مراقبت از نان سفره/6
ارزان فروشی رسالت پیامبری
گروه جامعه: گاهی برخی افراد ارزش و منزلت قلمی که در دست دارند را نمی‌دانند و آن را بسیار ارزان می‌فروشند و غافل هستند که حلال بودن نانی که برای سفره‌شان می‌برند در گرو نحوه عملکرد آنان و منطبق بودن با حق و صلاح مردم و جامعه است.
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)، خبر و اطلاع رسانی در آموزه‌های دینی از جایگاه ارزشمندی برخوردار است و برای تحقق آن شرایط و لوازمی ذکر شده است که اطمینان از صحت خبر از مهم‌ترین آنان محسوب می‌شود.
ارزش قلم در مبانی اسلامی تا جایی است که خداوند بدان قسم یاد کرده و فرموده: «ن وَالْقَلَمِ وَمَا يَسْطُرُونَ؛ نون سوگند به قلم و آنچه مىنويسند» پس لازمه استفاده از قلم ابتدا شناخت ارزش و حرمت آن است تا بعضا از سر ناآگاهی ارزان فروخته نشود.
همچنین در حدیث شریفی آمده است که «چون روز قیامت فرا رسد، خداوند اولین و آخرین مخلوقات را در یک سرزمین گرد مى‌آورد و ترازوها بر قرار مى‌شود، سپس خون شهیدان با مرکب قلم عالمان سنجیده مى‌شود و این نتیجه به دست مى‌آید که مداد عالمان از خون شهیدان سنگین‌تر است».
در حدیث شریف «مداد العلماء افضل من دماء الشهداء» قلم دانشمندان بر خون شهیدان برتری داده شده است چرا که این قلم‌ها هستند که می‌توانند فرهنگ اسلامی را زنده نگه دارند و با هدایت گری، پندآموزی، غفلت زدایی و تعالی بخشی کاری پیامبرگونه انجام دهند.
امام صادق(ع) می‌فرمایند: «هر عضوی از اعضای بدن را زکاتی است و زکات دست نگارش علوم و منافعی است که مسلمین از آن بهره‌مند شوند»؛ بدین ترتیب می‌توان دریافت که شغل خبرنگاری اگر ریشه در تعهد و تدین داشته باشد از جایگاه بالایی در تعالیم دینی برخوردار است و می‌تواند به اصلاح و تعالی جامعه کمک کند. در مقابل همین قلم اگر در راه صحیح و به منظور اطلاع رسانی بجا به کار گرفته نشود می‌تواند به ایجاد فساد و آشوب در جامعه بیانجامد.
گاهی برخی افراد ارزش و منزلت قلمی که در دست دارند را نمی‌دانند و آن را بسیار ارزان می‌فروشند و غافل هستند که حلال بودن نانی که برای سفره‌شان می‌برند در گرو نحوه عملکرد آنان و منطبق بودن با حق و صلاح مردم و جامعه است.
خبرنگاری که در ازای گرفتن کارت هدیه و یا استفاده از تسهیلات رفاهی و مالی یک سازمان و ارگان از بیان نقاط ضعف و کم کاری‌های آنان خودداری می‌کند به حلال بودن مالی که بدست آورده نیز توجه دارد؟ خبرنگاری که بدون توجه به صلاح جامعه دست به تخریب‌هایی می‌زند که از صحت و سقم آن آگاه نیست نیز در همین مقام جای می‌گیرد.
برخی خبرنگاران با ادعای روشنفکری گمان می‌کنند اگر صرفا به انتقاد از دولت‌ها و نظام بپردازند توانسته‌اند نقش حق طلبی خود را به خوبی ایفا کنند در صورتی که اطمینان از صحت موضوع اولین وظیفه خبرنگار و شرط اصلی برای تحقق رسالت خبرنگاری است که اگر نادیده گرفته شود مزد بدست آمده از آن نیز پاکی خود را از دست می‌دهد.
بدین ترتیب لقمه حرام مهمان ناخوانده سفره خبرنگاری شده است که قصد خدمت دارد اما توجه کافی ندارد. چه بسا خوردن مال حرام گوش و چشم انسان را کر و کور کرده و فرد را هر چه بیشتر در این منجلاب غرق کند.
حدیثی از امام صادق(ع) است که می‌فرماید: «ترک و پرهیز از یک لقمه حرام و شبهناک فضیلت و ثوابش پیش خداوند متعال از هزار رکعت نماز مستحبی بالاتر است و خداوند آن را بیشتر دوست دارد»؛ بنابراین تفکر و تأمل یک خبرنگار بر موضوعاتی که مطرح می‌کند نه تنها به صلاح جامعه مسلمین است بلکه لقمه وی را نیز از خطر به حرام افتادن دور می‌کند.
ارزش قلم در مبانی اسلامی تا جایی است که خداوند بدان قسم یاد کرده و فرموده: «ن وَالْقَلَمِ وَمَا يَسْطُرُونَ؛ نون سوگند به قلم و آنچه مىنويسند» پس لازمه استفاده از قلم ابتدا شناخت ارزش و حرمت آن است تا بعضا از سر ناآگاهی ارزان فروخته نشود.
همچنین در حدیث شریفی آمده است که «چون روز قیامت فرا رسد، خداوند اولین و آخرین مخلوقات را در یک سرزمین گرد مى‌آورد و ترازوها بر قرار مى‌شود، سپس خون شهیدان با مرکب قلم عالمان سنجیده مى‌شود و این نتیجه به دست مى‌آید که مداد عالمان از خون شهیدان سنگین‌تر است».
در حدیث شریف «مداد العلماء افضل من دماء الشهداء» قلم دانشمندان بر خون شهیدان برتری داده شده است چرا که این قلم‌ها هستند که می‌توانند فرهنگ اسلامی را زنده نگه دارند و با هدایت گری، پندآموزی، غفلت زدایی و تعالی بخشی کاری پیامبرگونه انجام دهند.
امام صادق(ع) می‌فرمایند: «هر عضوی از اعضای بدن را زکاتی است و زکات دست نگارش علوم و منافعی است که مسلمین از آن بهره‌مند شوند»؛ بدین ترتیب می‌توان دریافت که شغل خبرنگاری اگر ریشه در تعهد و تدین داشته باشد از جایگاه بالایی در تعالیم دینی برخوردار است و می‌تواند به اصلاح و تعالی جامعه کمک کند. در مقابل همین قلم اگر در راه صحیح و به منظور اطلاع رسانی بجا به کار گرفته نشود می‌تواند به ایجاد فساد و آشوب در جامعه بیانجامد.
گاهی برخی افراد ارزش و منزلت قلمی که در دست دارند را نمی‌دانند و آن را بسیار ارزان می‌فروشند و غافل هستند که حلال بودن نانی که برای سفره‌شان می‌برند در گرو نحوه عملکرد آنان و منطبق بودن با حق و صلاح مردم و جامعه است.
خبرنگاری که در ازای گرفتن کارت هدیه و یا استفاده از تسهیلات رفاهی و مالی یک سازمان و ارگان از بیان نقاط ضعف و کم کاری‌های آنان خودداری می‌کند به حلال بودن مالی که بدست آورده نیز توجه دارد؟ خبرنگاری که بدون توجه به صلاح جامعه دست به تخریب‌هایی می‌زند که از صحت و سقم آن آگاه نیست نیز در همین مقام جای می‌گیرد.
برخی خبرنگاران با ادعای روشنفکری گمان می‌کنند اگر صرفا به انتقاد از دولت‌ها و نظام بپردازند توانسته‌اند نقش حق طلبی خود را به خوبی ایفا کنند در صورتی که اطمینان از صحت موضوع اولین وظیفه خبرنگار و شرط اصلی برای تحقق رسالت خبرنگاری است که اگر نادیده گرفته شود مزد بدست آمده از آن نیز پاکی خود را از دست می‌دهد.
بدین ترتیب لقمه حرام مهمان ناخوانده سفره خبرنگاری شده است که قصد خدمت دارد اما توجه کافی ندارد. چه بسا خوردن مال حرام گوش و چشم انسان را کر و کور کرده و فرد را هر چه بیشتر در این منجلاب غرق کند.
حدیثی از امام صادق(ع) است که می‌فرماید: «ترک و پرهیز از یک لقمه حرام و شبهناک فضیلت و ثوابش پیش خداوند متعال از هزار رکعت نماز مستحبی بالاتر است و خداوند آن را بیشتر دوست دارد»؛ بنابراین تفکر و تأمل یک خبرنگار بر موضوعاتی که مطرح می‌کند نه تنها به صلاح جامعه مسلمین است بلکه لقمه وی را نیز از خطر به حرام افتادن دور می‌کند.
مطالب مرتبط
