کاکایی:
شعر امروز مضامین قرآنی سفارشی را نمی‌پذیرد
گروه فرهنگی: شاعر و منتقد ادبی گفت: امروز نمی‌توان با ایجاد کمیته‌ای که بگوید شاعر از چه مضامین قرآنی استفاده کند، قرآن را وارد شعر کرد، این دوران تمام شده و تاثیری هم در جامعه ندارد در واقع شاعر باید بتواند با تأسی از مضامین قرآن و درک آن، شعر بسراید.
عبدالجبار کاکایی، شاعر و منتقد ادبی در گفت‌وگو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) از استان مرکزی، با اشاره به الزامات استفاده از آیات قرآن در شعر گفت: شاعر باید بتواند تحت تاثیر قرآن از تعابیر شاعرانه استفاده کند مانند مولانا که حتی در گزارش‌های روزانه خود از مضامین قرآنی استفاده می‌کرد.
وی افزود: امروز نمی‌توان با ایجاد کمیته‌ای که بگوید شاعر از چه مضامین قرآنی استفاده کند، قرآن را وارد شعر کرد، این دوران تمام شده و تاثیری هم در جامعه ندارد درواقع شاعر باید بتواند با تأسی از مضامین قرآن و درک آن، شعر بسراید.
کاکایی با بیان اینکه شاعران امروز کمتر از تعابیر قرآنی در اشعار خود استفاده می‌کنند یا این تعابیر غارت شده از اشعار دیگران است ادامه داد: شاعران جوان در حوزه‌های هستی شناسی از علم روز استفاده می‌کنند و علومی مانند جامعه شناسی و روانشناسی را بیشتر از قرآن مطالعه می‌کنند و در اشعار خود به کار می‌برند.
وی تصریح کرد: شاعران جوان امروز به معناگرایی در شعر تمایل زیادی دارند و برای رسیدن به این معنا مطالعات و تجربیات خود را افزایش می‌دهند و این اتفاق مثبتی است.
این منتقد ادبی با تاکید براینکه ایجاد ارتباط با مخاطب برای شاعر امروز مهم است گفت: جوانان دوست دارند مخاطب زیادی داشته باشند وسایل ارتباط جمعی و شبکه‌های مجازی نیز این خواسته را برای شعرا فراهم کرده است. شاعران جوان مخاطبان اشعار خود را با تعداد فالورهای صفحه مجازی می‌سنجند البته با گذشت زمان می‌توان درباره اشعاری که امروزه سروده می‌شوند قضاوت کرد.
وی ادامه داد: شعر از فرم بازی و انزوا و زبان‌های پیچیده با کمک ارتباطات خارج شده و به معناگرایی رسیده است و جوانان با جستجو در علم برای رسیدن به این معناگرایی تلاش می‌کنند.
کاکایی با بیان اینکه قالب ترانه وضعیت مبهمی دارد تصریح کرد: باید تکلیف ما با این نوع شعر روشن شود در ترانه شاعر سعی می‌کند از تعابیر شاعرانه استفاده کند و در در کنار آن زبان محاوره نیز برای نزدیک شدن به مسائل روزمره به کار برده می‌شود. این قالب شعر هنوز نتوانسته به جایگاه خود در جامعه برسد، شکلی از ترانه که به چاپ کتاب می‌رسد شعر محسوب می‌شود اما گاهی شاعر از زبان محاوره و خودمانی برای نزدیک شدن به احساسات عامه استفاده می‌کند که این نوع از ترانه هنوز قابل ارزیابی با معیارهای شعری نیست.
این شاعر و منتقد ادبی شعر را دماسنج جامعه دانست و بیان کرد: شاعران امروز مانند گذشته نیستند که یک تنه بخواهند جامعه را تغییر دهند بلکه فقط بازتاب مسائل اجتماعی هستند درواقع فضای گرم و سرد جامعه در نگاه شاعر، همانگونه که هست بیان می‌شود.
