یک نقاش قهوه‌خانه:
تجلی عشق به ائمه(ع) در نقاشی قهوه‌خانه‌ای/ تاروپودی از ارزش‌های دینی و ملی
گروه هنر: مهدی اسماعیل‌زاده، نقاش قهوه‌خانه یک ویژگی بارز و اصلی دارد. آنهم این‌که عاشق ائمه(ع) است، والا در این هنر نه پولی وجود دارد نه شهرتی که فردی بخواهد به طمع آن به این هنر ورود کند.
مهدی اسماعیل‌زاده، نقاش قهوه‌خانه در گفت‌وگو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن (ایکنا) با بیان این‌که نقاشی قهوه خانه‌ای بدون عشق به ائمه رشد نخواهد کرد، گفت: در نقاشی مهمترین فاکتور یادگیری این هنر، داشتن استعداد و علاقه است که می‌تواند موفقیت او را تضمین کند، اما در نقاشی قهوه‌خانه‌ای وضعیت متفاوت است، چون در این حوزه تنها عشق و علاقه به ائمه است که می‌تواند موفقیت در این حوزه را تضمین کند.
وی افزود: البته به هیچ وجه نمی‌خواهم منکر نقش تکنیک شوم، اما تکنیک در مرحله دوم یادگیری نقاشی قهوه‌خانه‌ای قرار دارد. برای درک بهتر می‌خواهم به نکته‌ای اشاره کنم. در هر هنری، هنرمند برای خلقت اثری هنری خود به روی دستاوردهای مادی آن نیز حساب باز می‌کند، چون باید پول باشد تا هنرمند بتواند ادامه دهد، اما در نقاشی قهوه‌خانه‌ای پولی نیست که فردی بخواهد به عشق آن کاری را خلق کند، برای همین است که می‌گویم هر آنچه در این هنر وجود دارد بر پایه عشق شکل گرفته است.
این نقاش ادامه داد: متاسفانه این هنر به‌شدت مهجور است و حتی فرصت دیده شدن برای آن فراهم نیست! برای مثال اگر بخواهیم نمایشگاهی دایر کنیم با سختی فراوانی مواجه خواهیم شد. برای همین هم معمولاَ نمایشگاه اختصاصی در این حوزه از نقاشی قهوه‌خانه برگزار نمی‌شود، البته تمام تلاشم این است که تا پایان سال یا حداکثر اوائل سال 97 نمایشگاهی به صورت انفرادی بر پا کنم که در آن نقاشی قهوه‌خانه‌ای به نمایش در آمده باشد.
وی درباره فعالیت‌های خود نیز این‌چنین اطلاع رسانی کرد: هم‌اکنون در حال کار به روی پرده‌ای درویشی هستم که در نیمه راه آن هستم. این کار در متراژ سه در یک و نیم خلق خواهد شد. برای خلق این کار از جایی سفارش نگرفته‌ام، تنها عشقی که به امام حسین(ع) دارم مرا برای کشیدن این کار مشوق بوده است. در این پرده درویشی مضامینی چون؛ عاشورا، معاد، آخرت و... تصویر شده است.
این نقاش قهوه‌خانه در انتهای سخنان خود تصریح کرد: هنر این مرز و بوم این روزها از ارزش‌های دینی و ملی فاصله گرفته است. گواه این ادعا هم به حاشیه رفتن هنرهایی چون نقاشی قهوه‌خانه‌ای است. برای رونق این هنر نیز تنها نباید به کمک مدیران و دولتمردان تکیه کرد، بلکه باید فرهنگی را در بین مردم رواج داد که در آن هنرهایی چون نقاشی قهوه‌خانه‌ای جایگاهی شایسته داشته باشند.
وی افزود: البته به هیچ وجه نمی‌خواهم منکر نقش تکنیک شوم، اما تکنیک در مرحله دوم یادگیری نقاشی قهوه‌خانه‌ای قرار دارد. برای درک بهتر می‌خواهم به نکته‌ای اشاره کنم. در هر هنری، هنرمند برای خلقت اثری هنری خود به روی دستاوردهای مادی آن نیز حساب باز می‌کند، چون باید پول باشد تا هنرمند بتواند ادامه دهد، اما در نقاشی قهوه‌خانه‌ای پولی نیست که فردی بخواهد به عشق آن کاری را خلق کند، برای همین است که می‌گویم هر آنچه در این هنر وجود دارد بر پایه عشق شکل گرفته است.
این نقاش ادامه داد: متاسفانه این هنر به‌شدت مهجور است و حتی فرصت دیده شدن برای آن فراهم نیست! برای مثال اگر بخواهیم نمایشگاهی دایر کنیم با سختی فراوانی مواجه خواهیم شد. برای همین هم معمولاَ نمایشگاه اختصاصی در این حوزه از نقاشی قهوه‌خانه برگزار نمی‌شود، البته تمام تلاشم این است که تا پایان سال یا حداکثر اوائل سال 97 نمایشگاهی به صورت انفرادی بر پا کنم که در آن نقاشی قهوه‌خانه‌ای به نمایش در آمده باشد.
وی درباره فعالیت‌های خود نیز این‌چنین اطلاع رسانی کرد: هم‌اکنون در حال کار به روی پرده‌ای درویشی هستم که در نیمه راه آن هستم. این کار در متراژ سه در یک و نیم خلق خواهد شد. برای خلق این کار از جایی سفارش نگرفته‌ام، تنها عشقی که به امام حسین(ع) دارم مرا برای کشیدن این کار مشوق بوده است. در این پرده درویشی مضامینی چون؛ عاشورا، معاد، آخرت و... تصویر شده است.
این نقاش قهوه‌خانه در انتهای سخنان خود تصریح کرد: هنر این مرز و بوم این روزها از ارزش‌های دینی و ملی فاصله گرفته است. گواه این ادعا هم به حاشیه رفتن هنرهایی چون نقاشی قهوه‌خانه‌ای است. برای رونق این هنر نیز تنها نباید به کمک مدیران و دولتمردان تکیه کرد، بلکه باید فرهنگی را در بین مردم رواج داد که در آن هنرهایی چون نقاشی قهوه‌خانه‌ای جایگاهی شایسته داشته باشند.
