مبلغان در منابر مستند سخن گویند/ وجود اضافات بر یک حادثه بزرگ باعث هجوم به اصل موضوع نشود

وی با تصریح به بروز غفلت و خطا در عملکرد برخی از مبلغان، مداحان و هیئت‌ها گفت: این اشکالات که بعضاً وارد می‌شوند را نمی‌توان بهانه‌ای برای هجمه به علم حسینی قرار داد. کار دشمن، دشمنی است، اما در جبهه خودی این دقت ضروری است. کاروان حسینی از عاشورای 61 شروع شد و تداوم خواهد داشت. ما باشیم یا نباشیم افرادی بخواهند یا نخواهند این نهضت ادامه دارد. در این حرکت گاهی اشکال و ضعف در عملکرد وجود دارد؛ اما این غفلت و ضعف را نمی‌توان بهانه‌ای برای زیر سؤال بردن اصل حرکت تلقی کرد. همان طور که وقتی خطایی در جامعه پزشکی رخ می‌دهد یا در صنایع کاستی به وجود بیاید منطقی نیست که حرکتی راه بیفتد که ما نیازی به جامعه پزشکی یا صنعت نداریم. هر جایی حرکتی را شاهد باشیم ممکن است غفلت و خطایی در آن رخ دهد و به میزانی که آن مجموعه بزرگ باشد خطا جدی‌تر است.

شفیعی بیان کرد: مبلغانی که منبر می‌روند باید مطالعه کنند، مستند صحبت کنند و از بیان خواب و کشف و کرامت مگر در موارد قطعی و مسلم آن پرهیز کنند. اگر یک منبری غفلت کرد آیا این مجوز می‌شود که به منبری‌ها هجمه شود؟ پس در طول این همه قرن که پیام دین منتشر شده است و انس با شریعت ایجاد شده مگر نه از حوزه مبلغان بوده است؟ باید بگوییم این اشکال باید اصلاح شود؛ اما اساس منبر حسینی را زیر سؤال بردن علمی و منطقی نیست.

رئیس دفتر نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه‌های خوزستان با اشاره به بروز غفلت و خطا در برخی مداحی‌ها گفت: در صورت بروز تخلف از سوی یک مداح باید توسط مراجع مسئول و قانون‌گذار با مداح برخورد شود؛ اما در فضای جامعه نباید به این بهانه فضایی درست شود که خروجی آن این بشود که بخشی از خیمه محرم تعطیل کنیم. در بحث هیئت‌ها نیز چه کسی می‌تواند ادعا کند هیئت‌هایی نیست که قابل نقد نباشند؟ همه می‌دانیم هست. هیئتی که در آن از انقلاب اسلامی، شهدا، بیداری اسلامی،‌ مقاومت مردم در بحرین و یمن و مظلومیت مردم میانمار صحبتی نباشد آن هیئت،‌ هیئت انقلاب اسلامی نیست و قابل نقد است. باید تذکر داد که قائمه حرکت امام حسین(ع) مبارزه با ستم است. اما آیا این را می‌توان مستمسکی قرار داد که هیئت و هیئتی‌ها را به مسلخ ببریم؟

وی تصریح کرد: گاهی برخی حرف‌ها ظاهر جالبی دارد. مثلاً گفته می‌شود این نذری‌ها را که برای امام حسین(ع) قرار داده‌اید پولش را به فقرا بدهید. مگر ما نذری‌ها را به مستکبران می‌دهیم. اما اشکالی ندارد که نذر را به مناطق محروم ببریم و آن را به دست فقرا برسانیم. اما زیرآب نذر را زدن کار درستی نیست. این تیپ خیرخواهان که بعضاً خیرخواهند اما غفلت می‌کنند نسبت به آن همه سفر خارج از کشور که رفته می‌شود و هزینه می‌شود، حرفی نمی‌زنند اما فصل امام حسین(ع)، فصل حج،‌ یک عده یاد فقرا می‌افتند. این‌ها خلط‌ هایی هستند که اگر با دقت به آنها توجه نشود ممکن است ما را از یک مسئله درستی منحرف کند.

شفیعی تأکید کرد: آنچه برای امام حسین(ع) انجام می‌شود، باید انجام شود. بیشتر هم باید انجام شود اما اشکالات را باید اصلاح کرد. اگر عَلَم امام حسین(ع) از جامعه‌ای گرفته شود آن جامعه یک جامعه ذلت‌پذیر می‌شود. گردن خم می‌کند و اهل تسلیم و کرنش می‌شود. پرچم امام حسین(ع) است که نمی‌گذارد سرها پایین بیاید. اگر امام حسین(ع) نبود یک سری کلمات از فرهنگ‌ها حذف می‌شد. آزادگی و ایستادگی با امام حسین(ع) معنا می‌شود. بنابراین جامعه را نباید از امام حسین(ع) محروم کرد بلکه اشکالات را باید رفع کرد.

امام جمعه مسجد صاحب‌الزمان(عج) اهواز با بیان اینکه کربلا حرکتی با مدیریت و راهبری امام معصوم(ع) است، گفت: آنچه که کربلا را متمایز از اتفاقات تاریخی می‌کند محور آن، شخص امام حسین(ع) است و کربلا با امام حسین(ع) معنا پیدا می‌کند و چون امام حسین(ع)، امام است همه ابعاد کربلا اهمیت دارد.

وی ادامه داد: باید توجه کنیم احساس تکلیفی که امثال شهید مطهری در وجودشان شعله‌ور بود و تأکید می‌کردند که نباید تحریفی درباره این موضوع صورت گیرد، به دلیل آن است که محور این حادثه امام است و آنچه که از سوی امام به صورت متقن تأیید شده، حجت است. وظیفه ما نسبت به کربلا صیانت و نگهبانی است و باید دقت کنیم، آسیب و حاشیه وارد شده از راه‌های دیگر، عظمت کربلا را زیر سؤال نمی‌برد.

رئیس نهاد رهبری در دانشگاه‌های خوزستان عنوان کرد: مجموعه مباحث علمی در کربلا دیده می‌شود. در کربلا امام بود که اهل‌بیت را در میدان برد و یاران خود را در معرض شهادت قرار داد و چون عمل امام حجت است بنابراین میدانی داریم که درباره آن بحث اجتهادی کنیم.

وی عنوان کرد: جای دو مطلب نباید با هم عوض شود؛ ما هم قبول نداریم که چیزهایی به کربلا اضافه شود که جز کربلا نبوده است در هر مسئله‌ای آن را می‌گوییم که امام گفته است. این حساسیت باید وجود داشته باشد که هر آنچه امام فرموده باید نقل قول شود. حُسن این حساسیت‌ها این است که پرونده روشنی به نام کربلا است که می‌توان به آن عمل کرد. وجود مسائل و اضافات که طبیعی یک حادثه بزرگ است نباید باعث شود که اصل قصه مورد هجمه قرار گیرد.

شفیعی بیان کرد: اگر کسی حرف بی‌اساس به کربلا اضافه می‌کند او را باید نهی از منکر کرد اما سرمایه کربلای ابی‌عبدالله نباید دست بخورد. بدون امام حسین(ع) بسیاری از فضیلت‌ها و کمالات گم می‌شوند.

وی گفت: از ما شیعیان که عزادار امام حسین(ع) هستیم پرسیده می‌شود؛ چرا عزاداری می‌کنید؟ چرا سیاه می‌پوشید؟ این عزاداری‌ها طریق است، موضوع نیست. این احساس و عاطفه بخشی از منظومه کربلا است. گریه بخشی از کربلا است و همه آن استدلال نیست. امام حسین(ع) در حرکت از مدینه تا کربلا بخشی از صحبت‌هایشان همراه با گریه بوده است. مگر می‌شود در حادثه کربلا و روضه گریه نکرد؟ این واقعه کارگاه و همایش فیلسوفانه نبوده که محض صرف بوده باشد. البته در عین حال گریه‌های کربلا دقیق و درست هستند و حکمت دارند.

شفیعی عنوان اضافه کرد: اما این گریه، گریه عجز و ناتوانی نیست بلکه بخشی از سازوکار لازم برای حرکت است. هیچ تفسیر و تقریری از کربلا که بوی ذلت، عجز و ناتوانی بدهد اصلاً‌ قابل قبول نیست. حتی آب‌خواهی امام حسین(ع) هم بر اساس حکمت و استدلال امامانه بوده است. آن امامی که دنبال شهادت است چه ناتوانی می‌تواند در او باشد؟

وی با بیان اینکه بنابر نقل تواریخ دوم محرم زمان ورود امام حسین(ع) به منطقه‌ای است که بعداً کربلا شد، گفت: امام در هنگام ورود به آن نقطه از عشایر منطقه پرسیدند نام این منطقه چیست؟ که یک نفر گفت به این سرزمین کربلا هم می‌گویند و ایشان فرمودند: «به خدا پناه می‌برم از کرب و از بلاء.» بعضی از محققان نوشته‌اند برخی از همراهان امام حسین(ع) این نکته را که شنیدند از ایشان جدا شدند.

وی ادامه داد: امام علی(ع) در بازگشت از صفین هم وقتی به این منطقه رسیدند، فرمودند: مصار‌ع‌العشاق؛ «اینجا جایگاه بر زمین افتادن عاشقان است. اینجا شهدایی خواهند بود که نه قبل از آنها کسی به آنها خواهد رسید و نه بعد از آنها کسی به مقام آنها خواهد رسید.»

شفیعی اظهار کرد: وقتی که خیمه‌ها را در کربلا برپاکردند امام حسین(ع) به خیمه‌ای که اهل‌بیت(ع) بودند رفتند. در مقاتل آمده که این جملات در این خیمه با گریه از سوی حضرت بیان شده است: « اَلّلهُمَّ اِنَّا عِتْرَةُ نَبِیِکَ مُحَمَّدٍ وَ قَدْ اُزْعِجْنَا وَ طُرِدْنا، وَ اُخْرِجْنا عَنْ حَرَمِ جَدِّنا، وَ تَعَدَّتْ بَنُواُمَیَّةِ عَلَیْنا اَللَّهُمَّ فَخُذْ لَنا بِحَقِّنَا، وَ انْصُرنَا عَلَی القَومِ الکَافِریِن.»