گزارش ایکنا از بانوی مدال آور مشهدی/ از نذر برای حضرت زهرا(س) تا پوشش چادر پای سکوی مدال

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)از خراسان رضوی، شاید بسیاری از اوقات از دیگران شنیده باشید که معلولیت محدودیت نیست، اما این جمله هنگامی قابل درک می‌شود که شخصیت‌هایی را بیبنیم که با وجود معلولیت نسبت به افراد زیادی موفق‌ترهستند، یکی از این افراد راضیه شیرمحمدی، عضو تیم ملی تیر و کمان است، کسی که معلولیت برای او هیچ وقت معنای محدودیت نمی‌دهد و با رعایت حجاب باعث افتخار کشور شده است.

راضیه شیرمحمدی، عضو تیم ملی تیر و کمان که در مسابقات قهرمانی جهان در چین موفق به کسب مدال طلا شد در گفت‌وگو با ایکنا گفت: از سن 11 سالگی ورزش را با والیبال شروع کردم، تا مدتی نیز همین ورزش را دنبال کرده ولی به دلیل معلولیت که دراثر سانحه‌ای در کودکی برایم عارض شده بود، ادامه این ورزش برایم سخت شد و لذا در دوران دبیرستان به ورزش تنیس روی آوردم.
وی ادامه داد: پس از تشکیل تیم والیبال نشسته مشهد در سال 75 به پیشنهاد یکی از دوستان وارد این تیم شده و برای تیم ملی انتخاب شدم و با هفت سال کار در رشته والیبال نشسته، 5 دوره قهرمان کشور شدیم که پس از ساییدگی مهره کمرم والیبال را به اجبار رها کردم.
شیرمحمدی افزود: زندگی بدون ورزش برایم امکان پذیر نبود، لذا چند رشته را تست کردم و در اواخر سال 81 رشته تیر و کمان را به عنوان رشته اصلی انتخاب و به صورت حرفه‌ای  به این رشته پرداختم.
در غیاب پدر و مادرم، همسرم بزرگترین حامی من در ورزش است
این قهرمان مدال آور در خصوص نحوه آشنایی با همسرش و ازدواج با وی، بیان کرد: همسرم مهندس پروتز است که من برای پروتز پاهایم پیش وی می‌رفتم و در این دوران همسرم با یکی از دوستان خود مسئله ازدواج با من را درمیان گذاشت و پس از شش ماه در سال 75 ازدواج کردیم که ثمره این ازدواج دو دختر به نام‌های سارا و ساناز است.
وی گفت: پس از ازدواج بزرگ‌ترین حامی و پشتیبان من در عرصه ورزشی همسرم است که به خاطر سختی‌ها و مشکلات به خصوص در ایامی که برای تمرین به اردوهای 20 روزه می‌رفتم، تشکر ویژه از وی دارم.
این بانوی افتخارآفرین مشهدی ابراز کرد: مشکلاتم در تولد سارا با وجود مادرم و سایه پدرم کمتر بود اما در تولد ساناز که از نعمت مادر و پدر محروم بودم، بر من بسیار سخت گذشت و بعد از تولد ساناز برای مدتی از حضور در ورزش فاصله گرفتم که بار دیگر با تشویق همسرم وارد این عرصه شدم.

شیرمحمدی بیان کرد: ساناز 4 سال دارد تا زمانی که شیرخواره بود با خودم به اردوهای تیم می‌بردم اما حالا سهم ساناز از غیاب من بی تابی و دلتنگی است که با حضور پدرش این دلتنگی کمتر می‌شود.
حجاب را مانع ورزش نمی‌دانم
این بانوی ورزشکار که در همه عرصه‌های بین‌المللی با حفظ حجاب در میادین حضور پیدا می‌کند، ابراز کرد: برای حریفانم خیلی جالب بود که با حجاب در میدان حاضر می‌شدم اما در پاسخ به تعجب آنان می‌گفتم، حجاب هیچ‌گاه مانع ورزشم نشده است.
نذر کردم برای حضرت زهرا(س) دهه اول محرم چادر بپوشم
وی با بیان اینکه پوشش چادر برای افراد معلول سخت است افزود: نذر کرده بودم که به احترام حضرت زهرا(س) دهه اول محرم چادر بپوشم که در آن سال عاشورا و تاسوعا مصادف با بازی‌های پاراآسیایی گوانجو سال 89 شد و برای ادای نذرم با پوشش چادر پای سکوی مدال برای دریافت مدال طلای آن دوره از مسابقات رفتم.
شیرمحمدی ادامه داد: این اقدام من با بهت و حیرت متسابقان و تماشاچیان همراه بود ولی خودم احساس رضایت داشتم چرا که برخی از افراد حجاب را مانع ورزش می دانند ولی این حرکت من خط بطلانی برتصورات آن‌ها بود.
ورزش را برای سلامتی فرزندانم می‌خواهم نه ورود حرفه‌ای
این بانوی قهرمان با بیان اینکه ورزش برای سلامت روح و جسم لازم است گفت: از اینکه فرزندانم به صورت حرفه‌ای به ورزش بپردازند خوشحال نمی‌شوم چرا که ورزش حرفه‌ای سختی‌های خودش را دارد.
وی ابراز کرد: خوشبختانه در سال‌های اخیر در مشهد به ورزش بانوان توجه ویژه شده است، اما با توجه به اقبال مردم از ورزش فوتبال و والیبال بیشتر مدال آوران سایر رشته‌ها به خصوص ورزش معلولین مغفول مانده‌اند که در این خصوص رسانه‌ها باید اهتمام ورزند.
شیرمحمدی بیان کرد: در رسانه‌ها، المپیکی‌ها بیشتر از پاراالمپیکی‌ها مطرح می‌شوند در حالی که سختی مسابقات برای هردو گروه یکسان است، ضمن اینکه مدال‌آوران زیادی در رشته‌های مختلف پاراالمپیکی داریم که گمنام هستند.
اهدای 5 مدال جهانی به موزه آستان قدس رضوی
شیرمحمدی افزود: تاکنون بیش از 8 مدال در عرصه‌های بین‌المللی کسب کردم که از این تعداد 5 مدال را به موزه آستان قدس رضوی اهدا کردم، علاوه براین در بازدیدی که از مرکز خیریه همدم داشتم یک مدال را برای اینکه به مزایده خیران گذاشته شود به این موسسه اهدا کردم تا صرف هزینه‌های فرشتگان این موسسه شود.
خاطرات تلخ و شیرین بانوی کماندارایرانی از اعزام به مسابقات
این بانوی ورزشکار در خصوص خاطرات تلخ و شیرین خود از اعزام به مسابقات، گفت: یکی از خاطرات شیرینم مدال آوری یکی از دوستانم بود که سال‌های زیادی با وجود تلاش فراوان از کسب مدال دور مانده بود که با کسب مدال وی من از مدال‌آوری خود فراموش کرده بودم و بیشتر برای او خوشحال شدم.
شیرمحمدی تلخ‌ترین اعزام خود را روز سوم فوت مادرش عنوان کرد و گفت: در سال 91 برای مسابقات ایتالیا لازم بود که برای دریافت سهمیه حضور تیم ملی به مسابقات پاراالمپیک مدالی کسب کنیم در حالی‌که من به تنهایی سهمیه پاراالمپیک داشتم اما برای هم تیمی‌هایم با وجود غم از دست دادن مادرم در این دوره از رقابت‌ها حاضر شدم که با کسب مدال برونز تیم ملی تیراندازی معلولان ایران به مسابقات پاراالمپیک راه یافت.