعه چه وظیفه‌ای در این موضوع دارند؟
مشکل امروزی که مردم تضادها را در رسانهها می‌بینند این است که رسانه‌های ما هم نمی‌داند چه چیزهایی را باید بگویند و چه هدفی دارند؛ شاخصه‌ها، سلیقه‌ای تایید می‌شود و اگر افراد با این شاخصه‌ها تطابق پیدا کردند صفت خوب بودن را به او می‌دهیم و اجازه می‌دهیم سخنانش را مردم بشنوند، اما اگر با این شاخصه‌ها تطبیق پیدا نکردند می‌گوییم که خلاف جهت آب حرکت می‌کنند و آنها را ترد می‌کنیم؛ ما باید بدانیم که نه در جهت آب و نه در جهت خلاف آب بلکه در جهت وظیفه‌ای که داریم باید شنا کنیم.
امروز مکررا می‌گوییم طلاق زیاد شده است؛ اما چرا به این سوال پاسخ نمی‌دهیم که چرا این اتفاق رخ داده است؟ اگر رسانه، حوزه، سازمان تبلیغات، وزارت فرهنگ، فیلم‌ساز، قصه‌نویسان و کاتبان و کل جامعه فرهنگی ما طاغوت فرهنگی را بشناسند آینده نگر میشوند و از امروز به فکر خواهند بود تا کاری کنند که در آینده مشکلات و آسیب‌ها به حداقل برسد؛ رسانه ما باید فیلم‌هایی بسازد که 10 سال آینده بچه طلاق چه می‌شود؛ خانم مطلقه و مرد طالق چه میشوند؛ ما اینها را نمی‌بینیم؛ اما 10 سال بعد که در چاه بچه‌های طلاق و زنان مطلقه و مردان طالق افتادیم، نمی‌دانیم با آنها چه کنیم؛ اینجاست که باید به خود بگوییم 10 سال قبل باید به فکر این موضوع می‌افتادیم. طاغوت فرهنگی یعنی همین.
ضعف بزرگ ما در هیئت‌ها
چگونه است که ما برای جلوگیری از طاغوت سیاسی قانون گذاشته‌ایم و هر رئیس جمهور را چهار سال یک بار با شرایط خاص خودش انتخاب می‌کنیم؛ اما آیا برای فرهنگیانمان اینچنین کاری نکرده‌ایم؟ ضعف بزرگ ما امروز در هیئت‌ها چیست؟ این است که تنها بدنبال آن روحانی و مداحی می‌رویم که روی آنتن و چهره شناخته شده در جامعه هستند؛ خیلی اوقات می‌گویند فلانی چیزی برای گفتن نداشت، سوال می‌کنیم چرا دعوت شد؟ پاسخ می‌دهند چون فلانی روی آنتن سیما است و مردم را به هیئت می‌کشاند.
رسانه ما می‌گوید جهت آب شنا کنید نه جهت وظیفه
قبل از انقلاب روئسای هیئت‌ها، حوزه‌های علمیه می‌رفتند و پای درس روحانیون و علما می‌نشستند، تا استادی که حرفی برای گفتن داشت را به مجلسشان دعوت کنند؛ حرف برای گفتن یعنی هم مطلب برای گفتن داشته باشد و هم بیان خوبی در ارائه کند؛ لذا می‌دیدم منبری‌‌های آن زمان امثالی همچون آیت‌الله وحید خراسانی، آیت‌الله مکارم شیرازی بودند که درجه تدین و فرهنگ داشتند و باعث شدند شاه از کشور بیرون شود؛ امروز این مسئله در جامعه ما گم شده است؛ اگر یک منبری امروز در جامعه مطلبی را خلاف جریان بگوید مردم ابتدا او را مسخره و بعد هم نهی می‌کنند؛ آن روحانی هم اگر ادامه دهد طردش می‌کنند؛ رسانه ما اینگونه شده که می‌گوید جهت آب شنا کنید نه جهت وظیفه؛ تعارض فرهنگی که امروز شاهد آن هستیم به دلیل است که به طاغوت فرهنگی توجه نداریم.
*طاغوت فرهنگی چگونه بر مسائل مذهبی و سبک زندگی جامعه اثر می‌گذارد؟
عید شده بود و نوه مرحوم بهبهانی، با یک لباس شیک پیش او آمد؛ مرحوم بهبهانی با دیدن این تصویر مادر نوه‌اش را کنار کشید و در گوشش گفت اگر تو مختار باشی بین دل به دست آوردن و یا دل شکستن کدام را انتخاب می کنی؟ عروس در جواب گفت قطعا دل به دست آوردن را؟ مرحوم بهبهانی به او گفت امروز در شهر یتیم زیاد است، اما زمانی که شما این لباس‌های جدید را تن فرزندانت می‌کنی آن بچه یتیم حسرت می‌خورد، اما اگر یک لباس ساده بر تن کند، مادر آن بچه یتیم خود با پوشش خود و بچه‌هایش دیگر ناراحت نمی‌شود.
کاری کرده‌ایم که از روز ولادت حضرت علی(ع)، بچه‌های یتیم و طلاق خاطره بدی پیدا کنند
جامعه امروز ما پر است از بچه‌های یتیم، شهید و طلاق؛ اما می‌بینیم که ما می‌آییم و روز پدر می‌گذاریم؛ یا فکر نمی‌کنیم این بچه‌ها با این رفتار‌ها به هم می‌ریزند؟ اینها اگر این مشکلات را در خودشان بریزند یک آسیب دارد و اگر در خانواده بریزند آسیب بزرگ دیگری است؛ متاسفانه ما کاری می‌کنیم که از روز ولادت حضرت علی(ع)، بچه‌های یتیم و طلاق خاطره بدی پیدا کنند؛ امروز که من این حرف‌ها را می‌زنم قطعا خیلی‌ها باور نخواهند کرد و آن را به سخره می‌گیرند ولی مطمئن باشید که 10 سال دیگر به این موضوع خواهیم رسید. درحالی که ما باید کاری کنیم روز ولادت حضرت علی به واقع روز ولادت ایشان باشد؛ پس به‌جای اینکه بگوییم روز پدر باید همچون حضرت علی(ع) در این روز هدیه‌ای را برای فقرا و یتیمان ببریم؛ آن زمان است که روز ولادت حضرت یکی از مهمترین روزهای ما می‌شود.
طاغوت‌های فرهنگی مخفی...
در جامعه‌ای که آمار طلاق بالا است روز زن و مادر معنا نخواهد داشت؛ اینها طاغوت‌های فرهنگی مخفی هستند، یک عده وقتی این را بیان می‌کنیم با چهره‌های حق به جانب جلو می‌آیند که آیه «وَ بِالْوالِدَیْنِ إِحْساناً» را پس حذف کنید؛ پس باید دانست زمانی که می‌خواهیم این آیه را بگوییم روز تعیین نمی‌کنیم، بلکه یک مقدمه و موخره دارد و شما باید حتی اگر پدر و مادرتان از دنیا رفته‌اند احترامشان کنید؛ حتی اگر به دین دیگری باشند؛ حتی روایت داریم که پدر و مادر می‌توانند در برزخ هم فرزند خود را آق والدین کنند؛ اما وقتی جامعه امروز در روز ولادت حضرت علی(ع)؛ تبلیغات روز پدر می‌کند و مغازه‌ها، بازار تماما تبلیغات روز پدر را انجام می‌دهند، نهایتا این می‌شود که بچه‌های یتیم و طلاق مقابل پدر و یا مادرشان می‌ایستند و عقده می‌کنند.
سندی دارم که یکی از معلمان عزیز می‌گفت، زمانی که برای بچه‌های کلاس دیکته می‌گفتم، برخی بچه‌ها وقتی به کلمه بابا می‌رسیدند از نوشتنش امتناع می‌کردند؛ اوایل فکر می‌کردیم این بچه بلد نیست این کلمه را بنویسد؛ اما بعد از مشاوره به ما گفت، بابایی که مادرم را طلاق داد هیچ وقت نمی‌نویسم؛ این نشان می‌دهد که متن کتب درسی ما هم باید تغییر کند و واقع نگرانه باشد و بچه‌های یتیم، بچه‌های شهدا و امثال اینها با این متون آسیب می‌بینند.
*راهکار چیست؟
اگر می‌خواهیم فضای منحرف فعلی را که در رسانه، هیئات، جامعه، متن زندگی و در سبک زندگی ما است، را کم کنیم باید طاغوت فرهنگی را جدی بگیریم؛ وقتی مدام بگوییم کار فرهنگی اما شعاری رفتار کنیم و عمل نداشته باشیم کاری پیش نخواهیم برد؛ ما بارها برای بی‌حجابی گفته‌ایم که باید کار فرهنگی شود، اما هیچ کار فرهنگی برای این مسئله تاکنون انجام ندادهایم. چرا در تلویزیون ما مسئله حجاب تبلیغ نمی‌شود؟ ما امروز می‌گوییم باید با ماهوارهها مقابله کنیم اما نحوه مقابله با آن را یاد نگرفتهایم؛ پس ضروری است که به فرهنگ خودمان برگردیم؛ تا زمانی که به خودمان برنگردیم این موفقیت حاصل نمی‌شود.
تمام زندگی ما سبک مد مقلد شده است
بارها دیده‌ایم که جوانان عرب هرچقدر هم که ثروتمند باشند با لباس محلی خودشان در محیط حاضر میشوند و یک جوان عرب را نخواهیم دید که با لباس مقلد و مد روز بیرون بیاید و جالب اینجاست که هیچ ادعایی هم در اینباره ندارند و با فرهنگشان زندگی می‌کنند؛ متاسفانه ما ادعای فرهنگ و تدین داریم ولی تمام زندگی‌مان سبک مد مقلد شده است؛ از همین جهت آسیب‌های روانی، اجتماعی، اقتصادی و روحی فراوانی می‌بینیم.
زمانی‌که مقام معظم رهبری بحث نامگذاری را مطرح می‌کنند، تنها شعار نیست و برای این است که ما را بشناسند؛ لذا اگر سینمای ما، رسانه ما، حوزه ما و امثال اینها موفق نیستند بخاطر این است که به طاغوت فرهنگی توجه نمی‌کنند و آن را فراموش کرده‌اند.
گفت‌وگو از وهاب خدابخشی
