دلایل به نتیجه نرسیدن پژوهش‌های قرآن و سلامت
گروه سلامت: عضو مرکز قرآن، حدیث و طب دانشگاه علوم پزشکی بقیةالله(عج)، به تشریح دلایل به نتیجه نرسیدن پژوهش‌های قرآن و طب پرداخت و نداشتن روش تحقیق مناسب را یکی از این عوامل برشمرد.
احسان آقاپور، عضو مرکز قرآن، حدیث و طب دانشگاه علوم پزشکی بقیةالله(عج)، در گفت‌وگو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)، با اشاره به عدم به سرانجام رسیدن بخشی از پژوهش‌های قرآن و طب موضوع ساختار را عنوان کرد و افزود: زمانی که ساختار یک پژوهش مشخص نباشد، آن پژوهش محکوم به فنا است.
وی با بیان اینکه ایران یک جامعه دینی و اسلامی است و طبیعتا هر کاری که انجام می‌دهیم این ادعا را می‌کنیم که دینی و علمی است؛ تصریح کرد: اما در پژوهش‌های قرآن و طب نتوانستیم نگاه دینی و علمی را ترکیب کنیم، از سوی دیگر برای این هدف نتوانستیم روش تحقیق مناسبی به وجود آوریم به همین دلیل این پژوهش‌ها به نتیجه نمی‌رسند.
آقاپور با بیان اینکه برای رسیدن به هدف توسعه فرهنگ قرآنی و سبک زندگی ایرانی اسلامی، پژوهش‌های قرآن و سلامت تعیین کننده است، گفت: برای این منظور حتما باید روش تحقیق مناسبی برای پژوهش وجود داشته باشد، اما از آنجایی که در مراکز علمی چنین نگرشی وجود ندارد بخش بسیار زیادی از پژوهش‌های قرآن و طب به نتیجه نمی‌رسند.
وی ادامه داد: متأسفانه یکی از بزرگترین چالش‌های ما این است؛ که ما ساختار پژوهشی نداریم یا خیلی دانشگاهی به این نگاه می‌شود که عمدتا نگاه غربی است، یا خیلی حوزوی که نگاه دینی است؛ اگر بتوان این دو نگاه را با هم ترکیب کرده و روش خاصی را با استفاده از این دو نگاه پیاده سازی کنیم مطمئنا این دو روش به نتیجه می‌رسند.
عضو هیئت علمی وزارت بهداشت بیان کرد: بُعد همکاری‌ها و حمایت‌های سازمانی نیز برای رسیدن به نتیجه در این پژوهش‌ها بسیار مهم است، اما در حال حاضر چنین فضایی در سازمان‌های ما وجود ندارد و اصلا اهدافی را در این حوزه برای خود تعیین نکرده‌اند اگر هم این هدف را داشته باشند، فضایی ندارند که بتوانند ساختار فعالیت‌های قرآن پژوهی و طب را به گونه‌ای طراحی کنند تا به نتیجه برسد.
آقاپور بیان کرد: هر چیزی هدفمند باشد و پشت سر آن اهداف خاصی مشخص شود و این اهداف را به صورت مستمر دنبال کرد قطعا به نتیجه می‌رسد، اما اکثر سازمان‌ها این هدف و همت را ندارند.
این پژوهشگر قرآن و سلامت یادآور شد: ما هنوز که هنوز است ضرورت استفاده از آیات قرآنی در حوزه سلامت را نتوانستیم تبیین کنیم و چون نتوانستیم تبیین کنیم اهداف ما به نتیجه نمی‌رسد، هدف ما از استفاده از این آیات در سلامت چیست؟ نگاه ما به سلامت آیا برگرفته از قرآن است یا نیست اینها سؤالاتی است که مبهم است و به همین دلیل مباحث قرآنی و طب یا نتیجه نداده یا اینکه قابل استفاده در مجامع علمی نیست.
وی در ادامه با بیان اینکه نمی‌توان در حوزه قرآن و سلامت کارهای کاربردی انجام داد بیان کرد: بزرگترین ایراد در حوزه قرآن پژوهی و طب این است که ما نمی‌توانیم کارهای کاربردی انجام دهیم و اگر کاری انجام دهیم نمی‌توانیم آن‌ها را در سطح جامعه کاربردی سازی کنیم این مشکل تنها در حوزه قرآن و طب نیست بلکه در سایر حوزه‌های علمی نیز به چشم می‌خورد.
عضو مرکز قرآن، حدیث و طب تصریح کرد: زمانی که نتایج اقدامات قرآن و طب در اختیار مردم قرار نمی‌گیرند و مردم از آن بی‌خبر هستند به تبع اینها کاربردی نمی‌شوند، هر فعالیتی را که بتوان ساختارمند کرد و آن را به صورت مکتوب، رسانه‌ای در آورد و در کارگاه‌ها و کلاس‌ها برای مردم تدریس کرد می‌توان آن را کاربردی کرد.
وی با بیان اینکه ایران یک جامعه دینی و اسلامی است و طبیعتا هر کاری که انجام می‌دهیم این ادعا را می‌کنیم که دینی و علمی است؛ تصریح کرد: اما در پژوهش‌های قرآن و طب نتوانستیم نگاه دینی و علمی را ترکیب کنیم، از سوی دیگر برای این هدف نتوانستیم روش تحقیق مناسبی به وجود آوریم به همین دلیل این پژوهش‌ها به نتیجه نمی‌رسند.
آقاپور با بیان اینکه برای رسیدن به هدف توسعه فرهنگ قرآنی و سبک زندگی ایرانی اسلامی، پژوهش‌های قرآن و سلامت تعیین کننده است، گفت: برای این منظور حتما باید روش تحقیق مناسبی برای پژوهش وجود داشته باشد، اما از آنجایی که در مراکز علمی چنین نگرشی وجود ندارد بخش بسیار زیادی از پژوهش‌های قرآن و طب به نتیجه نمی‌رسند.
وی ادامه داد: متأسفانه یکی از بزرگترین چالش‌های ما این است؛ که ما ساختار پژوهشی نداریم یا خیلی دانشگاهی به این نگاه می‌شود که عمدتا نگاه غربی است، یا خیلی حوزوی که نگاه دینی است؛ اگر بتوان این دو نگاه را با هم ترکیب کرده و روش خاصی را با استفاده از این دو نگاه پیاده سازی کنیم مطمئنا این دو روش به نتیجه می‌رسند.
عضو هیئت علمی وزارت بهداشت بیان کرد: بُعد همکاری‌ها و حمایت‌های سازمانی نیز برای رسیدن به نتیجه در این پژوهش‌ها بسیار مهم است، اما در حال حاضر چنین فضایی در سازمان‌های ما وجود ندارد و اصلا اهدافی را در این حوزه برای خود تعیین نکرده‌اند اگر هم این هدف را داشته باشند، فضایی ندارند که بتوانند ساختار فعالیت‌های قرآن پژوهی و طب را به گونه‌ای طراحی کنند تا به نتیجه برسد.
آقاپور بیان کرد: هر چیزی هدفمند باشد و پشت سر آن اهداف خاصی مشخص شود و این اهداف را به صورت مستمر دنبال کرد قطعا به نتیجه می‌رسد، اما اکثر سازمان‌ها این هدف و همت را ندارند.
این پژوهشگر قرآن و سلامت یادآور شد: ما هنوز که هنوز است ضرورت استفاده از آیات قرآنی در حوزه سلامت را نتوانستیم تبیین کنیم و چون نتوانستیم تبیین کنیم اهداف ما به نتیجه نمی‌رسد، هدف ما از استفاده از این آیات در سلامت چیست؟ نگاه ما به سلامت آیا برگرفته از قرآن است یا نیست اینها سؤالاتی است که مبهم است و به همین دلیل مباحث قرآنی و طب یا نتیجه نداده یا اینکه قابل استفاده در مجامع علمی نیست.
وی در ادامه با بیان اینکه نمی‌توان در حوزه قرآن و سلامت کارهای کاربردی انجام داد بیان کرد: بزرگترین ایراد در حوزه قرآن پژوهی و طب این است که ما نمی‌توانیم کارهای کاربردی انجام دهیم و اگر کاری انجام دهیم نمی‌توانیم آن‌ها را در سطح جامعه کاربردی سازی کنیم این مشکل تنها در حوزه قرآن و طب نیست بلکه در سایر حوزه‌های علمی نیز به چشم می‌خورد.
عضو مرکز قرآن، حدیث و طب تصریح کرد: زمانی که نتایج اقدامات قرآن و طب در اختیار مردم قرار نمی‌گیرند و مردم از آن بی‌خبر هستند به تبع اینها کاربردی نمی‌شوند، هر فعالیتی را که بتوان ساختارمند کرد و آن را به صورت مکتوب، رسانه‌ای در آورد و در کارگاه‌ها و کلاس‌ها برای مردم تدریس کرد می‌توان آن را کاربردی کرد.
