توسل علامه شيخ شوشتری به اباعبدالله الحسین(ع) زبانزد بود
گروه معارف: آیت‌الله کعبی با بیان اینکه توسل علامه شيخ شوشتری به اباعبدالله الحسین(ع) زبانزد بود، گفت: وی معتقد بود توسل به سیدالشهدا(ع) عاقبت به خیری افراد را به همراه دارد و یکی از راه‌های عاقبت به خیری از نگاه ایشان توسل به امام حسین(ع) است.
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) از خوزستان، علامه شيخ محمدتقی شيخ شوشتری، نواده فرزند آيت‌الله شيخ جعفر شوشتری، در سال ۱۳۲۰هـ.ق (۱۲۸۱ خورشيدی) در نجف اشرف متولد شد و در سن ۷سالگی با خانواده به شوشتر بازگشت.
وی در سال ۱۳۱۴شمسی، به علت مخالفت با كشف حجاب، جلای وطن كرده به عتبات مهاجرت کرد و در حوزه‌های علميه نجف و كربلا به كسب علوم و معارف اسلامی پرداخت. در عتبات با مرحوم شیخ آقا بزرگ تهرانی انس و همکاری علمی داشت و در سال 1321 هجری شمسی پس از سقوط رضاشاه به ایران بازگشت و در شوشتر ساکن شد.
این عالم دینی در این شهر به انجام وظائف روحانی خود پرداخت و علاوه بر تدریس علوم اسلامی و ارشاد مردم، به تحقیقات و تتّبعات خود ادامه داد. مقدمات و سطح را نزد اساتيدی چون مرحوم سيد حسين نوری، سيد محمدعلی امام و سيد علی‌اصغر حكيم گذراند. پس از آن با استفاده از كلاس استادانی چون آيت‌الله محمدتقی شيخ‌الاسلام و آيت‌الله سيد مهدی آل‌طيب و پدر خود، به درجه اجتهاد رسيد.
قاموس‌الرجال، النجعه (حاشیه شرح لمعه)، بهج‌الصباغه (شرح نهج‌البلاغه)، الأخبار الدخیله، حاشیه مصحف، البدایع، الاوائل، اربعین حدیث، آیات بیّنات، قضاء امیرالمؤمنین، تحقیق پیرامون ابوبصیر، تحقیقی پیرامون دعای ندبه، مقدمه بر توحید مفضّل، تواریخ النبی(ص) و الآل و حاشیه بر توضیح‌المسائل از جمله تألیفات علامه شیخ شوشتری هستند.
آیت‌الله عباس کعبی نماینده مردم خوزستان در مجلس خبرگان رهبری درباره احوالات علامه شیخ محمد تقی شوشتری در ایام عزاداری حضرت اباعبدالله الحسین(ع) گفت: منبر علامه شیخ شوشتری در 15 شب اول محرم و شب‌های ماه رمضان مشتاقان بسیاری داشت. مواعظ ایشان نیز جمعیت بسیاری را شاهد بود.
توسل علامه شيخ شوشتری به اباعبدالله الحسین(ع) زبانزد بود. معتقد بودند توسل به سیدالشهدا(ع) عاقبت به خیری افراد را به همراه دارد و یکی از راه‌های عاقبت به خیری از نگاه ایشان توسل به امام حسین(ع) است و همگان را به شرکت در روضه‌های اباعبدالله(ع) سفارش می‌کردند.
معتقد بودند خودپسندی و ریاکاری باعث حذف اعمال می‌شود. نسبت به بی‌عفتی حساس بودند و معتقد بودند اگر ما به معارف اهل‌بیت(ع) عمل کنیم یک نفر غیرشیعه نمی‌شد؛ بلکه یک نفر غیرمسلمان هم نمی‌شد.
معتقد بودند اگر کسی به خدا پناه نبرد در واقع هیچ چیزی ندارد و همه چیز را از دست می‌دهد. آنهایی که به توحید رسیده‌اند به همه چیز رسیده‌اند. به وحدت اسلامی نیز معتقد بود. سیره وحدت‌بخش امیرالمؤمنین علی(ع) را گوشزد می‌کرد.
علامه حسن‌خلق و تبسمی خاص داشتند که هیچ‌گاه قطع نمی‌شد. مهمان‌نوازی خاصی از خود نشان می‌دادند.
استغفار را در نزول رحمت الهی موثر می‌دانستند و بیان می‌کردند مال حرام به مانند کلاف سردرگمی در دنیا و عذابی در آخرت براي فرد می‌شود.
