کار دینی رسانه‌ای در فضای مجازی چیست
گروه فناوری اطلاعات: یک کارشناس فضای مجازی گفت: کار دینی رسانه‌ای در فضای مجازی به این مفهوم است که باید مطالعات دینی و مذهبی داشته باشیم و برای آنکه نیاز افراد را در این زمینه تأمین کنیم باید به سمت شبکه اجتماعی تخصصی برویم.
وی ادامه داد: برای ایجاد مختصات محتوای دینی در فضای مجازی، شاهد پارامترهای ذکر شده نیستیم و نیازمند به وجود آمدن شبکه‌های اجتماعی تخصصی با ایجاد چهارچوب‌ها و ساختارهای مبتنی بر محتوا هستیم.
این کارشناس فضای مجازی تصریح کرد: اگر بیاییم شبکه اجتماعی را طراحی، سپس فیلتر و پالایش کنیم و در نهایت محتوای دینی در آن بارگذاری کنیم، عنوان این فعالیت شبکه اجتماعی دینی نیست و نباید بر این تصور باشیم که شبکه اجتماعی دینی داریم؛ چراکه پارامترهای اندازه‌گیری در آن متفاوت است و باید ساختارهای جدیدی را به وجود بیاوریم. در بارگذاری مطالب علمی به این ساختارها دست یافته‌ایم یعنی مطالب علمی سرچ شده در گوگل اعتباری ندارد و باید در موتورهای جستجوگر دیگری این جستجو صورت بگیرد.
وی بیان کرد: گوگل محل مناسبی برای ارائه محتوای دینی نیست و اگر بتوانیم در فضای مجازی و در جای مناسبی این محتوا را ارائه کنیم، این فضای نوین نه تنها فرصت است بلکه به اشاعه محتوای دینی برای مخاطبان آن کمک بسیاری می‌کند.
وی بیان کرد: زمانی که فیلمی را نگاه می‌کنیم، داستان فیلم بر سبک زندگی‌مان اثر نمی‌گذارد بلکه عوامل تأثیرگذار آن به لحاظ فرهنگی مراودات مردم، ارتباطات اجتماعی مردم و شرایط و نوع پوشش است.
این کارشناس فضای مجازی تصریح کرد: محتوای ارائه شده در فضای مجازی اسلامی نیست اما ما زمینه اسلامی را دارد. اگر جای محتوا و زمینه جابه جا شود، متأسفانه شاهد وضعیتی می‌شویم که امروز این وضعیت را شاهد هستیم و از این شرایط به بدی یاد می‌کنم. یعنی محتوای دینی را در جایی منتشر می‌کنند که زمینه‌اش مناسب نیست. برای مثال بازی رایانه‌ای با همان سبک، ژانر و المان‌هایی که در خارج طراحی شده به ایران می‌آورند و تنها داستان دینی را به آن اضافه می‌کنند درحالی که در رسانه زمینه مهم‌تر از محتواست.
وی بیان کرد: محتوا در بانک‌های اطلاعاتی تخصصی ارزش پیدا می‌یابد و کار دینی رسانه‌ای در فضای مجازی به این مفهوم است که باید مطالعات دینی و مذهبی داشته باشیم و برای آنکه نیاز افراد را در این زمینه تأمین کنیم باید به سمت شبکه اجتماعی تخصصی برویم. ما باید پارامترها، نیازهای جامعه، منابع و موضوع را شناسایی کنیم تا بتوانیم سیستم‌های تخصصی به وجود بیاوریم.
سمیعی اظهار کرد: ما در حوزه ارائه محتوا و به لحاظ فنی در فضای مجازی ضعیف نیستیم، اما سواد رسانه‌ای کارشناسانی که قصد دارند تا محتوا را تعریف کنند، ضعیف است.متأسفانه کارشناسان سواد شناسایی چارچوب‌های محتوایی، سیستم‌ها و پارامترها و شکل اندازه‌گیری و طراحی آن آشنا نیستند.
این کارشناس فضای مجازی در پاسخ به این پرسش که چرا مراکز دینی، منابع آرشیوی‌شان را در فضای مجازی بارگذاری نمی‌کنند، گفت: معتقدم تا زمانی که این سازمان‌ها در انتشار منابع‌شان خروجی نداشته باشند، تنها یک ادعاست. یعنی یا منابع‌شان آنقدر ضعیف است که نمی‌خواهند منتشر کنند یا اصلا منبعی قابل انتشار ندارند. متأسفانه در سازمان‌ها کار خاصی صورت نمی‌گیرد و اکثریت فعالیت‌های‌شان مقطعی و نمایشی است.
وی بیان کرد: سرمایه یک سازمان رسانه‌ای، نیروی انسانی‌اش است و ما در سازمان‌ها نیروی انسانی زبده‌ای نداریم که بتواند بدنه بخش خصوصی و دانشگاهی با یکدیگر ارتباط بگیرند و نقش تسهیل‌گری ایفا کنند. متأسفانه افرادی که تخصص‌های نامرتبط دارند در حوزه‌های رسانه فعالیت می‌کنند.
سمیعی اظهار کرد: فقدان کارشناسان مرتبط و زبده در حوزه سواد رسانه‌ای و رسانه‌های نوین، ادعای سازمان‌ها و انجام ندادن فعالیت‌های ویژه و خاص و عدم چشم اندازه و جزیره‌ای عمل کردن مشکلات این حوزه به شمار می‌رود. اگر چشم اندازه مسیری مشخص نباشد، هیچ فعالیت بلندمدتی اتفاق نمی‌افتد و راه حل آن ایجاد کارگروه تخصصی با دانشگاه است و اگر می‌خواهیم این اتفاقات به سمت اتفاقات ویژه سوق یابد باید بخش خصوصی، دولت و دانشگاه تلفیق شوند.
وی در پایان خاطرنشان کرد: دولت باید بگوید که چه می خواهد و شیوه انجام را به دانشگاه بسپرد و سرمایه گذار بخش خصوصی هم وارد شود که این مدل در تمام دنیا جواب داده است و در یک جمله دولت باید نیازش را به دانشگاه ببرد و بخش خصوصی را صدا کند تا در این زمینه سرمایه‌گذاری‌های لازم را انجام دهد.
