به گزارش
خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) فارس نوشت: حجتالاسلام «محسن قرائتی» استاد تفسیر قرآن کریم اظهار کرد: - «وَ إِنِّی کُلَّما دَعَوْتُهُمْ لِتَغْفِرَ لَهُمْ جَعَلُوا أَصابِعَهُمْ فی آذانِهِمْ وَ اسْتَغْشَوْا ثِیابَهُمْ وَ أَصَرُّوا وَ اسْتَکْبَرُوا اسْتِکْباراً»(نوح/7) خدایا من هرچه آنها را دعوت کردم که در راه تو بیایند، آنها گوش نکردند. انگشتان خود را در گوشهایشان میگذاشتند. لباس خود را بر روی سر میکشیدند و استکبار از خود نشان میدادند. خدایا «قالَ نُوحٌ رَبِّ إِنَّهُمْ عَصَوْنی وَ اتَّبَعُوا مَنْ لَمْ یَزِدْهُ مالُهُ وَ وَلَدُهُ إِلاَّ خَساراً وَ مَکَرُوا مَکْراً کُبَّاراً»(نوح/22-21) هرچه گفتم اینها مخالفت کردند. نوح از دست مردم ناله میکند. یعنی فقط مردم کوفه در زمان امام حسین(ع) بد نبودند. پیامبران و امامان همیشه گیر آدمهای نااهل بودند.
- قرآن درباره آدم میگوید: «عَصى آدَمُ رَبَّهُ فَغَوى»(طه/121) آدم اشتباه کرد و گندم خورد. اما راجع به خاتم پیغمبر ما میگوید: «ما ضَلَّ صاحِبُکُمْ وَ ما غَوى»(نجم/2) قرآن میگوید: وقتی آدم اشتباه کرد، «فَتَلَقَّى آدَمُ مِنْ رَبِّهِ کَلِماتٍ»(بقره/37) خداوند چند کلمه به آدم یاد داد. آدم این کلمات را دریافت کرد و خدا را با این کلمات قسم داد. خدا از سر تقصیرات او گذشت. خدا را به حق محمد و علی و فاطمه و حسن و حسین قسم داد. جالب این است که این حدیثها را سنی هم نقل کرده است.
انواع حساب در قیامت/ افرادی که خدا بر آنها سخت میگیرد
- در قیامت چهار نوع حساب داریم. قرآن برای بعضی از افراد میگوید: «حِساباً یَسیراً»(انشقاق/8) و برای بعضی دیگر میگوید: «حِساباً شَدیداً»(طلاق/8) میگوید: بعضیها بیحساب به جهنم میروند. بعضیها هم بیحساب به بهشت میروند. آنهایی که با مردم خوشرفتاری میکنند در روز قیامت حسابشان آسان است. اما کسانی که با مردم بدرفتاری کنند، خدا بر آنها سخت میگیرد.
عوامل پیدایش قیام کربلا
- کربلا سه عامل داشت. عوامل سیاسی داشت. عوامل اجتماعی داشت. عوامل اخلاقی هم داشت. اما عوامل پیدایش کربلا، یک عامل سیاسی بود. حکومت بنیامیه میخواست در رأس باشد. امام حسین(ع) هم فرمود: اگر قرار باشد که رهبر مردم یزید باشد، باید با اسلام خداحافظی کرد. «وَ عَلَى الْإِسْلَامِ السَّلَامُ إِذْ قَدْ بُلِیَتِ الْأُمَّةُ بِرَاعٍ مِثْلِ یَزِیدَ»(اللهوف، ص24) با این اسلامی که رهبرش یزید است، باید خداحافظی کرد.
- در زیارت عاشورا داریم: «وَ لَعَنَ اللَّهُ بَنِی أُمَیَّةَ قَاطِبَةً»(مصباح المتهجد، ص774) «قاطبه» منظور همه آنها از اول تا آخر است. قرآن راجع به یهودیها و مسیحیها میگوید: «فَمِنْهُمْ مَنْ آمَنَ بِهِ»(نساء/55) بعضی مسیحیها آدمهای خوبی هستند. درباره یهودیها میگوید: «أُمَّةٌ قائِمَةٌ»(آل عمران/113) بعضی یهودیها آدمهای خوبی هستند. یعنی خدا از بعضی یهودیها و مسیحیها ستایش کرده است. اما از یک نفر از افراد بنی امیه ستایش نکرده است.
- چند استاندار بودند که در زمان حضرت علی(ع) دزدی کرده بودند. حضرت علی اینها را کنار زد. اینها خیلی عقدهای شدند. به کوفه آمدند و دفتر سیاسی زدند. تا دیدند امام حسین(ع) به کربلا آمده است، به خاطر اینکه از حضرت علی(ع) انتقام بگیرند شروع به جمع کردن نیرو بر علیه کشتن پسر علی(ع) کردند. یزید و ابن زیاد به بهانه قتل عثمان در جنگ بدر خواستند که امام حسین را بکشند. گفتند ما انتقام خود را در کربلا میگیریم.
- یک سری از عوامل هم عوامل اجتماعی است. حضرت زینب کبری(س) در خطبه شام فرمود: «أحَسَدْتُمُونَا»(اللهوف، ص153) شما به ما حسد بردید. ممکن است این عوامل همیشه باشد. حسد چیست؟ حسد کاری میکند که آدم به پیغمبر بزرگوار نعوذبالله میگوید: تو دیوانه هستی. پسران یعقوب به یعقوب گفتند: ای پدر تو همان انحراف قدیمی خود را داری. حسادت به یوسف کاری کرد که به پیغمبر میگفتند: تو منحرف هستی. حسادت کاری میکند که برادر برادر را میکشد.