بازخوانی وصيتنامه شهدا؛
آدم بلكه بايد اول خودش را بسازد
گروه فرهنگی: وصیت نامه شهدا دارای نکات و سخنانی است که تنها مقتضای دوره دفاع مقدس نیست بلکه شامل نکاتی در باب خودسازی انسان است که در هر مقطع و دوره‌ای کارآیی دارد.
به گزارش خبرگزاری بین المللی قرآن (ایکنا) از همدان، هرآنچه که امروز در کشور ما دایر وپابر جاست، همه به برکت خون شهیدان است و کسی منکر رشادت ها و فداکاری ها و ارزش جان‌نثاری شهدا نیست، لذا برماست که شناخت بیشتری نسبت به شهدا که چراغ هدایت هستند داشته باشیم، به این منظور خبرگزاری ایکنا برای آشنایی با سیره شهدا و معرفی آنان اقدام به بازخوانی وصیت‌نامه شهدا کرده است.
در ذیل متن وصیت‌نامه سرباز شهید سيد مهدى حسينى را می‌خوانیم:
«بسم الله الرحمن الرحيم
بنام خداوند بخشنده مهربان
دل آرام گيرد به نام خداى
خدايا، خدايا نمي‌دانم چرا امشب دلم دارد شور مي‌زند. حالم عوض شده. يك حال ديگری دارم. دلم عوض شده اصلا دلم رفته جبهه جنگ، جنگ عليه كفر. با خودم فكر ميكنم چرا تا به حال شركت نكرده‌ام و كمكى به سپاه نكرده‌ام؟
بار خدايا اميدم به سربازى بود از آن هم مايوس شدم نه اينكه لياقت خدمت و لياقت كمك نداشتم چون آدم معصيت كارم و گناهم زياد است و آدم تنبلى هستم و تا به حال خودسازى نكرده‌ام و آدم بلكه بايد اول خودش را بسازد و اول از خودش شروع كند كه خودش را بشناسد و زمان خودش را بشناسد و دين و آئين خود را بشناسد خلاصه حق و باطل را بشناسد.
آرى الان دين و كشور و سرنوشت و خون چندين هزار شهيد ما در خطر است و احتياج به كمك هر فرد مسلمان است كه هر نوع كمك به برادران سپاه و بسيج و ارتش و ساير رزمندگان و واقعا بايد به يارى امام زمان و يارى روح الله امام امت خمينى بت شكن بروند.
اگر لياقت داشته باشیم خدا نصيبمان بكند. بار خدايا تو خودت كمك كن ما برويم. ما هم يك رزمنده باشيم ما هم يك فردى باشيم كه بگوئيم پيرو دين محمد و شيعه على و شيعه على بن ابى طالب هستيم و اماممان امام حسين (ع) است.
آخر چطور، به كدام رو و با كدام دل و كدام عمل بگوييم امروز كه امام امت كمك مى‌طلبد ما مي‌شنويم و نمي‌گوييم ان شاء الله زياد مي‌روند و ماشاءالله زياد پيروز شده‌اند يا خير اينكه بگوييم نه بابا كسى كه بتواند برود خوب است ما كه نمى‌توانيم ماكه گرفتارى داريم.
با كدام رو مگر امام حسين(ع) يارانش را به زور برد كه نايبش به زور ببرد؟ مگر ياران امام حسين (ع) گرفتارى نداشتند و زن و بچه نداشتند كه ياران امام امت بدان گرفتارى نباشند؟ نه نه هرگز اينطور نبوده و نخواهد بود. گمان نمى‌كنم كه اين همه نيرو و سپاه و بسيج و همه تنها و مجرد و بدون گرفتارى باشند. گمان نميكنم. حتما هر كدام يك گرفتارى دارند و یا زن و بچه دارند.
هر کسی حقی دارد به خاطر خدا از «من» بگذرد چرا که حق مردم را باید ادا کرد و اگر توانستم ادا می‌کنم ان شاء الله.
سيد مهدى حسينى
16 فروردین 1361
بخشی از زندگینامه شهید سید مهدی حسینی
دوازدهم آبان‌ماه سال 1340 در خانواده‌ای مذهبی در همدان به دنیا آمد. سال 1347 وارد دبستان شد و تا پایان مقطع متوسطه در رشته علوم انساني ادامه تحصیل داد و موفق به اخذ مدرک دیپلم شد.
در سال‌های انقلاب نوجوانی بیش نبود اما در کنار جوانان و مردم انقلابی همدان در مبارزات علیه رژیم پهلوی شرکت کرد و در راه پیروزی انقلاب گام برداشت.
پس از پیروزی انقلاب و با آغاز جنگ تحمیلی بنا بر تکلیف شرعی و قانونی روانه خدمت سربازی شد و به عنوان سرباز ارتش جمهوری اسلامی ایران، در جبهه های نبرد حق علیه باطل حضور یافت.
بیست و پنجم مهر ماه سال 1361 در منطقه عملیاتی سومار بر اثر اصابت ترکش به سر، به شهادت رسید و به یاران و همرزمانش پیوست.
پیکر وي را در گلزار شهداي باغ بهشت زادگاهش به خاک سپردند.
یادش گرامی و راهش پر رهرو باد...
در ذیل متن وصیت‌نامه سرباز شهید سيد مهدى حسينى را می‌خوانیم:
«بسم الله الرحمن الرحيم
بنام خداوند بخشنده مهربان
دل آرام گيرد به نام خداى
خدايا، خدايا نمي‌دانم چرا امشب دلم دارد شور مي‌زند. حالم عوض شده. يك حال ديگری دارم. دلم عوض شده اصلا دلم رفته جبهه جنگ، جنگ عليه كفر. با خودم فكر ميكنم چرا تا به حال شركت نكرده‌ام و كمكى به سپاه نكرده‌ام؟
بار خدايا اميدم به سربازى بود از آن هم مايوس شدم نه اينكه لياقت خدمت و لياقت كمك نداشتم چون آدم معصيت كارم و گناهم زياد است و آدم تنبلى هستم و تا به حال خودسازى نكرده‌ام و آدم بلكه بايد اول خودش را بسازد و اول از خودش شروع كند كه خودش را بشناسد و زمان خودش را بشناسد و دين و آئين خود را بشناسد خلاصه حق و باطل را بشناسد.
آرى الان دين و كشور و سرنوشت و خون چندين هزار شهيد ما در خطر است و احتياج به كمك هر فرد مسلمان است كه هر نوع كمك به برادران سپاه و بسيج و ارتش و ساير رزمندگان و واقعا بايد به يارى امام زمان و يارى روح الله امام امت خمينى بت شكن بروند.
اگر لياقت داشته باشیم خدا نصيبمان بكند. بار خدايا تو خودت كمك كن ما برويم. ما هم يك رزمنده باشيم ما هم يك فردى باشيم كه بگوئيم پيرو دين محمد و شيعه على و شيعه على بن ابى طالب هستيم و اماممان امام حسين (ع) است.
آخر چطور، به كدام رو و با كدام دل و كدام عمل بگوييم امروز كه امام امت كمك مى‌طلبد ما مي‌شنويم و نمي‌گوييم ان شاء الله زياد مي‌روند و ماشاءالله زياد پيروز شده‌اند يا خير اينكه بگوييم نه بابا كسى كه بتواند برود خوب است ما كه نمى‌توانيم ماكه گرفتارى داريم.
با كدام رو مگر امام حسين(ع) يارانش را به زور برد كه نايبش به زور ببرد؟ مگر ياران امام حسين (ع) گرفتارى نداشتند و زن و بچه نداشتند كه ياران امام امت بدان گرفتارى نباشند؟ نه نه هرگز اينطور نبوده و نخواهد بود. گمان نمى‌كنم كه اين همه نيرو و سپاه و بسيج و همه تنها و مجرد و بدون گرفتارى باشند. گمان نميكنم. حتما هر كدام يك گرفتارى دارند و یا زن و بچه دارند.
هر کسی حقی دارد به خاطر خدا از «من» بگذرد چرا که حق مردم را باید ادا کرد و اگر توانستم ادا می‌کنم ان شاء الله.
سيد مهدى حسينى
16 فروردین 1361
بخشی از زندگینامه شهید سید مهدی حسینی
دوازدهم آبان‌ماه سال 1340 در خانواده‌ای مذهبی در همدان به دنیا آمد. سال 1347 وارد دبستان شد و تا پایان مقطع متوسطه در رشته علوم انساني ادامه تحصیل داد و موفق به اخذ مدرک دیپلم شد.
در سال‌های انقلاب نوجوانی بیش نبود اما در کنار جوانان و مردم انقلابی همدان در مبارزات علیه رژیم پهلوی شرکت کرد و در راه پیروزی انقلاب گام برداشت.
پس از پیروزی انقلاب و با آغاز جنگ تحمیلی بنا بر تکلیف شرعی و قانونی روانه خدمت سربازی شد و به عنوان سرباز ارتش جمهوری اسلامی ایران، در جبهه های نبرد حق علیه باطل حضور یافت.
بیست و پنجم مهر ماه سال 1361 در منطقه عملیاتی سومار بر اثر اصابت ترکش به سر، به شهادت رسید و به یاران و همرزمانش پیوست.
پیکر وي را در گلزار شهداي باغ بهشت زادگاهش به خاک سپردند.
یادش گرامی و راهش پر رهرو باد...
