دریغ از يك تبریک ...

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) از خوزستان، گروه تواشیح مصباح‌الهدی آبادان روز گذشته 13 شهریورماه از طریق فرودگاه بین‌المللی اهواز وارد استان شدند تا پس از آن به آبادان رفته و در کنار خانواده، دوستان و قرآن‌دوستان این شهر قهرمانی در مسابقات سراسری کشور را جشن بگیرند.

ساعت 16:30 پرواز این گروه به زمین نشست و شش عضو این گروه قهرمان در حجمی از سكوت وارد سالن شدند، در حالی که هیچ چهره و شخصیت حقیقی و حقوقی قرآنی و فرهنگی استان و حتي شهرستان اهواز در آنجا دیده نمی‌شد.

تنها استقبال‌کنندگان این گروه اعضای تحریریه ایکنای خوزستان بودند؛ این قهرمانان قرآنی در سکوت وارد اهواز شدند و در سکوت هم به شهرشان آبادان بازگشتند.

این بی‌توجهی‌ها نسبت به کسب رتبه‌های برتر کشوری در استان خوزستان باعث حضور کم‌رنگ هر ساله فعالان قرآنی در میادین کشوری و بین‌المللی می‌شود. شخصیت‌های حقوقی که در نهادها و سازمان‌های مختلف فرهنگی با عنوان فعالیت‌های قرآنی مشغول به کار هستند با همین کسب رتبه‌های مختلف فعالان قرآني استان، رزومه کاری خود را پر کرده و به مرکز تحویل مي‌دهند!

همان شورای قرآنی که در استان خوزستان چند صباحی برگزار می‌شود و بعد از آن به فراموشی سپرده می‌شود، می‌توانست با یک پیام تبریک و یک بنر خوش‌آمدگویی این رویداد بزرگ را به اطلاع همه برساند. حتی اگر عموم مردم هم از این کسب رتبه برتر کشوری باخبر نشوند حداقل فایده آن این است که اعضای گروه برتر و همه آنهایی که خودجوش و با تلاش و سرمایه مادی و انسانی خود در مسابقات کشوری به کسب رتبه می‌رسند دلشان گرم می‌شود که فرهنگی‌ها و قرآنی‌های استان چه در رده حقوقی و چه در رده حقیقی حواسشان هست که فرزندان این استان با دست خالی و بدون هر گونه حمایتی می‌توانند باز هم در کشور افتخار آفرین باشند.

با همین بی‌توجهی‌هاست که رتبه استان خوزستان در زمینه فعالیت‌های قرآنی،‌ در بین 31 استان کشور، 30 ام می‌شود؛ آنجا که قرآنیان خوزستانی به کسب رتبه‌های برتر نائل می‌شوند اما هیچ انعکاسی از سوی مسئولان به شورای عالی انقلاب فرهنگی ارائه نمی‌شود،‌ خوزستان و اهالی قرآن را از همه مزایای این رتبه‌های برتر محروم می‌کند. 

حضور مسئولان و مدیران فرهنگی و قرآنی استان خوزستان در استقبال از این گروه و یا صدور پیام تبریک به آنها امری بسیار ساده و بدیهی است؛ چرا که مدیر یا مسئولی که می‌خواهد در فرودگاه به استقبال قهرمانان قرآنی این استان برود با خودروی دولت و امکانات سرمایشی آن به راحتی می‌تواند خود را به محل رسانده و با چند شاخه گل این قدردانی را به جا بیاورد. اما افسوس که همین هم از این قهرمانان دریغ شده و می‌شود.

آن عضو گروه تواشیح که می‌تواند به صورت حرفه‌ای در سطح مسابقات کشوری حضور یابد حتماً باید پیش از آن به تمام اصول قرائت و مقامات موسیقی آشنایی داشته باشند. کار آسانی نیست عضویت در گروهی که می‌تواند در رقابت با سراسر کشور رتبه اول را به دست آورد، حتماً پیشینه‌ای بسیار درخشان با همه این اعضا بوده که توانستند در کشور به رتبه نخست دست یابند. به پاس این حضور چندین و چند ساله ارتقاء خودجوش گروه‌ها، حضور آرام و بی حاشیه در مسابقات و افتخار آفرینی بزرگ، آیا لایق حتی یک پیام تبریک هم نیستند؟!

تمرین در گروه تواشیح و هر رشته دیگر قرآنی نیازمند وقت و حوصله کافی است،‌ برخی به دلیل اشتغال به کار و درگیری‌های خانوادگی نمی‌توانند این مسیر دشوار را ادامه دهند اما برخی دیگر همچنان این مسیر را با علاقه ادامه داده و برای استان افتخار می‌آفرینند.

عناوینی که هر ساله برای استان خوزستان توسط این افراد تکرار می‌شود همواره خوزستان را در صدر امور قرآنی قرار می‌دهد. این تعصب شایسته رتبه آوران قرآنی نسبت به استان خوزستان و عرصه قرآن کریم است که آنها را با همه این نامهربانی‌ها پای کار نگه می‌دارد و باعث می‌شود هیچ گاه طعم شیرین قهرمانی و کسب رتبه برتر را به کام قرآن‌دوستان تلخ نکند. اما در مقابل این جوش و خروش این افراد و رتبه‌آوران در عرصه‌های کشوری و بین‌المللی شاهد سکوتی سرد و همیشگی از سوی نهادها و شخصیت‌های حقیقی و حقوقی مرتبط با عرصه قرآن کریم هستیم.

این گونه عدم حضورها در مراسم استقبال از قهرمانان قرآنی و عدم تجلیل‌ها از آنها در مراسم و محافلی در خور و شایسته هیچ‌گاه به بودجه و اعتبار ارتباطی ندارد؛ حتماً و به یقین تهیه یک حلقه گل و یا چاپ یک بنر خوش‌آمدگویی و تبریک، هزینه چندانی ندارد که برای آن در بودجه نهادها ردیفی تخصیص داده نشده باشد، اما همین حداقل‌ها هم از این قهرمانان دریغ می‌شود.

دل‌های این مشتاقان به امور قرآنی در هنگامه ورود به استان و عدم دیدن همه آنهایی که به ذهن خطور می‌کند که حضورشان در این مکان لازم و ضروری است را سرد کرده و شاید ثانیه‌ای، دقیقه‌ای و یا ساعتی آنها را از راهی که درونش پا گذاشته با قدرت به سرانجام می‌رساند، پشیمان کند. اما باز هم این پشیمانی‌ها کنار رفته و باز هم قرآنی‌های استان خوزستان در میادین کشوری و بین‌المللی افتخار آفرینی می‌کنند. افتخار آفرینی که مختص به یک گروه و رشته و فرد نیست بلکه در همه عرصه‌ها در جریان است.

آیا همان اندک باقی مانده از بودجه سالانه قرآنی استان خوزستان را نمی‌توان برای این قهرمانان هزینه کرد؟ اعتباری که در این عرصه هزینه می‌شود و شاید به ظاهر خرج شدن بودجه استان باشد اما می‌تواند سرمایه‌گذاری برای پرورش جوانان قرآنی باشد که در آینده با عمل به آیات کریمه پروردگار راه ائمه(ع) را ادامه دهند.