تفاوت اعتقاد به امام حسین(ع) با کسب ثواب در مسیرش
ما باید این را یاد بگیریم که تا عمر داریم درِ خانه‌‌ی امام حسین(ع) باشیم و تحت هیچ شرایطی دست از دامن او برنداریم و این موضوع، زمانی محقق می‌شود که در وادی امام حسین(ع) دنبال ثواب نباشی؛ چراکه نمی‌توانی عمر خود را خرج این آستان کنی...
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) تسنیم نوشت: ستایشگری اهل بیت(ع) و نوحه‌خوانی در سوگ آنان از جمله کارهایی است که مشروعیت آن را به خوبی می‌توان در قرآن کریم اثبات کرد. چنانکه امامان شیعه نیز از مداحان و ذاکران تقدیر و تشویق می‌کردند، صله می‌دادند، دعا می‌کردند و برای این کار، فضیلت و ثواب بسیار می‌شمردند.
یکی از سنت‌های خوبی که پانزده سال است در کشورمان اجرا می‌شود، تجلیل از پیرغلامان و نوکران آستان سیدالشهدا(ع) در آستانه ماه محرم است که پانزدهمین دوره این اجلاس اواخر مردادماه سال جاری با حضور بیش از یک هزار مداح پیشکسوت از سراسر کشور در استان باستانی و تاریخی اصفهان برگزار شد و با استقبال شایسته‌ای از سوی مردم مومن و متدین این استان شهید پرور قرار گرفت.
در بین این ذاکران و پیرغلامان آستان حسینی افراد نام آشنایی نیز به چشم می‌خورد که جوانی خود را در راه سیدالشهدا(ع) سپری کرده و امروز به پیرغلام سیدالشهدا(ع) تبدیل شدند.
حسین سازور مداح خوش‌خوان آستان اباعبدالله الحسین(ع) یکی از این افراد بود که نخستین روز از آغاز اجلاس پیرغلامان خود را به اصفهان رساند و در مراسم آئیین افتتاحیه، با سرودن شعری در وصف پیرغلامان حسینی جلسه را متحول کرد.
حاج حسین سازور متولد سال 1339 شمسی در تهران است. کودکی و نوجوانی خود را در محله غیاثی پشت سر گذاشته است. بیشتر عمر جوانی خود را یا در جبهه‌ها و یا در مراسم عزاداری اهل بیت(ع) خرج کرده است و مدتی هم از همراهان شهید رجایی بود. او که از شاگردان حاج منصور ارضی است، برای بسیاری از مداحان جوان حکم استادی را دارد. حسینیه موج‌الحسین خیابان 17 شهریور تهران محل برگزاری مراسماتی است که با مدیریت و نوای ایشان اداره می‌شود و محل حضور هزاران ارادتمند اهل بیت(ع) است.
آقای سازور اساساً تجلیل از پیرغلامان حسینی چه برکاتی را به دنبال خواهد داشت؟
ما به حکم وظیفه باید از پیرغلامان امام حسین(ع) تکریم کنیم. تکریم هم فقط به این معنا نیست که با هدایا و لوایح تقدیر بشوند بلکه باید آنها را به عنوان الگو انتخاب کرد. پیرغلامی که عمری را برای امام حسین(ع) نوکری کرده است یقیناً تجربیات بسیاری را نیز کسب کرده که هر کدام آنها یک درس است.
خیلی‌ها مقطعی به سوی امام حسین(ع) می‌روند و پس از اندی سال از این دستگاه جدا می‌شوند امّا فردی که 70 یا 80 سال برای ایشان نوکری کرده، موضوعیت دارد. ما باید این را یاد بگیریم که تا عمر داریم درِ خانه‌‌ی امام حسین(ع) باشیم و تحت هیچ شرایطی دست از دامن او برنداریم و این موضوع، زمانی محقق می‌شود که در وادی امام حسین(ع) دنبال ثواب نباشی؛ چراکه اگر ثواب را مدنظر قرار دهی، نمی‌توانی عمر خود را خرج این آستان کنی بلکه باید به امام حسین(ع) اعتقاد داشته باشی. به امام معتقد بودن با دریافت ثواب در راه ایشان کاملاً متفاوت است. این پیرغلامان همه‌شان درِ خانه امام حسین(ع) با اعتقاد ایستادند. جوانان ما نیز باید کنار امامشان اعتقادی بایستند و بین ثواب و اعتقاد را تمیز دهند.
آقای سازور، امام حسین(ع) از چه زمانی وارد زندگی شما شد؟
پدر و مادرم در ماه، دو بار روضه می‌گرفتند؛ روضه اول ماه و روضه 23 هر ماه. از سال 68 این روال ادامه داشت تا اینکه پدرم به رحمت خدا رفت و پس از فوت ایشان نیز این مراسم، تا امسال ادامه داشته است. از همان زمان نور امام حسین(ع) در قلب من تابید و من رو درگیر خودش کرد. مردم خواستار این هستند که فرزندانشان با تقوا شوند و در دستگاه امام حسین(ع) بزرگ شوند البته متاسفانه امروزه رنگ و بوی روضه از برخی از منازل رفته و گناه و فساد جایش را گرفته است؛ هر کجا نام امام حسین(ع) باشد، شیطان نمی‌تواند ورود کند. امام، نور مطلق است و جایی که نور مطلق باشد، محلی برای ایحاد فساد و گناه مهیا نخواهد شد.
مداحی را مدیون اشک‌های پدر و مادرم هستم
این منصبی که امام حسین(ع) به شما عطا کرده و تا کنون نیز به دوش می‌کشید را مدیون چه کسی هستید؟
اول، خواست خداوند متعال بود. ما تدبیر می‌کنیم و خداوند تقدیر. و چه نیکو تقدیر کرد خداوند تا ما در این مسیر قدم برداریم. پس از خداوند، مدیون پدر و مادرم هستم؛ اگر بخواهم یکی از گریه‌کنان زمان خودم را نام ببرم، به مادرم اشاره می‌کنم. هر وقت اسم امام حسین(ع) می‌آمد، گریه می‌کرد؛ پدرم نیز همینطور بود.
آنها خودشان اهل روضه و گریه بودند و همیشه آرزو می‌کردند تا فرزندانشان نیز حسینی شوند. وقتی داشتم به فیلم‌های شهید حججی نگاه می‌کردم نکته‌ای توجه من را به خودش جلب کرد و آن نکته، احترام او به پدر و مادرش در وداع آخر بود که شاید خیلی بهش توجه نشده است. امّا شما ببینید چطور خاضعانه به پای پدر و مادرش افتاد و ادب کرد. این نشان می‌دهد اگر در مقابل پدر و مادرت همانند عبد باشی، خداوند نیز عزتی بهت خواهد داد که نصیب اشخاص دیگر نمی‌شود.
حاج آقای سازور همانطور که فرمودید لطف امام حسین (ع) شامل حال شما شده است. شما از امام حسین(ع) چه می‌خواهید؟
از امام حسین(ع) می‌خواهم این منصبی که تاکنون به من عطا کرده است را حفظ کند تا تمام عمر خودم را خرج ایشان کنم. خوش به حال آنهایی که با اعتقاد درِ خونه امام پای گذاشتند و موفق شدند. به طور مثال؛ طیّب حاج رضایی که امام خمینی(ره) ایشان را حر انقلاب خواند، با اعتقاد به این جایگاه رسید و یا شهید شاهرخ که با اعتقاد عاقبت به خیر شد و به فیض شهادت نائل گشت و یا رسول تُرک که به مقام عالی دست یافت و مورد توجه الطاف حضرت زهرای مرضیه(س) قرار گرفت. این اعتقاد اگر راسخ و محکم باشد؛ چه پیر باشی یا جوان و رئیس باشی یا مرئوس تو را از شر شیطان نجات خواهد داد و به امام خواهد رساند.
یکی از سنت‌های خوبی که پانزده سال است در کشورمان اجرا می‌شود، تجلیل از پیرغلامان و نوکران آستان سیدالشهدا(ع) در آستانه ماه محرم است که پانزدهمین دوره این اجلاس اواخر مردادماه سال جاری با حضور بیش از یک هزار مداح پیشکسوت از سراسر کشور در استان باستانی و تاریخی اصفهان برگزار شد و با استقبال شایسته‌ای از سوی مردم مومن و متدین این استان شهید پرور قرار گرفت.
در بین این ذاکران و پیرغلامان آستان حسینی افراد نام آشنایی نیز به چشم می‌خورد که جوانی خود را در راه سیدالشهدا(ع) سپری کرده و امروز به پیرغلام سیدالشهدا(ع) تبدیل شدند.
حسین سازور مداح خوش‌خوان آستان اباعبدالله الحسین(ع) یکی از این افراد بود که نخستین روز از آغاز اجلاس پیرغلامان خود را به اصفهان رساند و در مراسم آئیین افتتاحیه، با سرودن شعری در وصف پیرغلامان حسینی جلسه را متحول کرد.
حاج حسین سازور متولد سال 1339 شمسی در تهران است. کودکی و نوجوانی خود را در محله غیاثی پشت سر گذاشته است. بیشتر عمر جوانی خود را یا در جبهه‌ها و یا در مراسم عزاداری اهل بیت(ع) خرج کرده است و مدتی هم از همراهان شهید رجایی بود. او که از شاگردان حاج منصور ارضی است، برای بسیاری از مداحان جوان حکم استادی را دارد. حسینیه موج‌الحسین خیابان 17 شهریور تهران محل برگزاری مراسماتی است که با مدیریت و نوای ایشان اداره می‌شود و محل حضور هزاران ارادتمند اهل بیت(ع) است.
آقای سازور اساساً تجلیل از پیرغلامان حسینی چه برکاتی را به دنبال خواهد داشت؟
ما به حکم وظیفه باید از پیرغلامان امام حسین(ع) تکریم کنیم. تکریم هم فقط به این معنا نیست که با هدایا و لوایح تقدیر بشوند بلکه باید آنها را به عنوان الگو انتخاب کرد. پیرغلامی که عمری را برای امام حسین(ع) نوکری کرده است یقیناً تجربیات بسیاری را نیز کسب کرده که هر کدام آنها یک درس است.
خیلی‌ها مقطعی به سوی امام حسین(ع) می‌روند و پس از اندی سال از این دستگاه جدا می‌شوند امّا فردی که 70 یا 80 سال برای ایشان نوکری کرده، موضوعیت دارد. ما باید این را یاد بگیریم که تا عمر داریم درِ خانه‌‌ی امام حسین(ع) باشیم و تحت هیچ شرایطی دست از دامن او برنداریم و این موضوع، زمانی محقق می‌شود که در وادی امام حسین(ع) دنبال ثواب نباشی؛ چراکه اگر ثواب را مدنظر قرار دهی، نمی‌توانی عمر خود را خرج این آستان کنی بلکه باید به امام حسین(ع) اعتقاد داشته باشی. به امام معتقد بودن با دریافت ثواب در راه ایشان کاملاً متفاوت است. این پیرغلامان همه‌شان درِ خانه امام حسین(ع) با اعتقاد ایستادند. جوانان ما نیز باید کنار امامشان اعتقادی بایستند و بین ثواب و اعتقاد را تمیز دهند.
آقای سازور، امام حسین(ع) از چه زمانی وارد زندگی شما شد؟
پدر و مادرم در ماه، دو بار روضه می‌گرفتند؛ روضه اول ماه و روضه 23 هر ماه. از سال 68 این روال ادامه داشت تا اینکه پدرم به رحمت خدا رفت و پس از فوت ایشان نیز این مراسم، تا امسال ادامه داشته است. از همان زمان نور امام حسین(ع) در قلب من تابید و من رو درگیر خودش کرد. مردم خواستار این هستند که فرزندانشان با تقوا شوند و در دستگاه امام حسین(ع) بزرگ شوند البته متاسفانه امروزه رنگ و بوی روضه از برخی از منازل رفته و گناه و فساد جایش را گرفته است؛ هر کجا نام امام حسین(ع) باشد، شیطان نمی‌تواند ورود کند. امام، نور مطلق است و جایی که نور مطلق باشد، محلی برای ایحاد فساد و گناه مهیا نخواهد شد.
مداحی را مدیون اشک‌های پدر و مادرم هستم
این منصبی که امام حسین(ع) به شما عطا کرده و تا کنون نیز به دوش می‌کشید را مدیون چه کسی هستید؟
اول، خواست خداوند متعال بود. ما تدبیر می‌کنیم و خداوند تقدیر. و چه نیکو تقدیر کرد خداوند تا ما در این مسیر قدم برداریم. پس از خداوند، مدیون پدر و مادرم هستم؛ اگر بخواهم یکی از گریه‌کنان زمان خودم را نام ببرم، به مادرم اشاره می‌کنم. هر وقت اسم امام حسین(ع) می‌آمد، گریه می‌کرد؛ پدرم نیز همینطور بود.
آنها خودشان اهل روضه و گریه بودند و همیشه آرزو می‌کردند تا فرزندانشان نیز حسینی شوند. وقتی داشتم به فیلم‌های شهید حججی نگاه می‌کردم نکته‌ای توجه من را به خودش جلب کرد و آن نکته، احترام او به پدر و مادرش در وداع آخر بود که شاید خیلی بهش توجه نشده است. امّا شما ببینید چطور خاضعانه به پای پدر و مادرش افتاد و ادب کرد. این نشان می‌دهد اگر در مقابل پدر و مادرت همانند عبد باشی، خداوند نیز عزتی بهت خواهد داد که نصیب اشخاص دیگر نمی‌شود.
حاج آقای سازور همانطور که فرمودید لطف امام حسین (ع) شامل حال شما شده است. شما از امام حسین(ع) چه می‌خواهید؟
از امام حسین(ع) می‌خواهم این منصبی که تاکنون به من عطا کرده است را حفظ کند تا تمام عمر خودم را خرج ایشان کنم. خوش به حال آنهایی که با اعتقاد درِ خونه امام پای گذاشتند و موفق شدند. به طور مثال؛ طیّب حاج رضایی که امام خمینی(ره) ایشان را حر انقلاب خواند، با اعتقاد به این جایگاه رسید و یا شهید شاهرخ که با اعتقاد عاقبت به خیر شد و به فیض شهادت نائل گشت و یا رسول تُرک که به مقام عالی دست یافت و مورد توجه الطاف حضرت زهرای مرضیه(س) قرار گرفت. این اعتقاد اگر راسخ و محکم باشد؛ چه پیر باشی یا جوان و رئیس باشی یا مرئوس تو را از شر شیطان نجات خواهد داد و به امام خواهد رساند.
