بسمالله الرحمن الرحیم
اللَّهُمَّ اجْعَلْ صِيَامِي فِيهِ بِالشُّكْرِ وَ الْقَبُولِ عَلَى مَا تَرْضَاهُ وَ يَرْضَاهُ الرَّسُولُ مُحْكَمَةً فُرُوعُهُ بِالْأُصُولِ بِحَقِّ سَيِّدِنَا مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّاهِرِينَ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ.
خدايا روزهام را در اين ماه، بر پايه آنچه تو و پيامبر آن را میپسندد مورد سپاس و پذيرش قرار ده، درحالیکه فروعش بر اصولش استوار باشد، به حق سرورمان محمد و اهلبیت پاكش، و سپاس خداى را پروردگار جهانيان.
و امروز روز آخر این ماه است و آخرین ایستگاه!
نگاه و درخواستمان به خودِ روزهداریمان در این ماه معطوف شده است؛ و از خداوند پذیرش و تشکر او را بر این روزهداریهایمان میطلبیم و امیدواریم که این عبادات ما باعث رضایت خداوند و رسول و فرستاده او شده باشد.
همچنین سعی در محکم کردن فروع و با اصول را داریم و اینها را با پیش کشیدن نام پیامبر اکرم (ص) و خاندان پاک و مطهرش درخواست کردهایم.
در دعای امروز شکر و قبول روزهداری ما همراه هم آمدهاند و همچنین است رضایت خداوند و رضایت رسول (ص). آیا همانطور که تشکر و سپاسگزاری از هر امری منوط و متوقف و فرع بر قبول و پذیرش آن است آیا نمیتوان گفت که رضایت خداوند نیز به رضایت رسول و فرستاده او گرهخورده است؟ و متفرع بر آن قرارگرفته است؟
آیا نمیشود احتمال داد که این اصولی که از آن نام برده میشود و وسیله تحکیم فروع این عبادت برشمرده شده است همانهایی باشند که در فراز بعد از آنان نام برده میشود؟!
محمد (ص) و خاندان پاکش (ع)!!
اینها اصولی هستند که قبول طاعات و عبادات ما به آنها گرهخورده است که اینان راهبرند و راههای آسمان را میشناسند و آن را تا دو قدم مانده به او و حتی نزدیکتر پیمودهاند و بالا رفتهاند، انسان را با جامعیتش و هستی را در کلیتش میشناسند. راه و رهرو و راهرو را به خوبی میشناسند که با وحی مرتبطاند و مستقیم و غیرمستقیم به آن اتصال دارند و با کلامشان و شیوه زندگیشان و دستگیریشان و ... انسان را تا انتها در این راه همراهی میکنند.
او را براین نعمتها سپاس میگوییم که همه سپاسها برای خدایی است که او پروردگار جهانیان است.
داریوش (مصطفی) اسماعیلی