8 وظیفه مهم جامعه قرآنی در قبال مسئله عاشورا

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)، عباس سلیمی، خادم‌القرآن و پیشکسوت قرآنی کشور شب گذشته،11 مهرماه در مراسم عزاداری منزل سیدمحسن موسوی‌بلده، پیشکسوت قرآنی طی سخنانی در رابطه با ایام شهادت سرور و سالار شهیدان امام حسین(ع) و یاران باوفای ایشان و نیز وظیفه جامعه قرآنی در قبال مسئله عاشورا با اشاره به سالروز شهادت چهارمین اختر تابناک آسمان امامت و ولایت، اظهار کرد: امروز سالروز شهادت بزرگمردی است که ایشان توصیف عجیبی در مورد قرآن دارند. حضرت امام سجاد(ع) می‌فرمایند «لَوْ مَاتَ مَنْ بَیْنَ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ لَمَا اسْتَوْحَشْتُ بَعْدَ أَنْ یَکُونَ الْقُرْآنُ مَعِی؛ اگر تمام موجوداتی که در بین مشرق و مغرب قرار دارند، بمیرند، من هیچ هراس و وحشتی ندارم در حالی که قرآن با من باشد».
وی ادامه داد: ما اگر سخن از عزاداری برای اهل بیت(ع) می‌کنیم، درست است که کربلا ابعاد متعددی در زمینه‌های مختلف دارد، اما بحث ما صرفا ناظر بر موارد احساسی و عاطفی که قابل احترام است، نیست و مسئله کربلا ابعاد عمیق‌تری دارد که باید از آن منظر به این مسئله توجه کنیم. امسال مردم غیرتمند ایران اسلامی واقعا برنامه‌های مربوط به عزاداری حضرت سیدالشهدا(ع) و شهیدان کربلا را با یک شور و عظمت خاصی برگزار کردند و این مسئله منحصر به داخل ایران اسلامی نبود و در تمام کشورهای جهان علی‌رغم سانسور خبری که به هر حال رسانه‌های استکباری در آن رابطه انجام می‌دهند، شاهد آن عظمت بودیم.
سلیمی در ادامه با بیان اینکه رسیدن خبرهایی از این دست که کاروان‌هایی از کشورهای اروپایی و متشکل از اقلیت‌های دینی به قصد زیارت کربلا حرکت می‌کنند، برای ما پیام خاصی دارد، افزود: همگان مستحضر هستند که این هیئت اقلیت‌های دینی که عمدتا نیز از ارامنه و زرتشتیان هستند، برنامه‌های خاصی در طول سال و ماه محرم به‌ویژه در شب شهادت حضرت اباالفضل العباس(ع) دارند؛ چرا که ارادت خاصی نسبت به حضرت عباس(ع) دارند.
پیشکسوت قرآنی کشور ادامه داد: سال‌ها پیش در کنار مسجد الجواد(ع) خانمی بسیار باوقار از ارامنه کشور سؤالی از من کرد و گفت که وقتی شما در ایام تاسوعا و عاشورای حسینی این غذاهای نذری را دریافت می‌کنید، با آن چه می‌کنید؟ بنده که تمام تلاشم این بود تا فوق‌العاده صادقانه به این بانو پاسخ دهم، به وی گفتم که ما این غذاها را برده و میل می‌کنیم ولی این بانوی ارمنی به من گفت که ما این کار را نمی‌کنیم و وقتی یک غذای نذری‌ به ما می‌دهند، ما این غذا را به منزل برده و فریز می‌کنیم و در طول سال یک دانه برنج از این غذا را در هر وعده غذایی خود قرار می‌دهیم تا نشان دهیم غذاهای ما نمک اباالفضل العباس(ع) شما را دارد.
سلیمی با اشاره به این بیت شعر که این حسین کیست که عالم همه دیوانه اوست/ این چه شمعی است که جان‌ها همه پروانه اوست، تصریح کرد: در این محافلی که فرهیختگان و بزرگان هستند، ما باید از این زاویه به این سؤالات اساسی پاسخ دهیم که واقعا امام حسین(ع) کیست و ما چقدر نسبت به ایشان شناخت داریم؟ پیام‌های عاشورایی او چیست و وظیفه ما در قبال قیام کربلا چیست؟ و نیز اینکه وظیفه جامعه قرآنی در برابر این امام بزرگواری که حتی رأس مقدس او بعد از شهادت بر فراز نیزه تلاوت قرآن می‌کرد چیست؟.
پیشکسوت قرآنی کشور اظهار کرد: وقتی یکی از فرزندان امام حسین(ع) در محضر ایشان سوره مبارکه حمد را تلاوت فرمود،‌ امام(ع) امر به احضار معلم قرآن کردند و وقتی معلم قرآن به محضر امام(ع) شرفیاب شدند، دستور دادند تا در حضور جمعیت، هزار دینار(سکه طلا) و هزار حُـلّـه یمانی(پارچه گران‌بها) به عنوان جایزه به او دادند. اما امام حسین(ع) به این دو جایزه کلان اکتفا نکرد و آنگونه که نقل شده است، دستور داد تا دهان معلم را پر از درّ و جواهر کردند که همه این‌ها نشان می‌دهد که پیوند امام حسین(ع) یک پیوند عجیب و ویژه‌ای با قرآن کریم بوده است. البته یکی از افراد ناآگاه در آن جلسه بر امام(ع) خرده گرفته و می‌گوید که این معلم قرآن کار چندانی نکرده و تنها یکی از سوره‌های کوچک را تعلیم داده است، اما امام(ع) در جواب او می‌فرمایند کار بزرگی که این معلم قرآن انجام داده کجا و عطایای ناچیز ما کجا؟.
وی با بیان اینکه ما با چنین امامی از نظر جهان‌بینی و نگرش به قرآن مواجه هستیم و باید تفکر کنیم که آیا جامعه قرآنی به وظایف خود در قبال این امام بزرگوار عمل کرده است یا خیر؟، گفت: ما باید به جهانیان اعلام کنیم که عشق و علاقه و ارادت و اشتیاق ما به امام و شهدای کربلا صرفا ناظر بر ابعاد حس و عاطفه و محبت ظاهری نیست و ما برای دوست داشتن و ارادت به امام حسین(ع) دلایل مستحکم شرعی داریم.
سلیمی افزود: یکصد و بیست و چهار هزار مرد بزرگ و شریف به نام سلسله جلیله انبیاء(ع) از طرف خداوند بزرگ برای هدایت بشر مأموریت پیدا کردند و به نص صریح قرآن تمامی آن‌ها بلااستثنا موضع خود را اعلام کردند که ما در قبال پیامبری و این مأموریت مزد و اجر و پاداشی از شما نمی‌خواهیم. در بین این یکصد و بیست و چهار هزار پیامبر تنها یک پیامبر طلب مزد کرده است و آن هم پیامبر خاتم(ص) است. یکی از اساتید ما می‌فرمود که یکی از معجزات قرآن در برابر دشمنانی که همواره آیات الهی را تراوشات ذهنی خود پیامبر(ص) می‌‌دانند و نه وحی الهی این است که آیات متعددی در قرآن با واژه «قل» آغاز می‌شود. استاد عزیزمان فرمودند که خداوند این آیات را اینگونه گذاشته است تا بعدها عقلا بیندیشند که اگر کسی خودش بخواهد چیزی بنویسد، به خودش نمی‌گوید بگو! و این از جای دیگری به او ابلاغ شده است. یکی از آیات الهی قرآن کریم که این کلمه در آن قرار دارد، «قُلْ لَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَى؛ بگو من از شما مزد نمی‌خواهم مگر محبت و مودت نسبت به نزدیکانم».
وی تصریح کرد: وقتی پیامبر(ص) چنین مطلبی را فرمودند، بنابر این ما غیر از استدلال عاطفی نسبت به ارادت به اهل بیت(ع)، استدلال قرآنی نیز داریم و نکته زیبای دیگری که در این زمینه وجود دارد، این است که بدانیم منظور از ذوی‌القربی کیست؟ می‌فرماید وقتی این آیه نازل شد، برخی افراد استدلالشان بر اساس استنباط خود، این بود که همه نزدیکان پیامبر(ص) یعنی همه همسران و اقربا شامل این آیه هستند، لذا نزد پیامبر(ص) آمدند و از ایشان سؤال کردند که منظور از ذوی‌القربی در این آیه مبارکه چیست؟ که پیامبر(ص) در جواب ایشان فرمودند «علی و فاطمه و ابناهما» و سه بار نیز این جمله را تکرار فرمودند.
وی با بیان اینکه با این دلایل روشن می‌شود که ما در رابطه با عشق ورزیدن به امام حسین(ع) دارای استدلال هستیم و باید به این مسئله بپردازیم که امام حسین(ع) در میان این خاندان جلیل‌القدر در چه جایگاهی قرار دارد؟ تصریح کرد: از منظر قرآن او نفس مطمئنه تلقی می‌شود و از منظر پیامبر اکرم(ص) نیز ایشان فرمود «حسین منی و انا من حسین». این امام همام(ع) جگرگوشه حضرت زهرا(س)، سرور جوانان بهشت و همچنین، شفیع بزرگ روز قیامت است. برای یک چنین شخصیتی ما نباید تنها عزادار و ماتم‌زده باشیم. امروز شاهدیم که در قبال بزرگترین ناجوانمردی که چه در جنگ‌های کلاسیک و چه غیر آن از سوی بیش از 30 هزار نفر حرامی نسبت به کمتر از 100 نفر انسان‌های پاک، حافظ، مفسر و مجسمه قرآن از خاندان عصمت(ع) روا شده، واژه تروریسم را مطرح می‌کنند اما اول قربانی تروریسم در این دوران تاریخی شخص علی بن‌ابی‌طالب(ع) است. باید این سؤال را از خود بپرسیم که چگونه عمل شده و ما چگونه از حریم قرآن دفاع کردیم که غرب موفق شده است تا با خدعه چنین چهره‌ای را از ما در دنیا جا بیندازد که مسلمانان اهل خشونت و خونریزی هستند. باید از خود سؤال کنیم که رسالت جامعه قرآنی در این زمینه چیست؟ و آیا صرف برگزاری جلسات آموزشی و ... مسئولیت را از گردن ما برمی‌دارد؟ در این رابطه تکلیف جامعه قرآنی بالاتر از این موارد است و باید تمام تلاش خود را برای زدودن این تفکرات در رابطه با جامعه اسلامی انجام دهد.
سلیمی با بیان اینکه پیامبر بزرگوار(ص) در مورد امام حسین(ع) می‌فرمایند «همانا که حسین دری از درهای بهشت است و کسی که با حسین(ع) دشمن باشد خداوند بوی بهشت را بر او حرام خواهد کرد»، اظهار کرد: اگر کسی در این دنیا به عظمت و بزرگی رسید، والله به خاطر این بود که حرمت دستگاه حسینی را رعایت کرد و به امام حسین(ع) احترام گذاشت. حر بن یزید ریاحی معنای ادب حضور را فهمید که نجات یافت.
پیشکسوت قرآنی کشور با اشاره به فرموده امام حسین(ع) که «هَیْهَاتَ مِنَّا الذِّلَّه»، گفت: یکی از پیام‌های بزرگ عاشورا حفظ عزت است همان عزتی که قرآن نیز بر آن تصریح کرده است. اگر جهان‌بینی ما نسبت به امام حسین(ع) و عاشورا این باشد، خیلی از مصیبت‌هایی که در جامعه اسلامی داریم رخت بر خواهد بست. آیا جامعه قرآنی حرمت قرآن کریم را که امام حسین(ع) برای آن شهید شد، در همه ابعاد نگه می‌دارد؟ چرا ساختار جامعه ما باید به نحوی باشد که یک ناهنجاری اخلاقی آبروی ما را در سطح کره زمین تحت‌‌الشعاع قرار دهد؟ چرا باید در رابطه با حفظ کرامت و صیانت از وجاهت جامعه قرآنی تک تک ما این را از نان شب واجب‌تر ندانیم؟ آیا این یکی از پیام‌های عاشورای امام حسین(ع) نیست؟ بزرگان دین ما برای عاشورا موارد متعددی را بیان کردند که همگان مستحضر هستند از جمله پیام‌های عاشورا، توحید، نبوت، امامت و ولایت است.
وی ادامه داد: مبارزه با ظلم، مبارزه با بی‌عدالتی در هر شکل و لباس و مقیاسی، بدعت‌ستیزی، ایثار، توکل، رضا و تسلیم، جهاد با نفس، شجاعت و نترسیدن از دشمن، صبر و استقامت، عزت و افتخار، حجاب و عفاف، ویران‌سازی سقیفه، عمل به تکلیف، غیرت، فتوت و جوانمردی، مواسات، وفا، اخلاص، امتحان، شهادت‌طلبی، یاد خدا، عشق به خدا، اتمام حجت، افشاگری، عبرت‌آموزی، اصلاح جامعه، عدالت‌خواهی، هجرت، احیای کتاب و سنت، احیای نماز، امر به معروف و نهی از منکر همگی از پیام‌های عاشورایی است که هر مربی قرآن باید این پیام‌ها را که روح قرآن و اسلام است، در جلسات خود علاوه بر آموزش روخوانی قرآن، به قرآن‌آموزان تعلیم دهد.
سلیمی با بیان اینکه ما برای ارتباط با امامت و ولایت باید به چهار مؤلفه توجه کنیم، افزود: ما چهار وظیفه در قبال امام حسین(ع) داریم که اگر مورد توجه بزرگان و سروران ما در جلسات و هیئات دینی قرار گیرد، بسیار تأثیرگذار خواهد بود. این چهار مورد به ترتیب عبارت است از معرفت، محبت، اطاعت و زیارت. تمام آنچه در شور محرم است باید در معرفت عاشورایی متجلی شود. پیامبر(ص) وقتی می‌فرمایند «آن کسی که بمیرد و امام زمان خود را نشناخته باشد، به مرگ جاهلیت مرده است»، این امر نشان‌دهنده این است که ما باید امام حسین(ع) را بشناسیم.
وی تصریح کرد: اگر کسی امام حسین(ع) را بشناسد و به این امام همام معرفت داشته باشد، در آن صورت تمامی اعمال او طبق روش و سیره امام حسین(ع) و قرآن کریم خواهد بود. وقتی بُعد معرفت درست شد، انسان می‌تواند، ادعا کند که امام حسین(ع) را دوست دارد؛ چراکه لازمه دوست داشتن امام(ع)، معرفت داشتن و محبت داشتن نسبت به ایشان، اطاعت کردن و زیارت صحیح ایشان است.
پیشکسوت قرآنی کشور با بیان اینکه اسلام از کسانی که شاگرد قرآن هستند و تعلیم قرآن می‌دهند، انتظار ویژه‌ای دارد، اظهار کرد: جامعه قرآنی باید بیان امام صادق(ع) را به شقرانی که از اصحاب ایشان بود، چراغ راه خود قرار دهد که امام(ع) به وی فرمود «ای شقرانی! کار خوب از هر کسی سر بزند، زیباست، اما اگر تو کار خوب انجام دهی، زیباتر است؛ چرا که منتسب به ما هستی و کار بد از هر کسی که سر بزند، زشت است، اما اگر از تو صورت گیرد، زشت‌تر است که منتسب به ما هستی».      
سلیمی با اشاره به اینکه جامعه قرآنی در قبال مسئله عاشورا به تعداد ابواب بهشت هشت وظیفه بر گردن دارد، گفت: این هشت وظیفه عبارتند از تبدیل موج عاشورایی به جریان عاشورایی، ارتقا احساسات پاک عاشورایی به منطق و تفکر عاشورایی، حرکت کردن به سوی سبک زندگی حسینی و مرام حسینی به موازات عزاداری پرشور حسینی، انتقال مفاهیم کاربردی قرآنی و تعمیق باور قرآنی، مبارزه با ظلم و ستم و بی‌عدالتی در هر شکل و لباس از سوی هر کسی، ترویج فرهنگ حریت و آزادگی، بدعت‌ستیزی و مقابله با خرافات و نیز ارتقا معرفت قرآنی مردم.