پشتکار آیت‌الله میرزاجواد تبریزی الگویی برای طلاب است
گروه حوزه‌های علمیه: استاد حوزه علمیه با تمجید از شخصیت والای آیت‌الله تبریزی گفت: پشتکار و غنیمت دانستن فرصت از ضفات بارزی است که باید برای طلاب الگو باشد.
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) حجت‌الاسلام و المسلمین فاضل کدکنی، استاد حوزه علمیه دیشب 28 تیرماه در مراسم یازدهمین سال ارتحال آیت‌الله العظمی میرزاجواد تبریزی که در مدرسه علمیه آن مرحوم در قم برگزار شد گفت: آنچه ائمه(ع) در طول دوره حضور خود در حیات اجتماعی مسلمین انجام دادند صرفا تکلیفی الهی و دستوری از ناحیه خداوند بوده است.
وی با اشاره به روایاتی در باب الحجه شریف کافی اظهار کرد: در دوره امام صادق(ع) مردم در ضلالت و گمراهی ناشی از تبلیغات مسموم معاویه و علمای درباری آن دوره بودند زیرا معاویه دستور به جعل احادیث و دروغ‌پردازی در مورد پیامبر و امام علی(ع) کرده بود و از طرف دیگر اجازه نقل حدیث به صحابه نیز در دوره خلفا ممنوع شد.
این استاد حوزه با بیان اینکه در دوره امام صادق که فضای سیاسی نسبتا برای فعالیت آن امام باز شد ایشان رسالت سنگینی در احیای دین داشتند تصریح کرد: خداوند بر گردن او این رسالت را گذاشت که باید نهاد حوزه و درس و بحث و دانشگاه تشکیل دهد و ایشان نیز چهار هزار شاگرد در رشته‌های مختلف علمی که برخی تا 220 رشته ذکر کرده‌اند از سوی این امام ایجاد شد.
وی افزود: امام صادق اصحاب بزرگی در رشته‌های تفسری و کلامی و ... تربیت و به بلاد مختلف فرستادند تا مکتب امام را ترویج کنند و در برابر شبهات و سؤالات منحرفان بایستند به دفاع فکری از مکتب بپردازند.
فاضل کدکنی با اشاره به برپایی خیمه از سوی امام در مراسم حج و در سرزمین منا برای پاسخ به سؤالات مسلمین به ذکر داستانی از مناظره هشام از شاگردان امام با فردی از شام پرداخت و اظهار کرد: در این مناظره که به دستور امام صادق از سوی هشام به عنوان صحابی متکلم برگزار شد این شاگرد بر مبنای قرآن کریم و سیره استاد و امامش مودبانه و با جدال احسن به مناظره پرداخت و به طرح چند سؤال اقدام کرد.
وی ادامه داد: وی از مرد شامی پرسید آیا خداوند مصلحت بندگان را بهتر از خودشان می داند که جواب مرد، خداوند بود؛ دوباره پرسید خدا برای سعادت دنیا و آخرت انسان چه کرده است که او جواب داد پیامبران را فرستاده و برای مسلمین حضرت محمد(ص)؛ هشام پرسید بعد از پیامبر چه کرده است که مرد شامی جواب داد قرآن را فرستاده تا قیامت حکم بین مسلمین باشد، هشام سؤال کرد اگر مسلمین در مورد برداشت از قرآن دچار اختلاف شدند خدا چه راهی برای حل آن قرار داده است که مرد شامی در پاسخ درماند و هشام گفت: خداوند امامان را قرار داد تا در امور اختلافی میان مسلمین قضاوت کنند و حرف آنان حجت باشد.
وی ادامه داد: این مرد شامی به محضر امام مشرف شد و وقتی معجزات و کراماتی از آن حضرت دید به تشیع ایمان آورد و مکتب امام صادق(ع) را پذیرفت.
این استاد حوزه عنوان کرد: در دوران غیبت که دست ما از وجود امامان معصوم خالی است خودشان ما را به فقهایی ارجاع داده‌اند که صائن لنفسه، مخالف لهوا و مطیع لامر مولا هستند؛ مراجع تقلیدی که جا پای جای اهل‌بیت(ع) می‌گذارند بنابراین خداوند برای دوره غیبت نیز تکلیف را روشن کرده است.
فاضل کدکنی تصریح کرد: امام صادق(ع) و امام باقر(ع) به شاگردان خود می‌فرمودند شما بروید در مسجد بنشینید و فتوا بدهید و مردم را به احکام شرعی آگاه سازید و این رویه در دوره غیبت نیز تا امروز طی شده است و حتی وقتی شیخ مفید در فتوایی مرتکب اشتباه شد نقل است که امام زمان(عج) را ملاقات کرد و امام فرمود تو نباید از فتوا کناره‌گیری کنی ما اشتباهات را گوشزد می‌کنیم و اصلاح خواهیم کرد.
وی با اشاره به جایگاه فقها در نزد ائمه(ع) بیان کرد: یکی از پرچمداران عالم اسلام و مراجع تقلید و فقهایی که مصداق روایات ائمه(ع) هستند آیت‌الله میرزاجواد تبریزی بود که عمرش را در راه ولایت صرف کرد و خودش را فانی در این مسیر می‌دانست.
فاضل کدکنی عنوان کرد: به تصریح وابستگان و اقوام، ایشان از هوش سرشاری برخوردار بود به گونه‌ای که وقتی وارد مدرسه شد و چندسالی درس خواند و قصد ورود به حوزه را کرد معلمانش مانع شدند و از والدینش خواستند جلوی این تصمیم را بگیرند که در نهایت نیز کار به استخاره انجامید و در استخاره آیه‌ای آمد که نشان داد مسیر این دانش آموز باهوش مسیری روشن و درخشان است.
این استاد حوزه علمیه اظهار کرد: وی در مدرسه طالبیه تبریز دوره سطح را خواند و در مدت کوتاهی بعد از ورود به حوزه قم، به ممتحن حوزه تبدیل شد و بلوغ خود را نشان داد تا جایی که مورد توجه زعیم حوزه یعنی آیت الله العظمی بروجردی قرار گرفت و مدتی بعد نیز جلسه درسی تشکیل داد که مملو از طلبه بود.
وی ادامه داد: پشتکار و نظم از ویژگی‌های آن مرحوم بود و فرصت‌ها را برای نوشتن و تحقیق و تدریس مغتنم می‌دانست و از دست نمی‌داد و به دفعات زیادی دیده شده است که تا صبح مشغول مطالعه و تحقیق در مسایل دینی و تهجد و شب زنده‌داری بوده است.
