به گزارش خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) از اصفهان، سید محمود حسینی، استاندار اسبق اصفهان و عضو شورای مرکزی انجمن اسلامی دانشجویان در دهه 50 در مراسمی که عصر سهشنبه 14 آذر به مناسبت بزرگداشت روز دانشجو در دانشگاه اصفهان برگزار شد، اظهار کرد: دانشجو واژهای زیبا و پرمعنا و لازمه آن جستجوی دانش و داشتن ذهن نقاد است. زمانی که دانشجویان وارد دانشگاه میشوند، ابتدا چگونه سوال کردن را آموخته و در مراحل بعد میآموزند که چگونه پاسخ پرسشهای خود را بیابند.
وی افزود: با توجه به اینکه دانشجویان معمولا در سنین جوانی به سر میبرند، تعلقات کمتری نسبت به دنیا دارند و آرمانگرا هستند، به همین دلیل شاهدیم که در تاریخ دانشگاه و به خصوص هفت دهه گذشته، عمدهترین نیروی اجتماعی در طرح پرسشهای اساسی، دانشجویان بودهاند که توانستند در مقاطع مختلف جنبشی اجتماعی تحت عنوان جنبش دانشجویی را شکل دهند. دانشجو اصولا فردی پرسشگر و چالشگر است و همیشه قدرتها را به نقد میکشد.
حسینی با بیان اینکه تأسیس دانشگاه در ایران به سال ۱۳۱۳ برمیگردد، گفت: بعد از سقوط رضا شاه و استقلال یافتن دانشگاه، جنبش دانشجویی شکل گرفت که معمولا این جنبش تأثیرات زیادی بر جامعه داشته و متقابلا جنبشهای اجتماعی نیز بر دانشگاه تأثیرگذار بوده است. جنبش دانشجویی در ایران در دهه ۲۰ با ماهیت نقادی، آرمانگرایی وژرفنگری تشکیل شد و در مقابل استبداد ایستاد و آزادی را فریاد زد، عقبماندگی را بر نتابید و پیشرفت را فریاد زد، با استثمار و استعمار سر سازگاری نداشت و استقلال را وجهه همت خود قرار داد که همه اینها با آرمانهای ملت ایران همسو و سازگار بود.
وی خاطر نشان کرد: مبارزه با خرافه و جهل و زنگارهایی که به نام دین در جامعه تبلیغ می شود نیز از کارهای سخت و پیچیده جنبش دانشجویی بود و تفهیم این مطلب به مردم که اصلاح دینی و مبارزه با ظلم با دین سازگار است، کار سادهای نبود. جنبش دانشجویی ابتدا در دانشگاه علوم پزشکی تهران و سپس در دیگر دانشگاهها تشکیل شد و خاستگاه اصلی جریان روشنفکری دینی که انقلاب بر اساس موج آن پیش رفت و به پیروزی رسید، دانشگاه بود.
استاندار سابق اصفهان تصریح کرد: حرکتهای دانشجویی در طول تاریخ به دنبال آرمانهایی چون آزادی، برابری، استقلال و در یک کلام، آرمانهای انقلاب بوده و هیچگاه وابستگی به خارج را نمیپذیرفتهاند. امید میرود جمهوری اسلامی به عنوان نظامی برآمده از این انقلاب و این آرمانها، خود را در مقابل جنبشهای دانشجویی و جدای از آنها نداند.