سید احمد برآبادی مسئول حوزه پژوهش و مطالعات میراث فرهنگی خراسان جنوبی در گفتوگو با خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) از خراسانجنوبی گفت: در شبهاي ماه مبارک رمضان پس از نماز و افطار عدهاي از پسران نوجوان در دستههاي چند نفري به در خانههاي مردم به ويژه توانگران رفته و به اميد گرفتن انعام (تنقلات و یا وجه نقد) اشعاري خاص ميخواندند كه در اصطلاح محلي به آن رمضانی ميگفتند.
وی اظهار کرد: رمضانخوانی به اين ترتيب بود که به جلوي درب هر خانه كه ميرسيدند براي اينكه مطمئن شوند كسي در خانه هست يا نه يك نفر از بچهها كه او را با عنوان استاد برگزيدهاند با صداي بلند ميگفت: «رَمِزُاْني مارْ وَاْ مِدِيْ يا وَرْ خُانِمْدِ رمضاني ما را مي دهيد يا بخوانيمش».
مسئول حوزه پژوهش و مطالعات میراث فرهنگی خراسان جنوبی بیان کرد: اگر در خانه كسي بود و چيزي به آنها ميداد به درب خانه ديگر ميرفتند وگرنه اگر احساس ميكردند که كسي در خانه هست و جوابي نميدهد خواندن رمضاني را آغاز ميكردند.
برآبادی ادامه داد: ابتدا استاد يك مقدمه و دعايي ميخواند و شاگردان بعد از هر جمله او آمين میگفتند و يادي از حضرت محمد (ص) و حضرت علي (ع) ميكردند و رباعيهايي در مرثيه ائمه اطهار(ع) ميخواند.
وی با اشاره به اینکه مراسم رمضانخوانی به شماره 811 در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده، یادآور شد: اين مراسم در شهرها و روستاهاي بيرجند، قاين، نهبندان، سربيشه برگزار ميشود.
سپیده قلندری اسفدن