ماه مبارک رمضان به پایان رسیده است؛ ماهی که سی روز از سال را به خود اختصاص داده و مسلمانان در آن مهمان خداوند میشوند و دقایقشان را با روزه، نماز، قرائت قرآن و انفاق سپری میکنند. ماه مبارک رمضان فرصتی برای خودسازی خوانده میشود، برخی آن را فرصتی برای خودآگاهی میدانند، هر چه باشد زندگی دینی در این ماه پررنگتر است.
برای ارزیابی یک ماه عبادت چه باید کرد؟ چگونه باید متوجه شویم که این ماه را به خوبی به عبادت خداوند پرداختهایم؟ عباس تقویان، عضو هیئت علمی دانشگاه امام صادق(ع) در این خصوص معتقد است که نتایج این ماه باید خود را در سال بعدی و در دو بعد اجتماعی و فردی نشان دهد. وی بر آن است که این ماه شروعی دوباره است برای زندگی ایمانی. تقویان معتقد است که ما دچار شتابزدگی و روزمرگی در زندگی مدرن شدهایم و ماه مبارک رمضان ظرفیتسازی برای استفاده از معنویت و نورانیت زندگی دینی است که باید قدر دانسته شود. در پی مشروح گفتوگوی
خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) با تقویان را میخوانید:
تقویان در پاسخ به این پرسش که چه میزانی برای سنجش اعمال در ماه رمضان وجود دارد، گفت: ضمن آرزوی قبولی طاعات و عبادات عزیزان در ماه رمضان، این ماه، ماه خودسازی، تهذیب و انسانسازی است و با توجه به بسترها و ظرفیتهای بسیار مناسب این ماه که در اقدامی اجتماعی و جمعی همه ملت ما در یک مسلک تهذیبی گروهی وارد میشوند، این بستر فراهم میشود که توجهات معنوی جامعه بیشتر شود.
عضو هیئت علمی دانشگاه امام صادق(ع) ادامه داد: طبیعتا طاعات و عبادات مردم رنگ و بوی بیشتری به خود میگیرد و و بعد از یک ماه توجهات معنوی خاص انتظار میرود که جامعه ما به سمت نوعی نگرش اخلاق و تربیتی حرکت کرده باشد و این باید اثر خود را پس از ماه مبارک رمضان در همه ابعاد فردی و اجتماعی زندگی ما نشان دهد.
تقویان تصریح کرد: ماه رمضان شروعی دوباره برای ایجاد یک حیات معنوی و معقول است و دمیدن روح معنویت در جامعه و ما نباید ماه رمضان را نباید منقطع از بقیه ماهها بدانیم و این یک ماه باید یازده ماه دیگر ما را جهتدهی کند و این مانند شارژ یک باطری خالی شده و در شرف خالی شدن است که ماه رمضان این باطری معنویت زندگی ما را پر میکند و باید پشتوانهای باشد برای یازده ماه بعد تا به رمضان سال آینده متصل شویم.
عضو هیئت علمی دانشگاه امام صادق(ع) در پاسخ به این پرسش که با توجه به پایان این ماه و جایگاه آن در ارتباط با ماههای دیگر چگونه باید این ارتباط را بر قرار کنیم؟ گفت: برقرار کردن این ارتباط در گرو این است که ما خود را مرتبط با دستاوردهای ماه رمضان قرار دهیم، اگر برای مثال در ماه رمضان یک جزء قرآن میخواندیم، باید این روش را ادامه دهیم، البته میتوان به لحاظ حجمی و کمی به همان مقدار نباشد، اما باید آن شیوه مناسب را داشته باشیم.
وی تصریح کرد: همان طور که ما در این ماه توجه به مضامین بلند ادعیه داشتیم و از آنجا که ادعیه ما آنقدر غنی است که مدرسه انسان سازی است، در ماههای دیگر نیز ما باید به این دعاها توجه داشته باشیم.
تقویان افزود: همان طور که در ماه مبارک رمضان توجه ویژهای به نیایش و عبادت داشتیم و رویکردمان نماز اول وقت و جماعت بود در غیر ماه مبارک نیز این را حفظ کنیم. شیوه و ترتیب اثرگذاری ماه رمضان در ماههای دیگر به این ترتیب است که ما خودمان را در ارتباط با ماه رمضان و عملکرد مطلوبی که در ماه رمضان وجود داشته است، قرار دهیم.
وی تصریح کرد: به هر حال در یک کلمه اگر بخواهیم خلاصه کنیم باید بگویم که ما باید غفلتزدایی کنیم. متاسفانه غفلت گریبان بسیاری از ما را در زندگی روزمره گرفته است. روزمرگی زندگی باعث می شود که انسان از فضاهای نورانی و معنوی مقداری فاصله بگیرد ماه رمضان ماهی است که این ظرفیت برای انسان ایجاد میشود.
عضو هیئت علمی دانشگاه امام صادق(ع)ادامه داد: در یک جمله ما باید غفلت زدایی بکنیم، متأسفانه غفلت زندگی ما را گرفته و ما دچار روزمرگی شدهایم. ما گرفتار شتابزدگی در روابط اجتماعی شدهایم و برای تامین زندگی دنیوی خودمان از بسیاری حیطههای معنوی و نورانی فاصله گرفتهایم. ماه رمضان فرصتی دوباره به ما داد که ظرفیتسازی کرده و از بستر نورانی و معنوی ایجاد شده برای شکلدهی حیات معنوی، اجتماعی و فردی خودمان در سایر ماههای سال استفاده کنیم.
تقویان در پایان گفت: باید دستاوردهای ماه رمضان را حفظ کرده و به عنوان نوعی شروع به آن نگاه کرد و آن سلوک معنوی را که در ماه رمضان آغاز کرده بودیم، بعد از ماه رمضان تداوم ببخشیم.