«ماندگاری ترانه‌های علامه» را در شاهد جوان بخوانید
گروه ادب: «ماندگاری ترانه‌های علامه» در صد و چهل و ششمین شماره امسال ماهنامه فرهنگی و اجتماعی شاهد جوان خواندنی شد.
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)، ماهنامه فرهنگی و اجتماعی شاهد جوان در شماره جدید خود به مطالبی با عناوین «حماسه عاشورا اساس تحول و بیداری»، «شکوه و عزت در عاشورا»، «ربات‌های خالق دست بشر»، «شهید شوشتری شهید وحدت امنیت و خدمت»، «سنت نذری در آداب ایرانی‌ها»، «موزه زمان، تماشاگه زمان»، فیلم‌های عاشورایی» و «ماندگاری ترانه‌های علامه» پرداخته است.
این ماهنامه که به صاحب‌امتیازی بنیاد شهید و امور ایثارگران منتشر می‌شود در مطلبی با عنوان «عرفان لسان الغیب از زبان فیلسوف شهید» می‌خوانیم؛ شهید مطهری عرفان حافظ را با یاری جستن از دیوانش به اثبات رسانده است. با وجود این به علت دوگانگی و چندپهلو بودن اشعار حافظ، این کار را بسیار دشوار دانسته است. نظر نهایی او درباره استفاده از تاریخ و دیوان حافظ برای شناختن ماهیت رابطه عرفان و حافظ چنین است؛ در مورد حافظ فرضیه‌های زیادی هست. ما باید این فرضیه‌ها را یک به یک بیان کنیم. بعد هر یک از آنها را با قرائن موجود تطبیق بدهیم، ببینیم قرائن همین دیوان حافظ تطبیق می‌کند با آن یا تطبیق نمی‌کند و احیاناً قرائن تاریخی هم ممکن است در بعضی موارد به کمک ما بیاید، درست مثل همین که علمای امروزی در مسائل طبیعی اول فرضیه‌های در ذهنشان برق می‌زند به اصطلاح این مرحله تئوری است بعد می‌آورند در مرحله پراتیک و عمل، ببینند این فرضیه با واقع انطباق پیدا می‌کند یا نمی‌کند.
«ماندگاری ترانه‌های علامه» مطلب دیگری است که در بخشی از آن آمده است؛ مرحوم استاد علامه طباطبایی(ره) آثار مکتوب بسیاری بر جای نهاده که از میان آنها یکی تفسیر معظم قرآن به قرآن «المیزان»، دیگری «اصول فلسفه و روش رئالیسم» و سومی «شیعه در اسلام»است که بیش از همه نامی شده‌اند و برای عامه خلق شناسا. در کنار این آثار، از ایشان قطعه‌های شعر نیز باقی است که چند سال پیش به اهتمام محمدرضا رمزی اوحدی در قالب مجموعه‌ای به نام «گلشن شیدایی» منتشر شده است.
اما در عالم موسیقی ایرانی، دو تصنیف برجسته وجود دارد که به طور مستقیم با مرحوم علامه مرتبط است؛ «کیش مهر» و «پارسی پارسا». این دو تصنیف را به ترتیب شهرام ناظری و علیرضا افتخاری خوانده‌اند؛ نخستین قطعه اثری است با شعر علامه طباطبایی و دومی تصنیفی است در وصف مرحوم علامه.
از نامی‌ترین سروده‌های مرحوم علامه طباطبایی(ره) شعر «کیش مهر» نام دارد، در سرتاسر این سروده 22 بیتی صاحب تفسیر به عربی نگاشته شده «المیزان» جز یکی، دو واژه عربی را به کار نبرده و شعر از دید دارا بودن واژگان فارسی، بسیار سره است.
این ماهنامه که به صاحب‌امتیازی بنیاد شهید و امور ایثارگران منتشر می‌شود در مطلبی با عنوان «عرفان لسان الغیب از زبان فیلسوف شهید» می‌خوانیم؛ شهید مطهری عرفان حافظ را با یاری جستن از دیوانش به اثبات رسانده است. با وجود این به علت دوگانگی و چندپهلو بودن اشعار حافظ، این کار را بسیار دشوار دانسته است. نظر نهایی او درباره استفاده از تاریخ و دیوان حافظ برای شناختن ماهیت رابطه عرفان و حافظ چنین است؛ در مورد حافظ فرضیه‌های زیادی هست. ما باید این فرضیه‌ها را یک به یک بیان کنیم. بعد هر یک از آنها را با قرائن موجود تطبیق بدهیم، ببینیم قرائن همین دیوان حافظ تطبیق می‌کند با آن یا تطبیق نمی‌کند و احیاناً قرائن تاریخی هم ممکن است در بعضی موارد به کمک ما بیاید، درست مثل همین که علمای امروزی در مسائل طبیعی اول فرضیه‌های در ذهنشان برق می‌زند به اصطلاح این مرحله تئوری است بعد می‌آورند در مرحله پراتیک و عمل، ببینند این فرضیه با واقع انطباق پیدا می‌کند یا نمی‌کند.
«ماندگاری ترانه‌های علامه» مطلب دیگری است که در بخشی از آن آمده است؛ مرحوم استاد علامه طباطبایی(ره) آثار مکتوب بسیاری بر جای نهاده که از میان آنها یکی تفسیر معظم قرآن به قرآن «المیزان»، دیگری «اصول فلسفه و روش رئالیسم» و سومی «شیعه در اسلام»است که بیش از همه نامی شده‌اند و برای عامه خلق شناسا. در کنار این آثار، از ایشان قطعه‌های شعر نیز باقی است که چند سال پیش به اهتمام محمدرضا رمزی اوحدی در قالب مجموعه‌ای به نام «گلشن شیدایی» منتشر شده است.
اما در عالم موسیقی ایرانی، دو تصنیف برجسته وجود دارد که به طور مستقیم با مرحوم علامه مرتبط است؛ «کیش مهر» و «پارسی پارسا». این دو تصنیف را به ترتیب شهرام ناظری و علیرضا افتخاری خوانده‌اند؛ نخستین قطعه اثری است با شعر علامه طباطبایی و دومی تصنیفی است در وصف مرحوم علامه.
از نامی‌ترین سروده‌های مرحوم علامه طباطبایی(ره) شعر «کیش مهر» نام دارد، در سرتاسر این سروده 22 بیتی صاحب تفسیر به عربی نگاشته شده «المیزان» جز یکی، دو واژه عربی را به کار نبرده و شعر از دید دارا بودن واژگان فارسی، بسیار سره است.
