قاری مصری که سکوی تلاوت را بر داروخانه ترجیح داد

در همین راستا، پایگاه خبری «الیوم السابع» در ادامه سلسله گفت‌وگوهای خود با قاریان و مبتهلان جوان و نوظهور مصری، گفت‌وگویی با «احمد محمود ابوالوفاء صعیدی» انجام داده که مشروح این گفت‌و‌گو از نظرتان می‌گذرد:

من از خردسالی قرآن را حفظ می‌کردم، پدرم شیوخی را به خانه دعوت می‌کرد تا به من و برادرانم حفظ قرآن را آموزش دهد تا این که من بعد از فارغ‌التحصیلی از دانشگاه حفظ قرآن را به پایان بردم و اجازه‌نامه ختم قرآن به روایت‌های حفص، شعبه و ورش را از «نبیل احمد علی»، شیخ‌القراء مسجد «سیده نفیسه» قاهره دریافت کردم  و اکنون در حال کسب اجازه‌نامه تلاوت قرآن به روایت شاطبی هستم. 

از آن به بعد مسئول تلاوت قرآن قبل از نماز جمعه در همان مسجد شدم. همچنین در جشن فارغ‌التحصیلی دانشگاه و مراسم تجلیل از شهدای اکتبر نیز قرآن تلاوت کردم. نخستین تلاوت من در مراسم سوگواری یا شادی نیز زمانی بود که به همراه عمویم در یک مراسم عزاداری در قاهره شرکت کردیم. مردم اجازه ندادند من به همراه عمویم بروم و از من خواستند بیش از 15 دقیقه قرآن قرائت کنم. عمویم از دیدن این صحنه شگفت‌زده شد. بعد از آن هر هفته برای تلاوت قرآن دعوت می‌شدم و نخستین دستمزدی که گرفتم در سال 2005 میلادی حدود 50 پوند مصر بود.  

من به همراه پدرم به محافل قرآن می‌رفتم و دوست داشتم به تلاوت‎های او گوش دهم. البته من درس خواندن را هم دوست داشتم به همین دلیل به تلاوت‌های ضبط شده پدرم گوش می‌دادم . عشق به پدرم مرا به تلاوت قرآن متمایل کرد.   

خاطره‌ای است که دائما تکرار می‌شود. زمانی که پدرم آغاز به تلاوت می‌کند، من از شدت گریه اختیار خود را از دست می‌دهم تا جایی که در یک مراسم در منطقه صعید(جنوب مصر) من از شدت گریه از حال رفتم و دیگران مرا بیرون بردند تا پدرم تلاوت خود را کامل کند.

 
مهم‌ترین چیزی که از سبک پدرتان در تلاوت آموختید، چیست؟ 

مهم‌ترین چیزی که از پدر آموختم، آن بود که تلاوت قرآن یک رسالت است  و من معتقدم قرآن راحت‌ترین راه برای دعوت به اسلام است. پدرم برای من حکایت کرده که او شبی در منطقه «صعید» مصر، قرآن تلاوت می‌کرد. او این آیه 2 سوره نسا را تلاوت می‌کرد که می‌فرماید: «وَآتُوا الْيَتَامَى أَمْوَالَهُمْ وَلَا تَتَبَدَّلُوا الْخَبِيثَ بِالطَّيِّبِ وَلَا تَأْكُلُوا أَمْوَالَهُمْ إِلَى أَمْوَالِكُمْ إِنَّهُ كَانَ حُوبًا كَبِيرًا: و اموال يتيمان را به آنان [باز]دهيد و [مال پاك] و [مرغوب آنان ] را با [مال] ناپاك [خود] عوض نكنيد و اموال آنان را همراه با اموال خود مخوريد كه اين گناهى بزرگ است». در این بین احساس کرد یکی از افرادی که در مراسم حاضر است مال یتیم می‌خورد. به همین دلیل این آیه را بسیار تکرار کرد. بعد از حدود یک ماه یکی از دوستان پدرم نزد او آمد و به پدرم گفت فردی که در آن محفل حضور داشت، نزد وی آمده و اصرار داشته اموال مردم را که به باطل غصب کرده بازگرداند.

یکی از دوستداران شیخ تعریف می‌کند، او تلاوت‌های پدرم را بر روی فیسبوک منتشر می‌کند. سه سال پیش وی متوجه می‌شود یک خانم مسیحی که در منطقه «بولاق»(از محله‌های قدیمی شهر قاهره) زندگی می‌کرد، بسیار به تلاوت پدرم علاقه‌مند شده و از او می‌خواهد تا پدرم را ببیند. به این ترتیب او و برادرش سه سال پیش به دست پدرم مسلمان شدند.  

من در این هنگام بسیار احساس سعادت می کنم. زیرا تلاوت قرآن با صوت خوب و خشوع باعث می‌شود ماده اندورفین در بدن ترشح شود که هورمون خوشبختی است.این هورمون طبع و مزاج انسان را تغییر داده و موجب می‌شود او احساس راحتی، خشوع و سعادت کند. این هورمون زمانی که انسان در حال انجام کاری است که دوست دارد، ترشح می‎شود. اما زمانی که قرآن را با خشوع تلاوت می‌کنی ترشح این هورمون بیشتر از دیگر مواقع است. به همین دلیل گفته می‌شود زمانی که قاری قرآن تلاوت می‌کند خود بیش از بقیه بهره می‌برد. هورمون سعادت با بالا بردن ایمنی بدن، بسیاری از بیماری‌ها را از بین می‌برد.
 
جز پدرتان شنیدن تلاوت کدامیک از قاریان را دوست دارید؟ 

من شنیدن تلاوت «شیخ محمد عمران»، «شیخ محمد صدیق منشاوی»، و تعدادی از قاریان نوظهور را دوست دارم. اما من به برخی از قاریان به ویژه قاریان منطقه صعید(جنوب مصر) خرده می‌گیرم، زیرا آن‌ها علی‌رغم اهمیت موسیقی و مقامات برای یک قاری حرفه‌ای، نسبت به آن بی‌توجهند. این در حالی است که برخی نیز در استفاده از موسیقی زیاده‌روی می‌کنند و این تلاوت نیز اشتباه است. من موسیقی را نزد مرحوم «شیخ محمد هلباوی» آموختم. 

به فضل خداوند من در بیشتر استان‌های مصر قرآن تلاوت کرده‌ام و برای تلاوت قرآن به خارج از قاهره دعوت شده‌ام. پدرم مرا تا پیش از اتمام تحصیلم منع می‌کرد. اول در زمینه تحصیلم کار می‌کنم. او حتی با تلاوت قرآن در محافل داخل قاهره نیز با اکراه موافقت می‌کرد. من برای تلاوت به ایران لیبی و ترکیه دعوت شده‌ام، اما نپذیرفتم. 

خاطره‌ای که دائما تکرار می شود. بیشتر مردم گمان می‌کنند پدرم فوت کرده‌اند و بسیار برای من عباراتی در این باره استفاده می‌کنند. 

من عضو اتحادیه قاریان هستم، اما در حقیقت نقش‌آفرینی آن در حمایت از قاریان را بسیار ضعیف می‌دانم. دوست دارم اقدامات قاطعانه‌ای در ارتباط با قاریانی که از استفاده از موسیقی زیاده‌روی می‌کنند، انجام شود، زیرا ما باید از موسیقی تنها به آنچه مناسب جلال و شکوه قرآن است، بسنده کنیم و در این زمینه زیاده‌روی نکنیم.

آرزو دارم اینجا یک شبکه قرآن قوی وجود داشته باشد. شبکه‌های آواز و موسیقی بر خلاف شبکه‌های قرآنی و دینی به طور عام جایگاه گسترده‌ای در رسانه‌ها پیدا کرده‌اند، بنابراین آرزو دارم یک شبکه قرآنی قوی وجود داشته باشد. همچنان که آرزو دارم قرآن به همه جهان برسد و هیچ جایی در جهان بدون تلاوت قرآن وجود نداشته باشد/.