مراقبت از نان سفره/5
مال حرام برخی مشاوران املاک می‌توانست خدمتی دینی باشد
گروه جامعه: درآمد یک مشاور املاک فقط با دریافت کمیسیون بالاتر از حد معمول نیست که حرام می‌شود، بلکه امور کوچکی نیز در این میان هستند که لقمه حرام را میهمان ناخوانده سفره آنان می‌کند و از ارائه خدمت دینی مشاوره باز می‌دارد.
به گزارش خبرگزاری بین‌‌المللی قرآن(ایکنا)، یکی از رهنمودهاى ارزشمند اسلام توصيه به همفكرى، تبادل نظر و مشورت در امور مختلف و استفاده از تخصص همنوعان در تأمين سلامت روحى، جسمى و توصيه به رعايت موازين اخلاقى و دينى در مشاوره است.
مشورت و مشاوره همواره در آیات و روایات مورد تأکید قرار گرفته است به نحوی که پیامبر اکرم(ص) در چندین مورد می‌فرمایند: «لايفعلن احدکم امراحتی يستشير؛ هیچ یک از شما کاری را جز با مشورت انجام ندهد»، «خودپسندی وحشتناک‌ترین تنهایی‌ها و مشورت مطمئن‌ترین پشتیبان است».
بنابراین می‌توان گفت مشورت و راهنمایی گرفتن از تأکیدات آموزه‌های دینی است، بنابراین فرد مشورت دهنده باید تأمل بیشتری بر رفتار و گفتار خود داشته باشد تا هم با سخنان خود سبب گمراهی فرد مشورت گیرنده نشود و هم از برکات دنیوی و اخروی این امر بهر‌ه‌مند شود.
اميرالمؤمنين علی(ع) این مهم را چنین تبیین کرده و می‌فرمایند: «ظُلْمُ المُستشيرِ ظُلمٌ و خِيانَةٌ؛ ظلم كردن به كسی كه مشورت‌خواهی می‌كند هم ظلم است و هم خيانت». همچنین امام زين‌العابدين(ع) در بیان جایگاه فرد مشورت دهنده می‌فرماید: «اِرشادُ المُستَشيرِ اَداءُ حَقِّ النِّعمَةِ؛ ارشاد کسی که با تو مشورت می‌کند نشانه ادای حق نعمت عقل و خردمندی تو است».
وقتی افراد برای مشاوره در امور مختلف به مشاور رجوع می‌کنند نیز باید کمال احتیاط را در نظر بگیرند چرا که امام جعفرصادق(ع) در توصیف صفات مشورت دهنده می‌فرمایند: «شاوِر في اُمورِك ممّا بَقتَضي الدّينُ مَن فيه خَمسُ خِصالٍ: عَقلٌ و عِلمٌ و تَجرِبَةٌ وَ نُصحٌ و تَقوي؛ در کارهای خود به مقتضای دستورات دينی با کسی مشورت کن که دارای اين پنج خصلت باشد: عقل سليم، علم و بينش، تجربه، حس خيرخواهی و تقوی».
مشاوره دادن امری خطیر است و فرد مشورت دهنده باید بداند از چه مسئولیت سنگینی برخوردار است، لازمه ارائه یک مشاوره بهینه در آموزه‌های دینی ولو برای دشمن رعایت بی‌طرفی و امانت است به نحوی که امام صادق(ع) می‌فرمایند: «بدان اگر ضارب علی(ع) و قاتل او مرا امین شمارد و از من پند خیرخواهانه و نظریه طلب کند در صورتی که این درخواست را بپذیریم حتما امانت را در این کار نسبت به او رعایت خواهم کرد».
همچنین مشاور باید مراجع را در صورتی که خود از حل مشکل و ارائه نظر در مورد وی عاجز است به فرد صاحب نظر و متخصص مربوط ارجاع دهد چرا که امام زین العابدین(ع) در این زمینه می‌فرمایند: «و اگر رأی و نظری نداری ولی کسی را سراغ داری که به رأیش اعتماد داری و او را در صورتی که خودت مشکلی داشتی بعنوان مشاور می‌پسندیدی به او معرفی و ارشاد کنی تا در خیرخواهی و نصیحتش کوتاهی و فروگذاری کرده باشی و البته هیچ دگرگونی و نیرویی جز بخدا (با توسل به او) مقدور نیست».
در جامعه امروز نیز ارائه مشاوره نه تنها به عنوان یک رابطه درونی بین افراد خانواده و یا دوستان و خویشان و همسایه‌ها، بلکه به عنوان یک شغل از سوی افراد مختلف دنبال می‌شود. مشاوران املاک از جمله افرادی هستند که با تسلط بر مختصات و ویژگی‌های منازل در محلات به ارائه مشاوره برای انتخاب منزل به شهروندان می‌پردازند، بنابراین باید مراقبت بیشتری از نحوه عملکرد خود داشته باشند تا بتوانند در مقام مشاوره به ارائه خدمت بپردازند و در این نقش دینی و قرآنی که شکل امروزی یافته است به خوبی بدرخشند و به ارائه خدمت بپردازند نه اینکه کسب سود آنان را از توجه به نقشی که بر عهده دارند و جایگاهی که نزد مشورت گیرنده دارند بازدارد؛ چه بسا غفلت در این زمینه مال سفره آنان را حرام گرداند.
درآمد یک مشاور املاک فقط با دریافت کمیسیون بالاتر از حد معمول و غیر قانونی نیست که حرام می‌شود، بلکه امور کوچکی نیز در این میان هستند که مالشان را تباه کرده و لقمه حرام را میهمان ناخوانده سفره آنان می‌کند که از جمله می‌توان به دروغگویی و پوشاندن عیوب و باند بازی با فروشنده اشاره کرد.
مخفی کردن عیبی که وجود دارد و نمایاندن و تظاهر به کمالی که وجود ندارد، سبب متضرر شدن خریدار ملک می‌شود و در این میان مشاور املاک بی‌تقصیر نیست چرا که هدف نهایی وی کسب سود و فروش خانه بوده و در این میان راه‌حل‌های مختلفی را امتحان می‌کند و از یاد می‌برد که امین مردم در خرید خانه بوده است. در این حالت برخی مشاوران املاک با اقدامی که به صورت گفتار یا عمل است، مانع می‌شود که خریدار واقعیت را بیابد و به این ترتیب، طرف مقابل بدون درک حقیقت و واقعیت، به انجام معامله ترغیب می‌شود.
دروغگویی از صفات بسیار زشت اخلاقی است که علاوه بر اینکه باعث دوری انسان از خداوند می شود، بر روابط او با اعضای جامعه نیز تأثیر منفی گذاشته و ممکن است در نهایت موجب انزوا و تنهایی شخص دروغگو شود.
امام صادق(ع) نیز در این زمینه می‌فرمایند: «لا تکذب فیذهب بهاؤک؛ دروغ مگو که شکوهت از بین می رود»؛ «ان الرجل لیکذب الکذبة، فیحرم بها صلاة اللیل فاذا حرم بها صلاة اللیل حرم بها الرزق؛ مردى که دروغ مى‌گوید از نماز شب محروم می‌شود، وقتی که از نماز شب محروم شود از روزی محروم می‌شود.» ولی فرد دروغگو در معامله چنان غرق منفعت مالی است که نمی‌داند نه تنها از ثواب مشاوره محروم مانده بلکه با معامله‌ای دو سر باخت مال حرام را نیز بر سر سفره خانواده خود برده است.
مراقب نان سفره‌مان باشیم
مشورت و مشاوره همواره در آیات و روایات مورد تأکید قرار گرفته است به نحوی که پیامبر اکرم(ص) در چندین مورد می‌فرمایند: «لايفعلن احدکم امراحتی يستشير؛ هیچ یک از شما کاری را جز با مشورت انجام ندهد»، «خودپسندی وحشتناک‌ترین تنهایی‌ها و مشورت مطمئن‌ترین پشتیبان است».
بنابراین می‌توان گفت مشورت و راهنمایی گرفتن از تأکیدات آموزه‌های دینی است، بنابراین فرد مشورت دهنده باید تأمل بیشتری بر رفتار و گفتار خود داشته باشد تا هم با سخنان خود سبب گمراهی فرد مشورت گیرنده نشود و هم از برکات دنیوی و اخروی این امر بهر‌ه‌مند شود.
اميرالمؤمنين علی(ع) این مهم را چنین تبیین کرده و می‌فرمایند: «ظُلْمُ المُستشيرِ ظُلمٌ و خِيانَةٌ؛ ظلم كردن به كسی كه مشورت‌خواهی می‌كند هم ظلم است و هم خيانت». همچنین امام زين‌العابدين(ع) در بیان جایگاه فرد مشورت دهنده می‌فرماید: «اِرشادُ المُستَشيرِ اَداءُ حَقِّ النِّعمَةِ؛ ارشاد کسی که با تو مشورت می‌کند نشانه ادای حق نعمت عقل و خردمندی تو است».
وقتی افراد برای مشاوره در امور مختلف به مشاور رجوع می‌کنند نیز باید کمال احتیاط را در نظر بگیرند چرا که امام جعفرصادق(ع) در توصیف صفات مشورت دهنده می‌فرمایند: «شاوِر في اُمورِك ممّا بَقتَضي الدّينُ مَن فيه خَمسُ خِصالٍ: عَقلٌ و عِلمٌ و تَجرِبَةٌ وَ نُصحٌ و تَقوي؛ در کارهای خود به مقتضای دستورات دينی با کسی مشورت کن که دارای اين پنج خصلت باشد: عقل سليم، علم و بينش، تجربه، حس خيرخواهی و تقوی».
مشاوره دادن امری خطیر است و فرد مشورت دهنده باید بداند از چه مسئولیت سنگینی برخوردار است، لازمه ارائه یک مشاوره بهینه در آموزه‌های دینی ولو برای دشمن رعایت بی‌طرفی و امانت است به نحوی که امام صادق(ع) می‌فرمایند: «بدان اگر ضارب علی(ع) و قاتل او مرا امین شمارد و از من پند خیرخواهانه و نظریه طلب کند در صورتی که این درخواست را بپذیریم حتما امانت را در این کار نسبت به او رعایت خواهم کرد».
همچنین مشاور باید مراجع را در صورتی که خود از حل مشکل و ارائه نظر در مورد وی عاجز است به فرد صاحب نظر و متخصص مربوط ارجاع دهد چرا که امام زین العابدین(ع) در این زمینه می‌فرمایند: «و اگر رأی و نظری نداری ولی کسی را سراغ داری که به رأیش اعتماد داری و او را در صورتی که خودت مشکلی داشتی بعنوان مشاور می‌پسندیدی به او معرفی و ارشاد کنی تا در خیرخواهی و نصیحتش کوتاهی و فروگذاری کرده باشی و البته هیچ دگرگونی و نیرویی جز بخدا (با توسل به او) مقدور نیست».
در جامعه امروز نیز ارائه مشاوره نه تنها به عنوان یک رابطه درونی بین افراد خانواده و یا دوستان و خویشان و همسایه‌ها، بلکه به عنوان یک شغل از سوی افراد مختلف دنبال می‌شود. مشاوران املاک از جمله افرادی هستند که با تسلط بر مختصات و ویژگی‌های منازل در محلات به ارائه مشاوره برای انتخاب منزل به شهروندان می‌پردازند، بنابراین باید مراقبت بیشتری از نحوه عملکرد خود داشته باشند تا بتوانند در مقام مشاوره به ارائه خدمت بپردازند و در این نقش دینی و قرآنی که شکل امروزی یافته است به خوبی بدرخشند و به ارائه خدمت بپردازند نه اینکه کسب سود آنان را از توجه به نقشی که بر عهده دارند و جایگاهی که نزد مشورت گیرنده دارند بازدارد؛ چه بسا غفلت در این زمینه مال سفره آنان را حرام گرداند.
درآمد یک مشاور املاک فقط با دریافت کمیسیون بالاتر از حد معمول و غیر قانونی نیست که حرام می‌شود، بلکه امور کوچکی نیز در این میان هستند که مالشان را تباه کرده و لقمه حرام را میهمان ناخوانده سفره آنان می‌کند که از جمله می‌توان به دروغگویی و پوشاندن عیوب و باند بازی با فروشنده اشاره کرد.
مخفی کردن عیبی که وجود دارد و نمایاندن و تظاهر به کمالی که وجود ندارد، سبب متضرر شدن خریدار ملک می‌شود و در این میان مشاور املاک بی‌تقصیر نیست چرا که هدف نهایی وی کسب سود و فروش خانه بوده و در این میان راه‌حل‌های مختلفی را امتحان می‌کند و از یاد می‌برد که امین مردم در خرید خانه بوده است. در این حالت برخی مشاوران املاک با اقدامی که به صورت گفتار یا عمل است، مانع می‌شود که خریدار واقعیت را بیابد و به این ترتیب، طرف مقابل بدون درک حقیقت و واقعیت، به انجام معامله ترغیب می‌شود.
دروغگویی از صفات بسیار زشت اخلاقی است که علاوه بر اینکه باعث دوری انسان از خداوند می شود، بر روابط او با اعضای جامعه نیز تأثیر منفی گذاشته و ممکن است در نهایت موجب انزوا و تنهایی شخص دروغگو شود.
امام صادق(ع) نیز در این زمینه می‌فرمایند: «لا تکذب فیذهب بهاؤک؛ دروغ مگو که شکوهت از بین می رود»؛ «ان الرجل لیکذب الکذبة، فیحرم بها صلاة اللیل فاذا حرم بها صلاة اللیل حرم بها الرزق؛ مردى که دروغ مى‌گوید از نماز شب محروم می‌شود، وقتی که از نماز شب محروم شود از روزی محروم می‌شود.» ولی فرد دروغگو در معامله چنان غرق منفعت مالی است که نمی‌داند نه تنها از ثواب مشاوره محروم مانده بلکه با معامله‌ای دو سر باخت مال حرام را نیز بر سر سفره خانواده خود برده است.
مراقب نان سفره‌مان باشیم
مطالب مرتبط
