در کمال ناباوری اظهارات مهندسپور حاکی از تغییرات در ساختار اجرایی این جشنواره، حذف و تعدیل بسیاری از بخشهایی بود که به اعتقاد دبیر اعتبار جشنواره را زیر سؤال بردهاند و لذا لزومی به ایجاد و برگزاری آنها نیست؛ جناب دبیر جشنواره با اعتقاد به کوچک شدن جشنواره معتقد است که باید اهتمام بیشتر بزرگترین رویداد تئاتری کور بر روی بخشهایی باشد که ماهیت اجرایی بر صحنه تئاتر دارد و لذا جشنواره جایی برای برگزاری مسابقاتی در زمینه نمایشنامهنویسی، تئاتر خیابانی و نظایر آن نیست.
مهندسپور معتقد بر این نکته است که باید برای تخصصی شدن هر یک از بخشهای جشنواره «تئاتر فجر» به دنبال پدیدآوردن رویدادهای مستقلی باشیم و جشنواره «تئاتر فجر» نباید جور همه این بخشها را بکشد و متحمل بار اضافی شود که به واسطه برگزاری در روند اجرایی جشنواره، اعتبار بخشهای اصلی را تحتالشعاع خود در میآورد.
این نکته در شرایطی مطرح میشود که هنوز هیچ ساز و کار اجرایی در قالب رویداد و یا جشنوارهای مستقل برای هر یک از بخشهایی که بنابر نظر مستقیم دبیر جشنواره از «تئاتر فجر» منفک شدهاند در نظر گرفته نشده و طبق این روال عرصه تئاتر حرفهای کشور در بخشهایی کلیدی همچون نمایشنامهنویسی و یا گونهای از تئاتر به نام تئاتر خیابانی که مورد وثوق و استقبال مخاطبان قرار میگیرد بلاتکلیف خواهد ماند و گویا هیچ کس زین پس تا مگر عزمی برای سر و سامان دادن به تلاش آنها به وجود آید، پاسخگو نیست.
نکته جالب توجه اینکه در سی و ششمین دوره از جشنواره «تئاتر فجر» دبیر این رویداد بزرگ تئاتری از میان جامعه علمی و دانشگاهی تئاتر انتخاب شده است؛ فردی که دنیا دیده است و هر جا که صحبت میشود سعی در مقایسه رویدادها و جشنواره های تئاتری با مابه ازاهای جهانی و استاندارد آن دارد اما با این تفاصیل آیا آنچه که او از رهگذر مشورت با مشاورانش قرار است در جریان روند اجرایی سی و ششمین جشنواره «تئاتر فجر» اعمال کند منطبق با رویدادهای و جریانات استاندارد تئاتر روز دنیاست یا خیر؟
پاسخ به این پرسش و بسیاری مسائل موهوم دیگر که نیاز به شفافسازی در آن وجود دارد منجر به طراحی سوژهای شد که در قالب آن قصد داریم با کارشناسان، کارگردانان و مدرسان تئاتر در مورد درستی و نادرستی آن در سرنوشت هنرهای نمایشی کشور به بحث و بررسی بپردازیم.
سجاد دبیریان