ماجرای تاجر ثروتمند و زیارت امام رضا
«تاجر ثروتمندی به زیارت امام رضا (علیه السلام) مشرف شد. هر روز به حرم می آمد؛ اما دریغ از یک قطره اشک؛ دل سنگین بود و هیچ حالی نداشت.
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) افکارنیوز نوشت: زیارت با معرفت این است که هر که امام رضا (علیه السلام) را دوست دارد، دوستان حضرت را هم دوست داشته باشد و کمکشان کند….
یکی از اساتید نقل می کردند؛ «تاجر ثروتمندی به زیارت امام رضا (علیه السلام) مشرف شد. هر روز به حرم می آمد؛ اما دریغ از یک قطره اشک؛ دل سنگین بود و هیچ حالی نداشت. با خودش فکر کرد که دیگر فایده ای ندارد؛ برای همین، برای برگشت بیلط هواپیما گرفت. هنوز تا پرواز، چند ساعتی وقت داشت.
در کوچه ای راه می رفت که دید پیرمردی بار سنگینی روی چرخ دستی اش گذاشته و آن را به سخنی می برد. تاجر کمکش کرد و همزمان به او گفت: «مگر مجبوری این بار سنگین را حرکت بدهی؟» پیرمرد گفت: «ای آقا! دست روی دلم نگذار دختر دم بختی دارم که برای جهیزیه اش مانده ام. همسرم گفته است تا پول جهیزیه را تهیه نکرده ام به خانه برنگردم. من مجبورم بارهای سنگین را جابه جا کنم تا پول بیشتری در بیارم.»
تاجر ثروتمند، همراه پیرمرد رفت و بارش را در مقصد خالی کرد و بعد هم به خانة او رفت. وقتی در خانة پیرمرد رسید، فهمید که زندگی سختی دارند. یک چک به اندازة تمام پول جهیزیه و مقداری هم برای سرمایه به پیرمرد داد. وقتی از آن خانه بیرون می آمد خانوادة پیرمرد با گریه او را بدرقه می کردند. پیرمرد گفت: من چیزی ندارم که برای تشکر به تو بدهم؛ فقط دعا می کنم که عاقبت به خیر شوید و از امام رضا (علیه السلام)) هدیه ای دریافت کنی.
تاجر برای زیارت وداع به حرم مطهر برگشت تا بعد از آخرین سلام، به فرودگاه برود. وقتی به حرم وارد شد، چشم هایش مثل چشمه جوشید و طعم زیارت با حال خوش و با معرفت را جوشید.
زیارت با معرفت این است که هر که امام رضا (علیه السلام) را دوست دارد، دوستان حضرت را هم دوست داشته باشد و کمکشان کند. من اگر به دوستان امام رضا (علیه السلام) اعتنا نکنم، معرفتی ناقص است. در زیارت عاشورا جمله ای است با این مضمون که: «فأسأل الله الذی أکرمنی بمعرفتکم و معرفه أولیایکم و رزقنی البراءة من أعدائکم أن یجعلنی معکم فی الدنیا و الاخرة و أن یثبت لی عندکم قدم صدق فی الدنیا و الاخرة ... .
پس از خدایی که به وسیلة معرفت شما و معرفت دوستانتان مرا گرامی داشت و بیزاری جستن از دشمنانتان را روزی ام کرد، درخواست می کنم که در دنیا و آخرت مرا با شما قرار دهد و در دنیا و آخرت مرا با شما ثابت قدم نگه دارد.... آنکه می بیند پیرمردهایی از دوستان اهل بیت (علیهم السلام) هستند و دارند زیر بار زندگی خم می شوند یا جوانانی (دختران و پسرانی) به خاطر نداشتن جهیزیه و خرج زندگی معطل می مانند [و او می تواند به اندازة توان خودش کاری انجام دهد؛ اما این کار را نمی کند]. انتظار دارد موقع زیارت، امام رضا (علیه السلام) او را تحویل بگیرند. امام رضا (علیه السلام) فرموده اند: «و من تولّی لمحبنا فقد أحبَّنا .... .» آن که ما را دوست دارد، دوستان ما را هم دوست دارد.
یکی از اساتید نقل می کردند؛ «تاجر ثروتمندی به زیارت امام رضا (علیه السلام) مشرف شد. هر روز به حرم می آمد؛ اما دریغ از یک قطره اشک؛ دل سنگین بود و هیچ حالی نداشت. با خودش فکر کرد که دیگر فایده ای ندارد؛ برای همین، برای برگشت بیلط هواپیما گرفت. هنوز تا پرواز، چند ساعتی وقت داشت.
در کوچه ای راه می رفت که دید پیرمردی بار سنگینی روی چرخ دستی اش گذاشته و آن را به سخنی می برد. تاجر کمکش کرد و همزمان به او گفت: «مگر مجبوری این بار سنگین را حرکت بدهی؟» پیرمرد گفت: «ای آقا! دست روی دلم نگذار دختر دم بختی دارم که برای جهیزیه اش مانده ام. همسرم گفته است تا پول جهیزیه را تهیه نکرده ام به خانه برنگردم. من مجبورم بارهای سنگین را جابه جا کنم تا پول بیشتری در بیارم.»
تاجر ثروتمند، همراه پیرمرد رفت و بارش را در مقصد خالی کرد و بعد هم به خانة او رفت. وقتی در خانة پیرمرد رسید، فهمید که زندگی سختی دارند. یک چک به اندازة تمام پول جهیزیه و مقداری هم برای سرمایه به پیرمرد داد. وقتی از آن خانه بیرون می آمد خانوادة پیرمرد با گریه او را بدرقه می کردند. پیرمرد گفت: من چیزی ندارم که برای تشکر به تو بدهم؛ فقط دعا می کنم که عاقبت به خیر شوید و از امام رضا (علیه السلام)) هدیه ای دریافت کنی.
تاجر برای زیارت وداع به حرم مطهر برگشت تا بعد از آخرین سلام، به فرودگاه برود. وقتی به حرم وارد شد، چشم هایش مثل چشمه جوشید و طعم زیارت با حال خوش و با معرفت را جوشید.
زیارت با معرفت این است که هر که امام رضا (علیه السلام) را دوست دارد، دوستان حضرت را هم دوست داشته باشد و کمکشان کند. من اگر به دوستان امام رضا (علیه السلام) اعتنا نکنم، معرفتی ناقص است. در زیارت عاشورا جمله ای است با این مضمون که: «فأسأل الله الذی أکرمنی بمعرفتکم و معرفه أولیایکم و رزقنی البراءة من أعدائکم أن یجعلنی معکم فی الدنیا و الاخرة و أن یثبت لی عندکم قدم صدق فی الدنیا و الاخرة ... .
پس از خدایی که به وسیلة معرفت شما و معرفت دوستانتان مرا گرامی داشت و بیزاری جستن از دشمنانتان را روزی ام کرد، درخواست می کنم که در دنیا و آخرت مرا با شما قرار دهد و در دنیا و آخرت مرا با شما ثابت قدم نگه دارد.... آنکه می بیند پیرمردهایی از دوستان اهل بیت (علیهم السلام) هستند و دارند زیر بار زندگی خم می شوند یا جوانانی (دختران و پسرانی) به خاطر نداشتن جهیزیه و خرج زندگی معطل می مانند [و او می تواند به اندازة توان خودش کاری انجام دهد؛ اما این کار را نمی کند]. انتظار دارد موقع زیارت، امام رضا (علیه السلام) او را تحویل بگیرند. امام رضا (علیه السلام) فرموده اند: «و من تولّی لمحبنا فقد أحبَّنا .... .» آن که ما را دوست دارد، دوستان ما را هم دوست دارد.
